Pedagogika ogólna 380-DS5-1POG
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2021/22

Literatura podstawowa:

Benner, D. (2015). Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski. Warszawa.

Dudel, B., Kowalczuk-Walędziak, M., Łogwinik, K. M., Szorc, K., Wróblewska, U. (2014). Innowacje w teorii i praktyce edukacyjnej. Białystok.

Gutek, G. L. (2003). Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk.

Hejnicka – Bezwińska, T. (2008). Pedagogika ogólna. Warszawa.

Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa.

Hejnicka-Bezwińska, T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa.

Kwiatkowska, H. (2008). Pedeutologia. Warszawa.

Kwieciński, Z., Śliwerski, B. (red.). (2017). Pedagogika. Podręcznik akademicki, T.2, Warszawa.

Nowotniak, J. (2002). Ukryty program rzeczywistości edukacyjnej. Szczecin.

Rutkowiak, J. (1996). Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków. LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska, (1994). (red.), Warszawa.

Schulz, R. (2016). Szkice z pedagogiki ogólnej. Toruń.

Szkudlarek, T., Śliwerski, B. (2000). Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków.

Śliwerski, B. (2012). Pedagogika ogólna. Podstawowe prawidłowości. Kraków.

Śliwerski, B., Kwieciński, Z. (2019). (red.). Pedagogika. Warszawa.

Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

Blusz, K. (1992). Edukacja i wyzwolenie. Kraków.

Bogaj, A. (2001). (red.). Rozwój pedagogiki ogólnej. Warszawa – Kielce.

Hejnicka-Bezwińska, T. (2000). O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz.

Myszkowska-Litwa, M. (2011). (red.). Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. Kraków.

Szkudlarek, T. (1993). Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. [W:] Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.). Warszawa.

T. Hejnicka-Bezwińska, (2011). (red.), Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. Bydgoszcz.

T. Hejnicka-Bezwińska, (red.). (2005). Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. Bydgoszcz.

KA7_WG2 - Zna podstawową terminologię używaną w pedagogice, rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych (kolokwium pisemne, zadania problemowe-warsztatowe).

KA7_WG8 – Ma wiedzę dotyczącą innowacji pedagogicznych w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej, inspirujących do planowania i organizowania pracy własnej (kolokwium pisemne, zadania problemowe-warsztatowe).

KA7_UW5 - Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności pedagogicznej sposób postępowania oraz adekwatnie do celów wychowania i kształcenia dobiera metody, tworzy, testuje i modyfikuje materiały dydaktyczne (kolokwium pisemne, zadania problemowe-warsztatowe). KA7_UO3 - Posługuje się normami społecznymi w działalności zawodowej, kierując się szacunkiem dla godności każdego człowieka (kolokwium pisemne, zadania problemowe-warsztatowe).

KA7_KK1 - Świadomie określa swoją postawę wobec istoty i celów edukacji a także podstawowych aspektów filozofii nauczania (kolokwium pisemne, zadania problemowe-warsztatowe).

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenie na ocenę

Ocena zależy od liczby punktów uzyskanych za:

- punkty za aktywność na ćwiczeniach - zadania problemowe (1 pkt za zajęcia) - samoocena studenta,

- kolokwium pisemne (15 pkt)

Liczba punktów wymagana do zaliczenia (51% maksymalnej liczby punktów możliwych do uzyskania).

Punktacja/oceny:

91%-100% bdb

81%-90% db plus

71%-80% db

61%-70% dst plus

51%-60% dst

50% -ndst

1. Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną. Analiza prawidłowości związku poznania naukowego z działaniem. Uzasadnienie znaczenia teorii pedagogicznej dla nauczycieli edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej.

2. Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego współczesnego ujęcia w naukach społecznych w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej. Współczesny językowy obraz rzeczywistości edukacyjnej.

3. Edukacja jako konstytutywne pojęcie pedagogiki –

demistyfikacja stereotypów w myśleniu o edukacji, pedagogice, nauczycielu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukryty program szkoły.

4. Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji. Innowacje pedagogiczne w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

5. Mapa współczesnych celów wychowania, metod, materiałów dydaktycznych.

6. Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

dyskusja, metody problemowe (sytuacyjne, burza mózgów), debata Oxfordzka, mapy myśli - wizualizacja problemu