Uniwersytet w Białymstoku - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Zachowania komunikacyjne w nowych mediach 430-KS2-2ZNM
Laboratorium (LAB) Rok akademicki 2021/22

Informacje o zajęciach (wspólne dla wszystkich grup)

Liczba godzin: 30
Limit miejsc: (brak limitu)
Literatura:

Literatura podstawowa:

1. Aarseth E., Cybertekst. Spojrzenie na literaturę ergodyczną, przeł. M. Pisarski, P. Schreiber, D. Sikora, M. Tabaczyński, Korporacja Ha!art – Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Kraków – Bydgoszcz 2014, s. 151–170.

2. Bucher H.-J., „Dyskurs internetowy jako multimodalna komunikacja usieciowiona. Postulat rozwinięcia paradygmatu”, przeł. J. Pędzisz, (w:) J. Jarosz, R. Opiłowski, P. Staniewski (red.), Lingwistyka mediów. Antologia tłumaczeń, Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe & Neisse Verlag, Wrocław – Dresden 2015, s. 221–254.

3. Castells M., Władza komunikacji, przeł. J. Jedliński, P. Tomanek, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2013, s. 65–144.

4. Celiński P., Interfejsy. Cyfrowe technologie komunikacji, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2010, s. 155–163, 179–194.

5. Chmielecki K., „Tekst w sieci obrazów. Internet jako medium zapośredniczonej komunikacji wizualnej”, (w:) M. Filiciak, G. Ptaszek (red.), Komunikowanie (się) w mediach elektronicznych. Język, edukacja, semiotyka. Monografia, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009, s. 298–313.

6. Cyrklaff M.J., „Grywalizacja jako metoda komunikacji i edukacji”, (w:) B. Kamińska-Czubała, St. Skórka, E. Piotrowska (red.), Projektowanie informacji w przestrzeni biblioteki, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej, Kraków 2017, s. 187–199.

7. Gajewski K., Tryumf amatora. O społecznościowych praktykach tekstualnych w świecie mediów elektronicznych, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2020, s. 270–301.

8. Górska-Olesińska M., „CMC i elektroniczne dyskursy. Problemy metodologiczne”, (w:) E. Wilk, I. Kolasińska-Pasterczyk (red.), Nowa Audiowizualność – nowy paradygmat kultury?, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008, s. 209–228.

9. Górska-Olesińska M., Słowo w sieci. Elektroniczne dyskursy, Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego & Opolskie Towarzystwo Przyjaciół Nauki, Opole 2009, s. 41–147.

10. Jemielniak D., Życie wirtualnych dzikich. Netnografia Wikipedii największego projektu współtworzonego przez ludzi, przeł. W. Pędzich, Akademia Leona Koźmińskiego & Wydawnictwo Poltext, Warszawa 2013, s. 27–54.

11. Jonak Ł., „Wojny w IRC jako przykład społecznej konstrukcji technologii”, (w:) Ł. Jonak, P. Mazurek, M. Olcoń, A. Przybylska, A. Tarkowski, J.M. Zając (red.), Re: internet – społeczne aspekty medium. Polskie konteksty i interpretacje, Wydawnictwa Akademickie

i Profesjonalne, Warszawa 2006, s. 99–116.

12. Komendziński T., „Komunikacja jako podzielanie w świecie wirtualnym. Wokół teorii narzędzi (narzędzia fizyczne, konceptualne, wirtualne)”, (w:) E. Głowacka, M. Kowalska, P. Krysiński (red.), Współczesne oblicza komunikacji i informacji: problemy, badania, hipotezy, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 2014, s. 51–67.

13. Kuczyński B., „Porównanie użycia ekspresywnych aktów mowy

w rozmowach za pośrednictwem IRC w języku angielskim i polskim”, (w:) A. Dytman-Stasieńko, J. Stasieńko (red.), Język@multimedia, tom

1, Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej Edukacji TWP we Wrocławiu, Wocław 2005, s. 479–486.

14. Laskowska M., „Komunikacja za pomocą social media – możliwości

i zagrożenia. Zarys problematyki”, (w:) M. Biedroń́, M. Wawrzak-Chodaczek (red.), Komunikacja – (po)rozumienie – obecność́ społeczna, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń́ 2012, s. 29-41.

15. Loska K., Dziedzictwo McLuhana – między nowoczesnością

a ponowoczesnością, Wydawnictwo „Rabid”, Kraków 2001, s. 51–70.

16. Łuc I., Współczesne gry komunikacyjno-językowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2010, s. 99–154.

