Podstawy tekstologii i edytorstwa

obowiązkowe specjalnościowe
specjalnościowe

Przedmiot ma być wprowadzeniem w arkana sztuki edytorskiej i stanowić teoretyczną podstawę niezbędną do uczestniczenia w zajęciach praktycznych z zakresu krytycznej edycji tekstów literackich.

zdalnie

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z historią edytorstwa, wypracowanymi przez edytorów metodami pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego, podstawowymi terminami z zakresu edytorstwa naukowego i wzorcowymi wydaniami krytycznymi literatury polskiej.

Zakres tematów:

1. Uwagi wstępne, podstawowe terminy z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego, zarys historii edytorstwa naukowego w Polsce.

2. Klasyfikacja wydań i ich zawartość.

3. Edycja krytyczna i jej odmiany.

4. Brzmienie tekstu.

5. Modernizacja tekstu.

6. Aparat krytyczny.

7. Omówienie wybranych edycji.

Profil studiów: ogólnoakademicki

Forma studiów: studia stacjonarne

Przedmiot specjalizacyjny

Rodzaj przedmiotu: – przedmiot kształcenia specjalizacyjnego

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki humanistyczne i społeczne – filologia polska

Rok studiów: II rok II stopnia, II semestr, 15 godzin wykładu

Wymagania wstępne: znajomość historii literatury polskiej na poziomie studiów I stopnia

Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: wykład - 15

Metody dydaktyczne oraz ogólna forma zaliczenia przedmiotu: udział w wykładzie, przygotowanie opisu edycji różnego typu; egzamin pisemny

Metody praktyczne: pokaz, projekt

Zaliczenie na ocenę

Punkty ECTS - 2

Bilans nakładu pracy studenta:

- udział w wykładzie – 15 godzin

- konsultacje – 5 godzin

- przygotowanie do zajęć – 15 godzin

- praca własna, przygotowanie do egzaminu pisemnego – 15 godzin

Wskaźniki ilościowe: nakład pracy studenta związany z zajęciami

- wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela – 15 godzin, - 0,5 p.

- niewymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela – 35 godzin – 1,5 p.

Literatura podstawowa:

Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Literatura uzupełniająca:

Garbal Ł., Edytorstwo. Jak wydawać wspólczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Goliński Z., Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

Pelc J., Teoria edytorstwa w konfrontacji z praktyką. Podstawy krytycznego wydania w teorii oraz w praktyce edytorów literackich tekstów polskich z XVI i XVII wieku, „Przegląd Humanistyczny” 1990, nr 12.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978 (lub inne wydanie).

Klemensiewicz-Bajerowa I., Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki“ 1957, z. 3.

Markiewicz H., Kto jest autorem?... Przygody polskich filologów, Kraków 2005.

Starnawski J., Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1980.

Trzynadlowski J., Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983 lub inne wydanie.

Zasady wydawania tekstów staropolskich (Projekt), red. Maria Renata Mayenowa przy współudziale Zofii Florczak, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1955.

Student posiada podstawową wiedzę dotyczącą historii edytorstwa naukowego w Europie i Polsce. Potrafi klasyfikować wydania ze względu na ich zawartość. Zna metody pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego. Posługuje się podstawowymi terminami i pojęciami związanymi z tekstologią i edytorstwem naukowym.

Wiedza:

1) Student ma pogłębioną wiedzę o specyfice badań;

2) zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji i wartościowania tekstów literackich;

3) posiada wiedzę o historycznych, funkcjonalnych, kompozycyjnych, stylistycznych aspektach tekstów;

3) zna pojęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej i prawa autorskiego.

Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: KA7_WG1 KA7_WG2 KA7_WK2

Umiejętności:

1) formułuje krytyczne sądy na podstawie samodzielnie zebranych i zanalizowanych źródeł informacji oraz prowadzi dyskusję;

2) analizuje ii kontekstowo interpretuje teksty literackie z uwzględnieniem aspektów: kulturowego, pragmatycznego, poznawczego, aksjologicznego, kompozycyjnego i stylistycznego;

3) formułuje syntetyczne wypowiedzi pisemne i ustne z wykorzystaniem własnych poglądów, poglądów innych autorów z użyciem argumentacji i specjalistycznej terminologii;

4) Potrafi wykorzystać źródła w indywidualnej pracy analityczno- interpretacyjnej.

