Literatura: |
Literatura podstawowa:
• Chrzanowska, I. (2015). Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Dykcik, W. (red.) (2005). Pedagogika specjalna, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.
• Głodkowska, J. (red.) (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa: Wydawnictwo APS.
Kijak ,R. J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Między diagnozą a działaniem. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
Klaczak , M., Majewicz, P. (red.) (2006). Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Kraków, Wyd. Naukowe AP.
• Kosakowski, Cz., Krause A., Żyta A. (red.) (2007). Osoba z niepełnosprawnością w systemie rehabilitacji, edukacji i wsparcia społecznego. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej 6, Olsztyn: Wydawnictwo UW-M.
• Krause, A. (2004). Człowiek niepełnosprawny wobec przeobrażeń społecznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
• Plichta, P., Jagoszewska, I., Gładyszewska, J., Szczupał, B., Drzazga, A., Cytowska, B. (2018). Specjalne potrzeby edukacyjne uczniów z niepełnosprawnościami. Charakterystyka, specyfika i wsparcie. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls" Kraków.
Podgórska-Jachnik, D. (2014). Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnością i ich rodzinami. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.
• Sowa, J., Wojciechowski, F. (2001). Proces rehabilitacji w kontekście edukacyjnym. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe FOSZE.
Literatura uzupełniająca:
•Barens, C., Mercer, G. (2008). Niepełnosprawność. tłum. P. Morawski, Warszawa: Wydawnictwo Sic! .
Brzezińska, I. A., Kaczan R., Smoczyńska K. (red.) (2010). Diagnoza potrzeb i modele pomocy dla osób z ograniczeniami sprawności. Warszawa, Scholar.
• Obuchowska, I. (red.) (1995). Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa: WSiP.
• Otapowicz, D., Sakowicz-Boboryko, A., Bilewicz, M., Wyrzykowska-Koda, D. (2016). Autonomia osób z niepełnosprawnością. Białystok: Trans Humana.
Parchomiuk, M.(2018). Potencjał osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Implikacje dla edukacji i rehabilitacji społeczno-zawodowej. Człowiek-Niepełnosprawność -Społeczeństwo, 3(41) , s. 63–79.
Rękosiewicz, M. (2012). W drodze ku dorosłości. Tożsamość osób z niepełnosprawnością intelektualną. Wielichowo, TIPI.
|
Efekty uczenia się: |
Zna najważniejsze tradycyjne i współczesne kierunki zmian w podejściu do niepełnosprawności, osób z niepełnosprawnością i ich rodzin, wyjaśnia ich historyczne i kulturowe uwarunkowania (sposób weryfikacji – egzamin pisemny)
Ma elementarną wiedzę na temat prawidłowości dotyczących możliwości jak i ograniczeń rozwoju osób z określonym rodzajem niepełnosprawności, ich adaptacji społecznej oraz trudności w tym zakresie (sposób weryfikacji – egzamin pisemny)
Potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania i interpretowania zagadnień związanych z funkcjonowaniem osób z niepełnosprawnością w różnych obszarach życia społecznego (płaszczyzna rehabilitacyjna, edukacyjna, zawodowa, kulturalna itp.) (sposób weryfikacji -ocena aktywności w trakcie zajęć, egzamin pisemny)
Jest wolny od uprzedzeń i stereotypów społecznych dotyczących postrzegania i rozumienia niepełnosprawności i osób z niepełnosprawnością, ma przekonanie o potrzebie włączania się w działania na rzecz normalizacji, wyrównywania szans życiowych tej grupy społecznej (sposób weryfikacji – ocena aktywności w trakcie zajęć, egzamin pisemny)
|