Chemia organiczna II

obowiązkowe

Chemia organiczna I 0200-CS1-2CHOR1

Znajomość podstaw chemii ogólnej i organicznej.

1. Węglowodory aromatyczne, budowa elektronowa benzenu. Podstawienie elektrofilowe związków aromatycznych, efekty kierujące podstawników.

2. Halogenoalkany, podstawienie nukleofilowe w układzie alifatycznym, mechanizmy SN1 i SN2, stereochemia podstawienia nukleofilowego.

3. Mechanizmy reakcji eliminacji. Podstawienie nukleofilowe związków aromatycznych. Związki metaloorganiczne, odczynniki Grignarda.

4. Chemia alkoholi i fenoli, utlenianie.

5. Chemia związków karbonylowych, reakcje red-oks, addycja nukleofilowa do grupy karbonylowej, halogenowanie ketonów, reakcja aldolowa.

6. Chemia kwasów karboksylowych i ich pochodnych, reakcje z nukleofilami, mechanizmy estryfikacji, reagenty acylujące, kondensacja Claisena.

7. Chemia organicznych związków siarki i fosforu, ylidy.

8. Chemia związków heterocyklicznych, nukleofilowe podstawienie w pochodnych pirydyny.

9. Chemia produktów naturalnych, węglowodany, kwasy nukleinowe, steroidy.

Przedmiot jest kontynuacją 0200-CS1-4CHOR i jego założenia są analogiczne. Celem wykładów i konwersatoriów jest zapoznanie studenta z wiedzą z zakresu chemii organicznej, pozwalającą na omówienie budowy związków organicznych (uwzględniając ich budowę przestrzenną) i ich właściwości fizycznych i chemicznych, wyjaśnienie mechanizmów reakcji oraz dostarczenie informacji na temat metod syntezy i identyfikacji związków organicznych. Celem laboratoriów jest zapoznanie studenta z podstawowymi technikami stosowanymi w preparatywnej chemii organicznych oraz metodami identyfikacji związków organicznych, z uwzględnieniem technik spektroskopowych. Student podczas zajęć powinien udoskonalić swoje umiejętności manualne niezbędne w pracy laboratoryjne oraz, nauczyć się planowania i obserwacji eksperymentów, wyciągania z nich wniosków oraz opracowania wyników w formie pisemnej. Dodatkowo, zajęcia te powinny nauczyć studenta planowania i organizowania własnego czasu pracy, samodzielnego rozwiązywania problemów, a także pracy w grupie.

Literatura podstawowa:

Mastalerz P. Podręcznik chemii organicznej, Wydawnictwo Chemiczne, Wrocław, 1998.

McMurry J. Chemia organiczna, T. 1-5, PWN, Warszawa,2005. Morrison R.T., BoydR.N. Chemia organiczna, PWN, Warszawa, 2009.

Morris D.G. Stereochemia, PWN, Warszawa, 2008.

Literatura uzupełniająca:

Molonely M.G. Mechanizmy reakcji związków organicznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, 2007.

Eames J., Peach J.M. Stereochemia, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa, 2008.

Mastalerz P. Chemia organiczna, PWN, Warszawa, 1984.

March J. Chemia organiczna, WNT, Warszawa, 1975.

1. Posiada podstawową wiedzą z zakresu chemii organicznej, pozwalającą na omówienie budowy związków organicznych (uwzględniając ich budowę przestrzenną) i ich właściwości fizycznych i chemicznych, wyjaśnienie mechanizmów podstawowych reakcji. Zna metody syntezy i identyfikacji związków organicznych. Opanował w podstawowym zakresie umiejętność interpretacji widm IR, 1H NMR, 13C NMR. Potrafi porównywać i interpretować dane oraz zastosować znane rozwiązania w nowych sytuacjach w zakresie syntezy i analizy związków organicznych.

2. Posiada wiedzę i umiejętności z zakresu technik stosowanych do syntezy, oczyszczania i identyfikacji związków organicznych; opanował umiejętności manualne niezbędne w pracy laboratoryjnej; nauczył się planowania (w tym syntez wieloetapowych) i obserwacji eksperymentów, wyciągania z nich wniosków oraz opracowania wyników w formie pisemnej.

3. Posiada wiedzę z zakresu BHP, a w szczególności zna zasady bezpiecznego posługiwania się chemikaliami oraz selekcji i utylizacji odpadów chemicznych oraz umiejętność stosowania tej wiedzy w pracy laboratoryjnej; potrafi pracować w grupie, jak i samodzielnie.

Sposoby weryfikacji zakładanych efektów kształcenia:

K_W02, K_W04, K_W05, K_W07 - egzamin pisemny, ocena aktywności w trakcie zajęć, referat.

Metody dydaktyczne:

• podające (wykład informacyjny, konsultacje objaśniające),

• problemowe (wykład konwersatoryjny),

• praktyczne (pokaz, ćwiczenia laboratoryjne, konwersatorium).

Warunki zaliczenia: student jest dopuszczony do egzaminu po zaliczeniu konwersatorium i laboratorium

Formy pomiaru/oceny pracy studenta:

• egzamin pisemny

• sprawozdania i sprawdziany pisemne z ćwiczeń laboratoryjnych

• sprawdziany pisemne z konwersatorium

• systematyczna ocena pracy na konwersatorium i ćwiczeniach laboratoryjnych.