17. Łuczak M.J., Komunikacja w społeczeństwie sieci. Technologia, bezpieczeństwo i zmiana społeczna, Wydawnictwo Naukowe SILVA RERUM, Poznań 2019, s. 103–122.

18. McQuail D., Teoria komunikowania masowego, przeł. M. Bucholc,

A. Szulżycka, red. T. Goban-Klas, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 148–173.

19. Nacher A., „Cyfrowa tożsamość. Gender w (polskiej) cyberprzestrzeni”, (w:), M. Radkiewicz (red.), Gender – Kultura – Społeczeństwo, Wydawnictwo „Rabid”, Kraków 2002, s. 199–211.

20. Nawrocka P., „Wirtualne formy komunikacji w społeczeństwie informacyjnym. Analiza terminologiczna wybranych pojęć”, (w:) Acta Universitatis Lodziensis. Folia Librorum nr 1 (30) 2020, s. 13–27, ss. 15, doi: 10.18778/0860-7435.30.01.

21. Ong W.J., Oralność i piśmienność. Słowo poddane technologii, przeł. i red. Józef Japola, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2011, s. 33–48.

22. Osika G., Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnych, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych UNIVERSITAS, Kraków 2016, s. 145–192.

23. Sitarski P., „Rzeczywistość wirtualna jako medium komunikacyjne”, (w:) Idem, Rozmowa z cyfrowym cieniem. Model komunikacyjny rzeczywistości wirtualnej, Wydawnictwo „Rabid”, Kraków 2002, s. 43–159.

24. Skowronek B., Mediolingwistyka. Wprowadzenie, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego, Kraków 2013, s. 87–159, 234–246.

25. Strykowska J., „Znaczenie mediów społecznościowych w procesie komunikowania i uczenia się”, (w:) St. Dylak, W. Skrzydlewski (red.), Media. Edukacja. Kultura. W stronę edukacji medialnej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Poznań – Rzeszów 2012, s. 321–330.

26. Szczęsna E., „O statusie badań semiotycznych w dobie kultury cyfrowej”, (w:) Przestrzenie Teorii. Czasopismo Literaturoznawcze, Teoretycznoliterackie, nr 28 (2017), s. 139–156.

27. Szczęsna E., „Znak digitalny. U podstaw nowej semiotyki tekstu”, (w:) E. Szczęsna (red.), Przekaz digitalny. Z zagadnień semiotyki, semantyki

i komunikacji cyfrowej, Polskie Stowarzyszenie Komparatystyki Literackiej & Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych „UNIVERSITAS”, Kraków 2015, s. 15–34.

28. Wierzbicka-Olejniczak A., „Komunikacja językowa i grzeczność́

w Internecie”, (w:) B. Kudra, E. Olejniczak (red.), Komunikowanie publiczne. Zagadnienia wybrane, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2014, s. 123–156, doi: 10.18778/7969-104-3.08.

29. Wilk E., „Computer-Mediated Communication – uwagi kulturoznawcy”, (w:) W. Lubaszewski (red.), Komputer – Człowiek – Prawo. Księga pamiątkowa Wydziału zarządzania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007, s. 33–38.

30. Wilk E., Nawigacje słowa. Strategie werbalne w przekazach audiowizualnych, Wydanie pierwsze, Wydawnictwo „Rabid”, Kraków 2000, s. 11–79, 109–132.

Literatura uzupełniająca:

1. Castells M., Społeczeństwo sieci, przeł. M. Marody, K. Pawluś, J. Stawiński, S. Szymański, red. M. Marody, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ss. 335–380.

2. Danielewicz M., „Wikipedia jako socjologiczny reportaż z miejsca zdarzeń”, (w:) Studia Socjologiczne 2010, nr 2 (197), s. 127–156.

3. Dijk van J., Społeczne aspekty nowych mediów. Analiza społeczeństwa sieci, przeł. J. Konieczny, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010,

s. 65–89, 291–331.

4. Forst K., „Facebook we współczesnym świecie komunikacji społecznej”, (w:) K. Doktorowicz (red.), Media społecznościowe. Dialog w cyberprzestrzeni, tom 2, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice, 2017, s. 37–55.

5. Grzenia J., Komunikacja językowa w Internecie, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, s. 89–119.

6. Kierczewska A., „Tożsamość jednostki w dobie nowoczesnych technologii komunikowania. Współczesne media i ich wpływ na afirmacje własnego «ja»”, (w:) Kultura i Historia nr 27/2015, Access http://www.kulturaihistoria.umcs.lublin.pl/pl/archives/5451.

7. Landow G.P., „Hipertekst a teoria krytyczna”, przeł. A. Piskorz, (w:) A. Gwóźdź (red.), Ekrany piśmienności. O przyjemnościach tekstu w epoce nowych mediów, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 213–236.

