Profilaktyka społeczna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 370-KS2-2PFS |
Kod Erasmus / ISCED: |
10.002
|
Nazwa przedmiotu: | Profilaktyka społeczna |
Jednostka: | Wydział Prawa |
Grupy: |
2L stac.II st.studia kryminologia - przedmioty specjalizacyjne |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | specjalizacyjne |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | mieszany: w sali i zdalnie |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest dostarczenie wiedzy studentom o podstawowych zasadach opracowania, realizacji i ewaluacji działań o charakterze profilaktycznym. Studenci potrafią posługiwać się podstawowymi kategoriami profilaktycznymi dotyczącymi: modeli, poziomów, strategii i programów profilaktycznych, jak również czynników ryzyka i czynników chroniących. Studenci znają podstawowe teorie i koncepcje z nauk społecznych i kryminologii, które mogą zastosować w przygotowywanych projektach profilaktycznych |
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: konwersatorium Dziedzina i dyscyplina naukowa: nauki społeczne, pedagogika, kryminologia Rok studiów/semestr: II rok II st., semestr IV Wymagania wstępne: brak Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć - 15 godzin konwersatorium (w tym 7 godz. zajęcia zdalne asynchroniczne). Metody dydaktyczne – metoda konwersatoryjna, dyskusja moderowana, praca indywidualnie i w grupach, konsultacje. Punkty ECTS – 2. Bilans nakładu pracy studenta - udział w zajęciach 15 godz. (w tym 7 godz. zdalnych synchronicznych), przygotowanie do zajęć i zaliczenia 25 godz., udział w konsultacjach związanych z zajęciami 17 godz., Razem: 50, co odpowiada 2 pkt ECTS. Wskaźniki ilościowe - nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela 25 godzin, co odpowiada 1 pkt ECTS oraz nakład pracy studenta, który nie wymaga bezpośredniego udziału nauczyciela 25 godz., co odpowiada 1 pkt ECTS. |
Literatura: |
A. Borucka, A. Pisarska, Koncepcja resilience – czyli jak pomóc dzieciom i młodzieży z grup podwyższonego ryzyka, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa 2008. L. Cierpiałkowska, M. Ziarko, Psychologia uzależnień – alkoholizm. Warszawa 2010 (Rozdział 7). M. Deptuła, Odrzucenie rówieśnicze. Profilaktyka i terapia, Warszawa 2013. Z. B. Gaś, Profilaktyka uzależnień, Warszawa 1993. Z. B. Gaś, Profilaktyka w szkole, Warszawa 2006. Z. B. Gaś, Psychoprofilaktyka, Lublin 2000. K. Keizer, S. Lindenberg, L. Steg, The Spreading of Disorder, www.sciencemag.org/cgi/content/full/322/5908/1681/DC1 Kryminologia. Repetytorium, Warszawa 2013I. Mudrecka, Wykorzystanie koncepcji resilience w profilaktyce niedostosowania społecznego i resocjalizacji, „Resocjalizacja Polska, nr 5/2013. G. Mietzel, Psychologia kształcenia, Gdańsk 2002. K. Ostaszewski, Zachowania ryzykowne młodzieży w perspektywie mechanizmów resilience, Warszawa 2014. L. Pytka, Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa 2000. I. Pospiszyl, Patologie społeczne. Resocjalizacja, Warszawa 2008. Rekomendowane programy profilaktyki uzależnień, Warszawa 2016. M. Szpringer, Profilaktyka społeczna. Rodzina, szkoła, środowisko lokalne, Kielce 2004. J. Szymańska, Programy profilaktyczne. Podstawy profesjonalnej psychoprofilaktyki, Warszawa 2012. S. Śliwa, Profilaktyka pedagogiczna, Opole 2015. P. Sztompka, Socjologia. Analiza społeczeństwa, Kraków 2012. E. Wysocka, Koncepcja resilience jako podstawa teoretyczna identyfikacji zaburzeń w przystosowaniu i działań profilaktycznych [w:] Profilaktyka i probacja w środowisku lokalnym (red.) B. Urban, M. Konopczyński, Kraków 2012, s. 285-299. K. Zajączkowski, Profilaktyka zachowań dewiacyjnych dzieci i młodzieży, Toruń 1998, s. 7-23, 91-95 |
Efekty uczenia się: |
Wiedza, absolwent zna i rozumie: - w pogłębionym stopniu rolę organów i instytucji państwowych i organizacji społecznych w rozwiązywaniu problemów społecznych (KA7_WG2); - w pogłębionym stopniu dylematy związane z instrumentami reakcji prawnej zarówno wobec sprawców, jak i ofiar przestępstw, a także sposobami reagowania na wyzwania globalne i regionalne w zakresie przestępczości (KA7_WK3); - w pogłębionym stopniu aspekty prawne, organizacyjne i etyczne związane z funkcjonowaniem organów państwowych, międzynarodowych lub organizacji społecznych na rzecz bezpieczeństwa publicznego (KA7_WK4); Umiejętności, absolwent potrafi: - przystosować istniejące lub opracować nowe metody i narzędzia związane z prognozowaniem rozwoju przestępczości (KA7_UW5); - kierować pracą zespołu oraz partycypować w kolegialnym przygotowywaniu interdyscyplinarnych programów, strategii i polityk w sferze zapobiegania oraz zwalczania przestępczości z uwzględnieniem ich skutków społecznych (KA7_UO2); - samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie oraz ukierunkowywać innych w tym zakresie (KA7_UU1); Kompetencje społeczne, absolwent jest gotów do: - inicjowania działań na rzecz interesu publicznego poprzez systemową analizę profilaktyki przestępczości (KA7_KO2); - inicjowania działań na rzecz interesu publicznego poprzez uwzględnianie kosztów społecznych i ekonomicznych przestępczości (KA7_KO3) |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest obecność na zajęciach oraz przygotowanie indywidualnie lub w grupie eseju na zadany temat. Dopuszczalna jest 1 nieobecność na zajęciach w semestrze, pozostałe należy odrobić na konsultacjach po ustaniu przyczyny nieobecności W zależności od obowiązujących regulacji, zastrzega się możliwość przeprowadzenia zaliczenia końcowego lub egzaminu końcowego przy użyciu środków komunikacji elektronicznej. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.