Podstawy andragogiki i geragogiki specjalnej 380-RS5-1IAO
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2019/20

Gryżałowska G., Integracja społeczna osób niepełnosprawnych, Warszawa 2004.

Harwas-Napierała B., Trempała J., Psychologia rozwoju człowieka. Tom 2, Warszawa 2001.

Juraś–Krawczyk B., Wybrane obszary badawcze andragogiki, Łódź 2007.

Majewski T., Rehabilitacja zawodowa osób niepełnosprawnych, Warszawa 1995.

Pańczyk J., Rehabilitacja zawodowa osób niepełnosprawnych, Warszawa 1995.

Szczepankowska B., Ostrowska A. (red.), Problem niepełnosprawności w poradnictwie zawodowym, Warszawa 1998.

KA7_WG3 Zna terminologię z rożnych subdyscyplin pedagogiki specjalnej oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym.

Sposób weryfikacji efektu: dyskusja; kolokwium.

KA7_WG7 Posiada pogłębioną wiedzę dotyczącą współczesnych podejść do problemów osób z niepełnosprawnością, przewlekle chorych, nieprzystosowanych społecznie (podmiotowość autonomia, samostanowienie, jakość życia) i wynikających z nich implikacji społecznych i edukacyjnych (edukacja włączająca, integracyjna, specjalna).

Sposób weryfikacji efektu: dyskusja podczas zajęć; karty pracy indywidualnej; kolokwium.

KA7_UW2 Potrafi rozpoznawać i interpretować zjawiska społeczne –ukazujące ich powiązanie z rożnymi obszarami pedagogiki specjalnej i innych nauk społecznych oraz humanistycznych i medycznych.

Sposób weryfikacji efektu:

KA7_UO1 Posiada umiejętność pogłębionego diagnozowania specjalnych potrzeb edukacyjnych w oparciu o model biopsychospołeczny, oceniania złożonych sytuacji rehabilitacyjnych, edukacyjnych, terapeutycznych, resocjalizacyjnych oraz projektowania i przeprowadzania zajęć z uwzględnieniem zróżnicowanych potrzeb wychowanków.

Sposób weryfikacji efektu:

KA7_KK1 Jest wrażliwy na problemy z obszaru pedagogiki specjalnej, wykazuje gotowość do konstruktywnego komunikowania się i współpracy z otoczeniem, do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach społecznych realizujących działania edukacyjne, rehabilitacyjne, terapeutyczne i resocjalizacyjne oraz ukierunkowane na promowanie włączenia społecznego.

Sposób weryfikacji efektu:

Wymogi do zaliczenia:

a) zdobycie pozytywnej oceny z kolokwium pisemnego;

a) obecność na zajęciach;

b) znajomość wybranych fragmentów lektur podstawowych.

Formą końcowego zaliczenia ćwiczeń jest kolokwium – pytania w formie zamkniętej i półotwartej. Dodatkowo na ocenę końcową wpływa liczba zdobytych punktów za aktywność na zajęciach w ciągu całego semestru.

51% punktów uzyskanych przez studenta w trakcie trwania semestru oraz z kolokwium zaliczeniowego (łącznie) jest niezbędne do uzyskania przez niego oceny pozytywnej.

Dopuszczalna liczba godzin nieobecności studenta na zajęciach, która nie wymaga zaliczenia podczas indywidualnych konsultacji oraz nie wpływa na ocenę końcową z ćwiczeń – jedne zajęcia.

1. Zajęcia wprowadzające w tematykę andragogiki specjalnej.

2. Proces kształcenia dorosłych i jego struktura. Rola motywacji i świadomości w przyswajaniu i konstruowaniu wiedzy.

3. Problemy kształcenia i rehabilitacji zawodowej dorosłych osób niepełnosprawnych na przykładzie środowiskowych domów samopomocy.

4. Nauczyciel - Andragog a oczekiwania uczniów dorosłych.

5. Geragogika specjalna w dobie starzenia się społeczeństw.

6. Starość osób z niepełnosprawnością.

7. Kolokwium.

- dyskusja prowadzona podczas zajęć przez nauczyciela;

- praca w grupach (do jej wykonania potrzebna jest znajomość tekstów zadanych do przygotowania na dane zajęcia),

- analiza wybranych fragmentów pozycji z literatury podstawowej;

- praca indywidualna;

- burza mózgów, debata;

- wykonywanie mapy myśli;

- prezentacja multimedialna;

- konsultacje indywidualne.