Drukuj sylabusProgramowanie obiektowe
Informacje ogólne
| Kod przedmiotu: | 0900-FG1-1PO |
| Kod Erasmus / ISCED: | (brak danych) / (brak danych) |
| Nazwa przedmiotu: | Programowanie obiektowe |
| Jednostka: | Wydział Fizyki. (do 30.09.2019) |
| Grupy: | |
| Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
| Język prowadzenia: | polski |
| Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
| Wymagania (lista przedmiotów): | Programowanie strukturalne 0900-FG1-1PS |
| Założenia (opisowo): | Podstawy obsługi komputera z systemem Wndows / Linux. Znajomość programowania strukturalnego w języku C++. Matematyka na poziomie szkoły średniej. |
| Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
| Skrócony opis: |
Celem zajęć jest zapoznanie studentów z paradygmatem programowania obiektowego. Studenci uczą się pisać proste programy obiektowe w języku C++. |
| Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki matematyczne, informatyka Moduł:<b/> narzędzia informatyki Rok studiów / semestr: 1 rok / 2 semestr Wymagania wstępne: podstawy obsługi komputera z systemem Wndows / Linux, znajomość programowania strukturalnego w języku C++, matematyka na poziomie szkoły średniej Liczba godzin zajęć dydaktycznych: wykład - 15 godz., laboratorium - 30 godz. Metody dydaktyczne: wykład, dyskusja, prezentacja, zajęcia praktyczne, konsultacje, praca własna studenta w domu Punkty ECTS: 4 Bilans nakładu pracy studenta: udział w wykładach (15 godz.),udział w laboratorium (30 godz.), udział w konsultacjach (30 godz.), praca własna w domu i przygotowanie do zaliczeń (45 godz.) Wskaźniki ilościowe: nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela - 2.4 ECTS; nakład pracy studenta związany z zajęciami o charakterze praktycznym - 1.2 ECTS Program zajęć (wykład i laboratorium) Podstawy: 1. Klasy i obiekty 2. Metody 3. Statyczne zmienne i metody w klasie 4. Konstruktory i destruktory 5. Wskaźnik this 6. Metody stałe 7. Deklaracja przyjaźni 8. Operatory 9. Konstruktor jawny 10. Składowe tworzone przez kompilator Polimorfizm: 11. Dziedziczenie 12. Konwersja w górę i rzutowanie w dół hierarchii dziedziczenia. 13. Metody wirtualne 14. Zabranianie dziedziczenia i przesłaniania (słowo final (C++11)) 15. Dziedziczenie wielobazowe, czyli wiele klas bazowych |
| Literatura: |
[1] Bruce Eckel, "Thinking in C++. Edycja polska", Wydawnictwo Helion. [2] W. Porębski, Język C++ : wprowadzenie do programowania, wyd. 2, Komputerowa Oficyna Wydawnicza "Help", Warszawa 1999. [3] J. Grębosz, Symfonia C ++ standard : programowanie w języku C++ orientowane obiektowo, Wydawnictwo "Edition 2000" : Oficyna Kallimach, Kraków 2005. [4] S. Prata, Język C++, wyd. 5, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2006. [5] A. Koenig, Accelerated C++ : practical programming by example, 22nd printing, Addison-Wesley, Boston 2013. [6] Źródła internetowe. |
| Efekty uczenia się: |
K_W25 - zna podstawy programowania w wybranym języku wyższego poziomu K_U23 - umie napisać prosty program komputerowy w wybranym języku programowania, skompilować go i uruchomić K_K05 - potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje w literaturze i zasobach Internetu, także w językach obcych |
| Metody i kryteria oceniania: |
wykład: Zaliczenie wykładu odbywa się na podstawie egzaminu ustnego. Pod uwagę brane są również obecność i aktywność studenta na wykładach. laboratorium: Zaliczenie laboratorium odbywa się na podstawie obecności, pracy na laboratorium, prac domowych oraz zaliczenia praktycznego przy komputerze obejmującego zagadnienia omawiane w trakcie zajęć. Nieobecność na ponad połowie zajęć laboratoryjnych kwalifikuje do nie zaliczenia przedmiotu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.