5) Posiada umiejętność porozumiewania się z niespecjalistami i przedstawicielami nauk pokrewnych.

Odniesienie do kierunkowych efektów uczenia się: KA7_UWKOU1 KA7_UWKOU2 KA7_UWKOU3 , KA7_UWOU1

Kompetencje:

1) rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie;

2) określa priorytety służące realizacji zadania badawczego

3) dostrzega konieczność postępowania zgodnie z zasadami etyki badawczej;

Odniesienie do kierunkowych efektów uczenia się: KA7_ KOR2 KA7_ KKO1 KA7_KK02

Zaliczenie na ocenę na podstawie obecności oraz wyniku testu sprawdzającego.

Student posiada podstawową wiedzę dotyczącą historii edytorstwa naukowego w Europie i Polsce. Potrafi klasyfikować wydania ze względu na ich zawartość. Zna metody pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego. Posługuje się podstawowymi terminami i pojęciami związanymi z tekstologią i edytorstwem naukowym.

obowiązkowe specjalnościowe

w sali

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z historia polskiego edytorstwa, wypracowanymi przez edytorów polskich metodami pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego, podstawowymi terminami z zakresu edytorstwa naukowego i wzorcowymi wydaniami krytycznymi literatury polskiej.

Zakres tematów:

1. Uwagi wstępne, podstawowe terminy z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego, zarys historii edytorstwa naukowego w Polsce.

2. Klasyfikacja wydań i ich zawartość.

3. Edycja krytyczna i jej odmiany.

4. Brzmienie tekstu.

5. Modernizacja tekstu.

6. Aparat krytyczny.

7. Omówienie wybranych edycji.

Literatura podstawowa:

Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Literatura uzupełniająca:

Garbal Ł., Edytorstwo. Jak wydawać wspólczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Goliński Z., Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

Pelc J., Teoria edytorstwa w konfrontacji z praktyką. Podstawy krytycznego wydania w teorii oraz w praktyce edytorów literackich tekstów polskich z XVI i XVII wieku, „Przegląd Humanistyczny” 1990, nr 12.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978 (lub inne wydanie).

Klemensiewicz-Bajerowa I., Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki“ 1957, z. 3.

Markiewicz H., Kto jest autorem?... Przygody polskich filologów, Kraków 2005.

Starnawski J., Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1980.

Trzynadlowski J., Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983 lub inne wydanie.

Zasady wydawania tekstów staropolskich (Projekt), red. Maria Renata Mayenowa przy współudziale Zofii Florczak, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1955.

Temat "Omówienie wybranych edycji" realizowany jest w bibliotece uniwersyteckiej.

obowiązkowe specjalnościowe

w sali

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z historia polskiego edytorstwa, wypracowanymi przez edytorów polskich metodami pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego, podstawowymi terminami z zakresu edytorstwa naukowego i wzorcowymi wydaniami krytycznymi literatury polskiej.

Zakres tematów:

1. Uwagi wstępne, podstawowe terminy z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego, zarys historii edytorstwa naukowego w Polsce.

2. Klasyfikacja wydań i ich zawartość.

3. Edycja krytyczna i jej odmiany.

4. Brzmienie tekstu.

5. Modernizacja tekstu.

6. Aparat krytyczny.

7. Omówienie wybranych edycji.

Literatura podstawowa:

Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Literatura uzupełniająca:

Garbal Ł., Edytorstwo. Jak wydawać wspólczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Goliński Z., Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

Pelc J., Teoria edytorstwa w konfrontacji z praktyką. Podstawy krytycznego wydania w teorii oraz w praktyce edytorów literackich tekstów polskich z XVI i XVII wieku, „Przegląd Humanistyczny” 1990, nr 12.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978 (lub inne wydanie).

Klemensiewicz-Bajerowa I., Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki“ 1957, z. 3.

Markiewicz H., Kto jest autorem?... Przygody polskich filologów, Kraków 2005.

Starnawski J., Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1980.

Trzynadlowski J., Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983 lub inne wydanie.