8. Rogozińska A., „Oralność, piśmienność, elektralność (dyskusje wokół koncepcji Waltera Onga)”, (w:) A. Mencwel (red.), Almanach antropologiczny. Communicare, tom 2: Oralność/piśmienność, Instytut Kultury Polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2007, s. 191–203.

9. Szczęsna E., „U podstaw tekstu i dyskursu. Znak digitalny – specyfika i struktura”, (w:) Teksty drugie. Teoria literatury – krytyka – interpretacja nr 3 (146)/2014, s. 67–85.

10. Szpunar M., „Komunikacja CMC i jej wpływ na procesy komunikacyjne”, (w:) M. Graszewicz, J. Jastrzębski (red.), Teorie komunikacji i mediów, vol. 1, Instytut Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe, Wrocław 2009, s. 293–304.

Efekty uczenia się:

A) Wiedza:

Student zna i rozumie:

W_01 klasyczne i współczesne dokonania, ośrodki i szkoły badawcze kluczowe dla studiów kulturoznawczych i wie o potrzebie ciągłego uzupełniania wiedzy na poziomie zaawansowanym;

W_02 normy konstytuujące i regulujące struktury i instytucje społeczne oraz źródła tych norm, ich naturę, zmiany i drogi wpływania na ludzkie zachowania komunikacyjne w nowych mediach;

W_03 – w stopniu zaawansowanym – kierunki i tendencje przeobrażeń we współczesnej kulturze digitalnej, ma wiedzę o zależnościach między nimi opartych na procesach i zachowaniach komunikacyjnych.

KA7_WG2, KA7_WK1, KA7_WK2.

B) Umiejętności

Student potrafi:

U_01 w pogłębiony, innowacyjny sposób wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych metod i źródeł (pisanych, ikonicznych i elektronicznych etc.);

U_02 rozpoznać rożne wytwory kultury digitalnej oraz przeprowadzić ich krytyczną i twórczą analizę oraz interpretację z wykorzystaniem samodzielnie dobranych metod i technik w celu określenia ich znaczenia oraz ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych;

U_03 pisać rozprawy teoretyczne i krytyczne, wykazując się umiejętnością samodzielnego doboru metodologii badawczej i literatury, bądź opracowania nowych metod i narzędzi analizy teoretycznej oraz krytycznej;

U_04 przygotować się do dyskusji i przeprowadzić ją, posiadając pogłębioną umiejętność merytorycznego argumentowania,

z wykorzystaniem własnych poglądów i odniesieniem ich do poglądów różnych autorów;

U_05 przygotować wystąpienie ustne (referat) i prezentacje multimedialne lub przeprowadzić debatę w języku polskim lub obcym,

z wykorzystaniem różnych samodzielnie dobranych ujęć teoretycznych

i różnych źródeł;

U_06 czytać i interpretować teksty kultury (pisane, audialne, wizualne i multimedialne etc.), samodzielnie zdobywać wiedzę i poszerzać umiejętności badawcze związane z rozwijaniem swoich zdolności

i kariery zawodowej.

KA7_UW1, KA7_UW3, KA7_UW6, KA7_UK2, KA7_UK5, KA7_UU2.

C) Kompetencje społeczne

Student jest gotów do:

K_01 krytycznej analizy posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, umiejętności ich samodzielnego poszerzania, ustawicznego dokształcania się i rozwoju zawodowego, a także do zasięgania opinii ekspertów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązaniem problemu;

K_02 przyjęcia postawy aksjologicznej, związanej z krytyczną oceną wytworów kultury digitalnej w celu rozwiązywania problemów poznawczych, praktycznych;

K_03 otwartości na nowe idee i poglądy, gotowości do podejmowania polemiki oraz zmiany opinii w świetle dostępnych danych i argumentów w celu inspirowania działań na rzecz interesu publicznego;

K_04 organizowania pracy własnej i pracy zespołowej oraz jej krytycznej oceny i przemodelowania w sposób przedsiębiorczy;

K_05 przestrzegania zasad etycznych związanych z odpowiedzialnością za podejmowane działania o charakterze tworzenia, upowszechniania

i oceny wytworów kultury digitalnej, prawidłowego identyfikowania

i rozstrzygania dylematów etycznych związanych z wykonywaniem zawodu, podtrzymywania etosu zawodowego.

KA7_KK1, KA7_KK2, KA7_KO2, KA7_KO3, KA7_KR2.

