Pedagogika porównawcza 380-RN2-1PPO
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2023/24

Literatura podstawowa:

• Biała Księga Kształcenia i Doskonalenia. Nauczanie i uczenie się na drodze do uczącego się społeczeństwa, Warszawa 1997

• Uczenie się przez całe życie: rola systemów edukacji w państwach członkowskich Unii Europejskiej, Lizbona 2000

• Cudowska A. (red.), Kierunki rozwoju edukacji w zmieniającej się przestrzeni społecznej, Białystok 2011

• Cudowska A., Tendencje rozwojowe edukacji w społeczeństwie zaawansowanej nowoczesności. W: Edukacja jutra. Aksjologia,

innowacje i strategie rozwoju, K. Denek, A, Kamińska, W. Kojsa, P. Oleśniewicz (red.), Sosnowiec 2011

• Dziewulak D., Polityka oświatowa. Przegląd ekspertyz z wybranych obszarów oświatowych (lata 2008–2018), Warszawa 2020

• Ekiert-Oldroyd D., Dokąd zmierza edukacja? „Edukacja” 2000, nr 1

• Edukacja jest w niej ukryty skarb. Raport Komisji Europejskiej pod przewodnictwem J. Delors’a,

Warszawa 1998

• Kwiatkowski S.M., Uczenie się przez całe życie – memorandum Komisji Europejskiej. „Edukacja” 2000, nr 1

• Nowakowska-Siuta R., Pedagogika porównawcza. Problemy, stan badań i perspektywy rozwoju, Kraków 2014

• Serafin T., Kształcenie specjalne w systemie oświaty: Vademecum dla organu prowadzącego, dyrektora szkoły, nauczycieli i rodziców. Warszawa, 2012

• Váňová M., Pedagogika porównawcza. W: Pedagogika t. II , B. Śliwerski (red.), Warszawa 2006

• Włoch A., Kształcenie dzieci zdolnych w europejskich systemach edukacyjnych. Fenomen tutoringu domowego w Anglii, "Studia Paedagogica Ignatiana" 2017, nr 3

• Wspieranie rozwoju uczniów zdolnych: specjalne rozwiązania stosowane w szkołach w Europie. Eurydice 2008

• www.eurydice.org.pl

• www.ibe.edu.pl

• http://erasmusplus.org.pl

Literatura uzupełniająca:

• Dziewulak D., Systemy szkolne Unii Europejskiej, Warszawa 1997

• Łakusiewicz-Palus J., Profesjonalizm nauczycieli w dobie reformy szkolnej. „Nowa Szkoła” 2007, nr 1

• Pachociński R.: Pedagogika porównawcza, Warszawa 2007

• Průcha J., Pedagogika porównawcza, Warszawa 2004

• Półturzycki J., Spór o kształcenie ustawiczne. Polemiki i analizy, Warszawa 2016

Student potrafi wykorzystać podstawową wiedzę teoretyczną

z komparatystyki oświatowej do analizowania i interpretowania faktów oświatowo-wychowawczych na świecie w kontekście sytuacji

politycznej, ekonomicznej, społecznej i kulturowej różnych krajów (kolokwium pisemne).

Ma przekonanie o potrzebie podejmowania działań w zakresie doskonalenia edukacji, wykazuje aktywność w realizacji indywidualnych i

zespołowych zadań dydaktycznych (aktywność podczas zajęć).

Zaliczenie ćwiczeń odbywa się w sposób ciągły na podstawie punktacji cząstkowej zgromadzonej przez studenta w trakcie realizacji zadań poprzez pracę indywidualną i zespołową oraz obecności studenta na zajęciach. Dopuszczalna jest jedna nieobecność na ćwiczeniach (2 h), która nie wymaga zaliczenia. Każdą następną nieobecność student musi zaliczyć na konsultacjach u osoby prowadzącej ćwiczenia w danej grupie. Do zaliczenia może być dopuszczony student, który był obecny na minimum czterech zajęciach (8 h).

Do otrzymania przez studenta oceny pozytywnej z przedmiotu wymagane jest uzyskanie przez niego 51% punktów możliwych do zdobycia z ćwiczeń. Pozytywna ocena z kolokwium nie podlega poprawie.

1. Podstawy organizowania edukacji na świecie.

2. Tendencje przemian edukacji na świecie

3. Wybrane aspekty organizacji pracy instytucji oświatowych w perspektywie międzynarodowej

3.1 kształcenie uczniów zdolnych,

3.2 edukacja włączająca,

3.3 wczesna edukacja

3.4 kształcenie nauczycieli

4. Systemy edukacyjne wybranych państw na świecie - analiza porównawcza przyjętych rozwiązań organizacyjnych.

5. Edukacja domowa jako alternatywna forma nauki

Metody dydaktyczne zorientowane są na motywowanie studenta do aktywnego udziału w procesie kształcenia i obejmują metody warsztatowe, prace zespołowe, samodzielną pracę z tekstem, dyskusję grupową, konsultacje indywidualne.