Zasady wydawania tekstów staropolskich (Projekt), red. Maria Renata Mayenowa przy współudziale Zofii Florczak, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1955.

Temat "Omówienie wybranych edycji" realizowany jest w bibliotece uniwersyteckiej.

obowiązkowe specjalnościowe

w sali

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z historia polskiego edytorstwa, wypracowanymi przez edytorów polskich metodami pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego, podstawowymi terminami z zakresu edytorstwa naukowego i wzorcowymi wydaniami krytycznymi literatury polskiej.

Zakres tematów:

1. Uwagi wstępne, podstawowe terminy z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego, zarys historii edytorstwa naukowego w Polsce.

2. Klasyfikacja wydań i ich zawartość.

3. Edycja krytyczna i jej odmiany.

4. Brzmienie tekstu.

5. Modernizacja tekstu.

6. Aparat krytyczny.

7. Omówienie wybranych edycji.

Literatura podstawowa:

Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Literatura uzupełniająca:

Garbal Ł., Edytorstwo. Jak wydawać wspólczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Goliński Z., Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

Pelc J., Teoria edytorstwa w konfrontacji z praktyką. Podstawy krytycznego wydania w teorii oraz w praktyce edytorów literackich tekstów polskich z XVI i XVII wieku, „Przegląd Humanistyczny” 1990, nr 12.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978 (lub inne wydanie).

Klemensiewicz-Bajerowa I., Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki“ 1957, z. 3.

Markiewicz H., Kto jest autorem?... Przygody polskich filologów, Kraków 2005.

Starnawski J., Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1980.

Trzynadlowski J., Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983 lub inne wydanie.

Zasady wydawania tekstów staropolskich (Projekt), red. Maria Renata Mayenowa przy współudziale Zofii Florczak, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1955.

Temat "Omówienie wybranych edycji" realizowany jest w bibliotece uniwersyteckiej.

obowiązkowe specjalnościowe

w sali

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z historia polskiego edytorstwa, wypracowanymi przez edytorów polskich metodami pracy nad edycją krytyczną tekstu literackiego, podstawowymi terminami z zakresu edytorstwa naukowego i wzorcowymi wydaniami krytycznymi literatury polskiej.

Zakres tematów:

1. Uwagi wstępne, podstawowe terminy z zakresu tekstologii i edytorstwa naukowego, zarys historii edytorstwa naukowego w Polsce.

2. Klasyfikacja wydań i ich zawartość.

3. Edycja krytyczna i jej odmiany.

4. Brzmienie tekstu.

5. Modernizacja tekstu.

6. Aparat krytyczny.

7. Omówienie wybranych edycji.

Literatura podstawowa:

Loth R., Podstawowe pojęcia i problemy tekstologii i edytorstwa naukowego, Warszawa 2006.

Literatura uzupełniająca:

Garbal Ł., Edytorstwo. Jak wydawać wspólczesne teksty literackie, Warszawa 2011.

Goliński Z., Edytorstwo. Tekstologia. Przekroje, Wrocław 1969.

Pelc J., Teoria edytorstwa w konfrontacji z praktyką. Podstawy krytycznego wydania w teorii oraz w praktyce edytorów literackich tekstów polskich z XVI i XVII wieku, „Przegląd Humanistyczny” 1990, nr 12.

Górski K., Tekstologia i edytorstwo dzieł literackich, Warszawa 1978 (lub inne wydanie).

Klemensiewicz-Bajerowa I., Modernizacja pisowni w tekstach z pierwszej połowy XIX wieku, „Pamiętnik Literacki“ 1957, z. 3.

Markiewicz H., Kto jest autorem?... Przygody polskich filologów, Kraków 2005.

Starnawski J., Praca wydawcy naukowego, Wrocław 1980.

Trzynadlowski J., Edytorstwo: tekst, język, opracowanie, Warszawa 1983 lub inne wydanie.

Zasady wydawania tekstów staropolskich (Projekt), red. Maria Renata Mayenowa przy współudziale Zofii Florczak, przykłady oprac. Jerzy Woronczak, Wrocław 1955.

Temat "Omówienie wybranych edycji" realizowany jest w bibliotece uniwersyteckiej.