Literatura: |
McQuail Denis, Teoria komunikowania masowego, przeł. Marta Bucholc, Alina Szulżycka, PWN, 2008.
Keen Andrew, Kult amatora. Jak internet niszczy kulturę, przeł. Małgorzata Bernatowicz, Katarzyna Topolska-Ghariani, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007
Bauer Zbigniew, Dziennikarstwo wobec nowych mediów. Historia – Teoria – Praktyka, Wydawnictwo UNIVERSITAS, Kraków 2009.
Dijk Jan van, Społeczne aspekty nowych mediów. Analiza społeczeństwa sieci, przeł. Jacek Konieczny, PWN, Warszawa 2010.
Thompson John B., Media i nowoczesność. Społeczna teoria mediów, przeł. Izabela Mielnik, Wydawnictwo ASTRUM, Wrocław 1998.
Jewkes Yvonne, Media i przestępczość, przeł. Ewa Magiera, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2012.
Lievrouw Leah A., Media alternatywne i zaangażowane społecznie, przeł. Magdalena Klimowicz, PWN, Warszawa 2012.
Literatura uzupełniająca
Kulturowe kody technologii cyfrowych, pod red. Piotra Celińskiego, Wydawnictwo WSPA, Lublin 2011.
Reeves Byron, Nass Clifford, Media i ludzie, przeł. Hanna Szczerkowska, PIW, Warszawa 2000.
Komunikowanie i obywatelskość. Mass media w społeczeństwie, czyli atak na system nadawców publicznych, pod red. Petera Dahlgrena i Colina Sparksa, tłum. Marta Hudak, ASTRUM, Wrocław 2007.
Kerckhove Derick de, Inteligencja otwarta. Narodziny społeczeństwa sieciowego, przeł. Andrzej Hildebrandt, MIKOM, Warszawa 2001.
Miczka Tadeusz, O zmianie zachowań komunikacyjnych, Księgarnia św. Jacka, Katowice 2002.
Barney Darian, Społeczeństwo sieci, przeł. Marcin Fronia, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2008.
|
Efekty uczenia się: |
Wiedza – student zaznajamia się z głównymi kierunkami, teoriami i obecnymi zmianami w obrębie nauk o komunikacji, kulturze i mediach. Zdobywa wiedzę o różnych aspektach komunikacji zapośredniczonej przez media, w tym media cyfrowe.
Umiejętności – student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje pochodzące ze źródeł pisanych, ikonicznych, multimedialnych. Jednocześnie używa w tym celu nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych.
Kompetencje społeczne – student ma kompetencje do pracy w zespole i zdaje sobie sprawę z korzyści płynących z takiego działania. Analizując materiały pochodzące z różnorodnych źródeł rozumie problematykę etyczną ich właściwego wykorzystania oraz przekazywania różnymi kanałami komunikacyjnymi.
Sposoby weryfikacji efektów kształcenia: bieżącą ocena pracy studenta w trakcie trwania zajęć (aktywność, praca z literaturą przedmiotu) oraz przygotowanie kampanii społecznej, która będzie promowana za pomocą mediów społecznościowych.
|
Zakres tematów: |
• Relacja pomiędzy tradycyjnymi a nowymi mediami: od rywalizacji po symbiozę (przekaz masowy; widownia, konwergencja, nowe media 1-2-3.0; remediacja).
• Amator jako twórca kultury (syndrom „copypastów” – kultura kopii, dekontekstualizacja, newsy w sieci, profesjonalista/amator, dziennikarstwo obywatelskie).
• Sieci - nowa epistemologia (wymiary usieciowienia, kultura cyfrowa, dobra wspólne, neoinstytucjonalizm, wirtualna wspólnota).
• Media – polityka – sieć (widoczność medialna, widowisko i marketing polityczny, skandal, informacjonizm).
• Media i kultura przemocy (wiadomości kryminalne, panika moralna, pornografia śmierci, banalizacja zła, agenda seting).
• Media alternatyno-diaspotyczne (partycypacja online, diaspory medialne, e-mobilizacja, korzenie mediów alternatywnych).
|