Metody i kryteria oceniania:

Przedmiot kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunkiem otrzymania zaliczenia jest aktywny udział w dyskusjach i debatach analitycznych prowadzonych podczas laboratoriów oraz przygotowywanie referatów połączonych z prezentacjami multimedialnymi; wykonanie praktycznego zadania badawczego (napisanie krytycznej analizy dyskursu i/lub komunikacji na podstawie praktycznych badań). Podczas laboratoriów i realizacji projektu badawczego studenci zbierają punkty, które decydują o ocenie, za aktywność podczas laboratoriów studencki otrzymują maksymalnie 42 pkt. (14 x 3 pkt), za wykonanie praktycznego projektu badawczego - 58 pkt. Dopuszczalna jest jedna nieusprawiedliwiona nieobecność. W celu zaliczenia przedmiotu wymagana jest 60% aktywność na laboratoriach i 60% ilość punktów za realizację projektu badawczego. Podczas laboratoriów, będę sprawdzał listę obecności. Osoby, które mają 50% nieobecności, nie uzyskują zaliczenia z przedmiotu, mogą je otrzymać w terminie poprawkowym, jednak będą musieli zaliczyć poszczególne laboratoria na konsultacjach stacjonarnych i/lub online. Zaliczanie poszczególnych laboratoriów odbywa się podczas dyskusji z wykładowcą na temat zagadnień objętych ich programem. Obecność, aktywność w dyskusjach i debatach na wszystkich laboratoriach oraz otrzymanie maksymalnej ilości punktów z realizacji projektu badawczego, a także zadania praktycznego jest warunkiem otrzymania oceny bardzo dobrej. Studenci nie muszą czytać wszystkich wymienionych w programie zajęć artykułów, mogą sobie wybrać jeden artykuł (ok. 20 stron) do każdego laboratorium.

Skala ocen: 100–95 pkt – 5 (bdb), 90–85 pkt. – 4,5 (db+), 80–75 pkt. – 4 (db), 70–65 pkt. – 3,5 (dst+), 60 pkt. – 3 (dst).

Zakres tematów:

1. Zajęcia organizacyjne.

2. CMC (Computer-Mediated Communication), CMD (Computer-Mediated Discourse) i interfejsy elektronicznego dyskursu.

3. Pojęcie hipertekstu i cybertekstu w zachowaniach komunikacyjnych.

4. Oralność i piśmienność w perspektywie studiów nad Internetem (webstudies).

5. Kaskady słów w komunikacji internetowej: topografie tele-piśmienności, wtórna oralność, koleiny dyskursu i przypadek IRC’a.

6. Socjologiczne i psychologiczne teorie zachowań komunikacyjnych

w nowych mediach.

7. Problematyka cyfrowej i genderowej tożsamości w komunikacji nowych mediów – przypadek MUD-ów.

8. Manuel Castells: przyczynek do komunikacyjnej teorii władzy, komunikacja w społeczeństwie sieci.

9. Zachowania komunikacyjne w perspektywie netnografii, antropologii i socjologii mediów: Wikipedia jako przedmiot badań komunikologii.

10. Zachowania komunikacyjne w perspektywie lingwistyki mediów i mediolingwistyki. Nowe media w badaniach lingwistycznych.

11. Zachowania komunikacyjne w perspektywie semiotyki nowych mediów: znak digitalny, polisemiotyczny dyskurs cyfrowy, tekst wieloznakowy i semiotyczna analiza dyskursu nowych mediów.

12. Zachowania komunikacyjne w Internecie. Komunikacja językowa i wizualna w Internecie.

13. Zachowania komunikacyjne w social mediach.

14. Zachowania komunikacyjne w rzeczywistości wirtualnej.

15. Zachowania komunikacyjne we grach komunikacyjnych, językowych i grach MMORPG (Massive Multiplayer Online Role Playing Games).

Metody dydaktyczne:

- referat połączony z prezentacją multimedialną

- dyskusja/debata analityczna

- metody studiów przypadków (case studies methods)

- warsztaty pisania krytycznych analiz dyskursu/komunikacji na podstawie badań praktycznych

- praktyczne projekty badawcze

Grupy zajęciowe

zobacz na planie zajęć

Grupa Termin(y) Prowadzący Miejsca Liczba osób w grupie / limit miejsc Akcje
1 każdy poniedziałek, 13:45 - 15:15, sala B12
Konrad Chmielecki 10/ szczegóły
Wszystkie zajęcia odbywają się w budynku:
Budynek Wydziału Studiów Kuturowych
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.
ul. Świerkowa 20B, 15-328 Białystok tel: +48 85 745 70 00 (Centrala) https://uwb.edu.pl kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.2.0-1 (2024-03-12)