Andragogika 380-DS5-5XAND
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2023/24

Literatura podstawowa:

1. Czerniawska O., Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii, Łódź 2000

2. Czykier K., Biograficzność i jej znaczenie w andragogice. (w:) Wiatrowski Z. (red.), Pedagogika pracy i andragogika w konstelacji europejskiej i globalnej, Włocławek 2006

3. Czykier K., Projektowanie uniwersalne w edukacji ludzi dorosłych, (w:) M. M. Perkowska, T. Bajkowski (red.), Projektowanie uniwersalne w przestrzeni uniwersyteckiej – idee, możliwości, dobre praktyki, Białystok 2022

4. Demetrio D.: Edukacja dorosłych, (w:) Pedagogika, t.3 Gdańsk 2006 s.113-128.

5. Dubas E., Stelmaszczyk J. (red.), Biografie i uczenie się, Łódź 2015

6. Halicki J., Edukacja seniorów w aspekcie teorii kompetencyjnej, Białystok 2000

7. Halicki J., Edukacja w starości jako działanie poprawiające jakość życia seniorów. Chowanna T.2:2009, s.203-213.

8. Halicki J., Obrazy starości rysowane przeżyciami seniorów. Białystok 2012

9. Halicki J.: Edukacja osób starszych w Polsce – jej wymiar teoretyczny i praktyczny. Edukacja Dorosłych 2013 nr 2 s.9-18

10. Kargul J., Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych. Wrocław 2005

11. Kruszewski K., Wizerunek ucznia we współczesnych koncepcjach dydaktycznych, (w:) T. Wujek (red.), Wprowadzenie do pedagogiki dorosłych 1992, s.228-259.

12. Malewski M.: Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice. Wrocław 2010.

13. Pachociński R., Andragogika w wymiarze międzynarodowym. Warszawa 1998 s. 35-48

14. Rudnik A., Czykier K., Człowiek stary jako podmiot oddziaływań edukacyjnych (?), (w:) Przegląd Pedagogiczny nr 2 rok 2015, s.58-68

15. Skrzypczak J., Przyszczypkowski K., Jankowski D. (red.). Podstawy edukacji dorosłych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2007

16. Synak B., Polska starość. Gdańsk 2002

17. Turos L., Andragogika ogólna. Warszawa 1999

18. Wujek T. (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa 1992.

Literatura uzupełniająca:

KA7_WG2

Student/ka zna podstawową terminologię używaną w pedagogice i psychologii, rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.

Sposób weryfikacji efektu: kolokwium, dyskusja.

KA7_UO2

Student/ka profesjonalnie organizuje pracę w zespole i racjonalnie, zgodnie z technikami pracy umysłowej gospodaruje czasem zajęć, odpowiedzialnie i celowo organizuje pracę ucznia/dziecka, z poszanowaniem jego prawa do odpoczynku. Sposób weryfikacji efektu: organizowanie pracy w zespołach podczas zajęć, praca grupowa, dyskusja.

KA7_UO4

Posiada kompetencje interpersonalne, pozwalające na budowanie relacji wzajemnego zaufania między wszystkimi podmiotami procesu wychowania i kształcenia; buduje prawidłowe więzi w środowiskach społecznych.

Sposób weryfikacji efektu: dyskusja podczas zajęć, gry symulacyjne.

kolokwium pisemne (uzyskanie min. 51% punktów - ocena pozytywna)

Podstawowe pojęcia, cele, zadania, przedmiot andragogiki jako dyscypliny naukowej.

Kształcenie formalne, nieformalne, pozaformalne.

Badania nad uczeniem się dorosłych.

Dorosłość między socjalizacją i wychowaniem.

Rozwój jako kategoria pojęciowa andragogiki.

Rola grupy w procesie kształcenia się.

Człowiek dorosły na rynku pracy.

Metoda biograficzna. Biografia edukacyjna – nową wersją życia.

Tradycje i współczesność edukacji permanentnej i kształcenia ustawicznego.

wykład, dyskusja, rozmowa, pokaz prezentacji multimedialnej, metody ćwiczebne, metody praktyczne, praca z tekstem