Zajęcia warsztatowe z języka łacińskiego 350-HS2-1ZWJL
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2020/21

- I. Czarciński, W. Sieradzan, Łacina średniowieczna, Toruń 2001

- J. Sondel, Słownik łacińsko – polski dla prawników i historyków, Kraków 1997

- A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko- polski, Warszawa 1992

Literatura uzupełniająca:

- K. Kumaniecki, Słownik łacińsko- polski, Warszawa 1974

- J. Korpanty, Mały słownik łacińsko- polski, Warszawa 2005

- J. Wikarjak, Gramatyka opisowa języka łacińskiego, Warszawa 1978

- M. Wielewski, Krótka gramatyka języka łacińskiego, Warszawa 1986

WIEDZA, absolwent zna i rozumie:

- KP7_WG7 - w pogłębionym stopniu metody i sposoby tłumaczenia

tekstów dotyczących zagadnień historycznych i tekstów źródłowych

w języku właściwym dla badanej dziedziny

UMIEJĘTNOŚCI, absolwent potrafi:

- KP7_UW3 - analizować, interpretować i wykorzystywać dla potrzeb

własnych badań teksty historiograficzne, teksty źródłowe

oraz inne nośniki pamięci, przeprowadzając ich pogłębioną

krytykę

KOMPETENCJE SPOŁECZNE, absolwent jest gotów do:

- KP7_KK2 - zdolny do okazywania zrozumienia dla świata wartości

i postaw ludzi w różnych okresach i kontekstach

historycznych

Zaliczenie przedmiotu polega na wykazaniu się umiejętnością samodzielnego tłumaczenia i opracowania gramatycznego fragmentów tekstów wskazanych przez nauczyciela.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest:

- ocena pozytywna z wyżej wspomnianej pracy

- regularne uczęszczanie na zajęcia (dopuszczalne są dwie nieobecności, pozostałe trzeba usprawiedliwić, albo zaliczyć w formie ustnej zaległy materiał)

- aktywne uczestnictwo w zajęciach

- praca własna studenta

1. Powtórzenie i usystematyzowanie wiadomości z zakresu fleksji.

2. Omówienie najważniejszych składni łacińskich:

- Accusativus cum infinitivo

- Nominativus cum infinitivo

- Ablativus Absolutus

- Coniugatio periphrastica activa

- Coniugatio periphrastica passiva

3. Liczebniki główne i porządkowe. Nazwy dni i miesięcy. Łaciński system datowania.

4. Skróty łacińskie i pochodzenia łacińskiego stosowane w literaturze naukowej i tekstach źródłowych.

5. Podstawowe różnice między łaciną średniowieczną a łaciną klasyczną (wymowa i ortografia; morfologia i słownictwo; składnia).

6. Uwagi o metodzie tłumaczeń i słownikach łaciny średniowiecznej.

7. Tłumaczenie i analiza tekstów źródłowych i preparowanych.

Metody dydaktyczne: elementy wykładu; praca z tekstem-analiza, interpretacja; ćwiczenia leksykalno-gramatyczne; praca w grupach, konsultacje