Seminarium doktorskie

obowiązkowe
seminaria doktoranckie

Celem seminarium jest pogłębianie kierunkowej wiedzy doktoranta i koordynacja prac nad pisaniem rozprawy doktorskiej.

w sali

Podczas spotkań seminaryjnych krystalizuje się indywidualny projekt pracy doktorskiej (od doprecyzowania i skorygowania wstępnego konspektu, poprzez dyskusję nad poszczególnymi rozdziałami, po ocenę efektu końcowego). Doktorant doskonali umiejętność problematyzacji, panowania nad podstawą materiałową, kompetencje metodologiczne. Seminaria służą też planowaniu i omawianiu jego wystąpień konferencyjnych oraz publikacji.

W pierwszej fazie seminarium doktorant określa swoje zainteresowania badawcze, organizuje warsztat pracy, zdobywa orientację w aktualnym stanie wiedzy odnośnie do interesującej go problematyki, określa się metodologicznie. Poznaje specyfikę pracy naukowej, normy środowiskowej rzetelności. Przedstawia pierwsze próby analityczno-interpretacyjne. Dalszy tryb pracy polega na przygotowaniach kolejnych rozdziałów rozprawy z uwzględnieniem prezentacji wyników badań na forach konferencyjnych. Doktorant winien przygotować obszerną bibliografię, przeprowadzić kwerendę, dokonać problematyzacji zgromadzonego materiału. W toku spotkań seminaryjnych każda z tych czynności podlega omówieniu i ocenie. Doktorant nabywa umiejętności krytycznego podejścia do cudzych i własnych wytworów oraz prezentacji własnego stanowiska w języku uprawianej przez siebie dyscypliny naukowej.

Centra i peryferie w literaturze polskiej XX i XXI w., red. W. Browarny, E. rybicka, D. Lisek-Gębala, Kraków 2015

Geografia wyobrażona regionu. literackie figury przestrzeni, D. Kalinowski, M. Mikołajczak, A. Kuik-Kalinowska, Kraków 2014

Nowy regionalizm w badaniach literackich. Badawczy rekonesans i zarys perspektyw, red. M. Mikołajczak, E. Rybicka, Kraków 2012

Region a tożsamości transgraniczne. Literatura. Miejsca. Translokacje, red. D. Zawadzka, M. Mikołajczak, K. Sawicka-Mierzyńska, Kraków 2016

Regionalizm literacki: historia i pamięć, red. Z. Chojnacki, E. Rybicka, Kraków 2017

Regionalizm literacki w Polsce. Zarys historyczny i wybór źródeł, Kraków 2016

Doktorant ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o miejscu i znaczeniu nauk humanistycznych oraz ich specyfice przedmiotowej i metodologicznej. Zna terminologię nauk filologicznych na poziomie rozszerzonym. Ma szczegółową i pogłębioną wiedzę na temat związku nauk filologicznych z innymi dyscyplinami i dziedzinami naukowymi, pozwalającą na łączenie perspektyw właściwych dla różnych dyscyplin naukowych. Wykazuje szczegółową wiedzę przedmiotową, metodologiczną i metodyczną w wybranym zakresie literaturoznawstwa. Ma szczegółową wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju i szkołach badawczych z dziedziny nauk filologicznych. Zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony prawa autorskiego oraz konieczność zarządzania własnością intelektualną.

Wyszukuje, analizuje, selekcjonuje i integruje informacje wykorzystując różne źródła oraz formułuje na ich podstawie opinie krytyczne. Posiada pogłębione umiejętności analityczno-badawcze, umie dokonywać syntezy różnych idei i poglądów, dobierać i stosować metody i narzędzia, pozwalające na opracowanie własnych wyników badawczych. Potrafi opracować i zaprezentować wyniki swoich badań, których celem jest rozwiązywanie złożonych problemów naukowych z zakresu literaturoznawstwa. Umie indywidualnie zdobywać wiedzę i poszerzać swoje umiejętności analityczno-badawcze oraz samodzielnie podejmować działania, których celem jest rozwój i kierowanie własną karierą zawodową. Potrafi łączyć wiedzę z różnych dyscyplin humanistycznych w celu rozwiązywania problemów badawczych, przygotowując się do dyskusji, sporządzając listę kwestii spornych w tradycji naukowej oraz dyskutując używając specjalistycznej terminologiii. Potrafi dokonać wnikliwej analizy i interpretacji różnych rodzajów tekstów oraz innych wytworów kultury uwzględniając najnowsze osiągnięcia nauk humanistycznych w celu określenia znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca tych wytworów w procesie historyczno-kulturowym. Umie merytorycznie argumentować, wykorzystując własne poglądy oraz stanowiska i opinie innych autorów, formułować wnioski i dokonywać spójnych podsumowań. Umie formułować i prezentować (w różnych formach) krytyczne sądy o wytworach kultury w oparciu o wiedzę naukową i zdobyte doświadczenie. Rozumie i realizuje potrzebę ustawicznego uczenia się inspirując inne osoby. Wykazuje aktywność w podejmowaniu działań profesjonalnych. Uczestniczy w życiu kulturalnym, interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, dostrzega powiązania rzeczywistości społeczno-politycznej z literaturą i językiem.

Podstawą zaliczenia seminarium jest aktywna obecność na zajęciach oraz stopień realizacji rocznych planów.