Seminarium doktoranckie

W trakcie zajęć doktorant powinien wzbogacać i rozwijać nabyte w czasie studiów umiejętności prowadzenia badań historycznych oraz pisania prac naukowych. W czasie seminarium poruszane są zagadnienia z zakresu metodologii, przede wszystkim dotyczące hermeneutyki źródła pisanego, ale także służą rozwiązywaniu nietypowych problemów. W trakcie seminarium doktoranci przedstawiają części swej pracy, nad którymi toczy się następnie dyskusja.

Zajęcia prowadzone są metodą seminaryjną, w ich trakcie doktorant z jednej strony pozyskuje wiedzę na temat metodologii badań, hermeneutyki źródła pisanego, specyfiki badań antycznych i bizantyńskich, z drugiej prezentuje postępy swej pracy. W czasie seminarium poruszane są zagadnienia z zakresu metodologii, przede wszystkim dotyczące hermeneutyki źródła pisanego, ale także służą rozwiązywaniu nietypowych problemów. W trakcie seminarium doktoranci przedstawiają części swej pracy, nad którymi toczy się następnie dyskusja. Doktorant przygotowując się do prezentacji ćwiczy umiejętność pisania pracy naukowej, formułowania hipotez, analizy źródeł, jak również poprawnego wykorzystania języka nauki.

M. Krajewski, Piszemy prace naukowe: vademecum dla studentów i doktorantów, wyd. 2, Rypin 2004.

Elementy metodyki rozprawy doktorskiej, praca zb. pod red. K. Kucińskiego, 2015.

B. Stępień, Zasady pisania tekstów naukowych, Warszawa 2020.

Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, tom III, Źródłoznawstwo czasów Późnego Antyku, praca zbiorowa pod redakcją Ewy Wipszyckiej, Warszawa 1999.

Świat Bizancjum, tom 1, Cesarstwo Wschodniorzymskie 330-641, praca zbiorowa pod redakcją Cécile Morrisson, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2007; tom 2, Cesarstwo Bizantyńskie 641-1204, praca zbiorowa pod redakcją Jeana-Claude’a Cheyneta, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2011; tom 3, Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, praca zbiorowa pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morrisson, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2013.

brak

W trakcie zajęć doktorant powinien wzbogacać i rozwijać nabyte w czasie studiów umiejętności prowadzenia badań historycznych oraz pisania prac naukowych. W czasie seminarium poruszane są zagadnienia z zakresu metodologii, przede wszystkim dotyczące hermeneutyki źródła pisanego, ale także służą rozwiązywaniu nietypowych problemów. W trakcie seminarium doktoranci przedstawiają części swej pracy, nad którymi toczy się następnie dyskusja.

Zajęcia prowadzone są metodą seminaryjną, w ich trakcie doktorant z jednej strony pozyskuje wiedzę na temat metodologii badań, hermeneutyki źródła pisanego, specyfiki badań antycznych i bizantyńskich, z drugiej prezentuje postępy swej pracy. W czasie seminarium poruszane są zagadnienia z zakresu metodologii, przede wszystkim dotyczące hermeneutyki źródła pisanego, ale także służą rozwiązywaniu nietypowych problemów. W trakcie seminarium doktoranci przedstawiają części swej pracy, nad którymi toczy się następnie dyskusja. Doktorant przygotowując się do prezentacji ćwiczy umiejętność pisania pracy naukowej, formułowania hipotez, analizy źródeł, jak również poprawnego wykorzystania języka nauki.

M. Krajewski, Piszemy prace naukowe: vademecum dla studentów i doktorantów, wyd. 2, Rypin 2004.

Elementy metodyki rozprawy doktorskiej, praca zb. pod red. K. Kucińskiego, 2015.

B. Stępień, Zasady pisania tekstów naukowych, Warszawa 2020.

Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu, tom III, Źródłoznawstwo czasów Późnego Antyku, praca zbiorowa pod redakcją Ewy Wipszyckiej, Warszawa 1999.

Świat Bizancjum, tom 1, Cesarstwo Wschodniorzymskie 330-641, praca zbiorowa pod redakcją Cécile Morrisson, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2007; tom 2, Cesarstwo Bizantyńskie 641-1204, praca zbiorowa pod redakcją Jeana-Claude’a Cheyneta, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2011; tom 3, Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, praca zbiorowa pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morrisson, przekład Andrzej Graboń, Kraków 2013.

brak