Telewizja w kulturze
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 0400-KS1-2TWK |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.001
|
Nazwa przedmiotu: | Telewizja w kulturze |
Jednostka: | Wydział Filologiczny. (do 30.09.2019) |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe specjalnościowe |
Wymagania (lista przedmiotów): | Antropologiczne podstawy kulturoznawstwa 0400-KS1-1APK |
Założenia (opisowo): | Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawowymi funkcjami, jakie telewizja pełni w kulturze współczesnej, a szerzej z kulturową rolą telewizji. Podstawowym założeniem kursu jest teza, że telewizja nie tylko przekazuje kulturę, ale sama jest kulturą, ponieważ tworzy kulturę. Przedmiot ma charakter historyczno-problemowy. Po zakończeniu cyklu zajęć student powinien umieć scharakteryzować rolę telewizji w kulturze, wskazać istotne mechanizmy jej działania i zmian, zdefiniować podstawowe gatunki telewizyjne. Powinien także umieć wykorzystywać wiedzę na temat telewizji w praktyce zawodowej i działaniach prywatnych. |
Skrócony opis: |
Ramowy zakres tematyczny przedmiotu obejmuje wiedzę na temat: kształtowania się telewizji jako medium kultury XX wieku w Polsce i na świecie, a także przemian telewizji w początkach XXI wieku i nowych sposobów jej odbioru; gatunków telewizyjnych i ich społecznych funkcji - informacyjnych i rozrywkowych; społecznej i kulturowej roli telewizji jako medium masowego, a dzisiaj cyfrowego, będącego głównym dostarczycielem przyjemności, a także źródłem kulturowych dyskursów odgrywającym istotną rolę w życiu codziennym oraz w kształtowaniu tożsamości zbiorowej polskiego społeczeństwa. Celem zajęć jest także zapoznanie studentów z kulturową rolą telewizji regionalnej, na przykładzie Telewizji Białystok. Ćwiczenia mają charakter warsztatowy i są powiązane z tematyką wykładów. |
Pełny opis: |
Profil: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy - M- 8a przedmioty specjalizacyjne - media i komunikowanie Dziedzina nauk humanistycznych; dyscyplina - nauki o kulturze i religii 2 rok studiów pierwszego stopnia/ semestr 3 Wymagania wstępne: przydatna jest wiedza zdobyta w trakcie przedmiotu antropologiczne podstawy kulturoznawstwa. 15 godzin wykładu + 15 godzin ćwiczeń Metody dydaktyczne: wykłady uzupełnione prezentacjami multimedialnymi, wykłady z elementami dyskusji, ćwiczenia z elementami prezentacji multimedialnych, dyskusje nad przeczytanymi lekturami, ćwiczenia warsztatowe z kamerą, konsultacje. Formy zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny - pytania otwarte. 4 punkty ECTS Bilans nakładu pracy studenta: Udział w wykładach – 7 x 2h + 1 h = 15 h Udział w ćwiczeniach – 7 x 2 h + 1 h = 15 h Przygotowanie do ćwiczeń – 7 x 4 h = 28 h Udział w konsultacjach związanych z zajęciami – 15 x 1 h = 15 h Przygotowanie do egzaminu i obecność na nim – 30 h + 2 h = 32 h Razem: 105 h Odpowiada 4 pkt ECTS Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 15 + 15 + 15 + 2 = 47 h = 1,8 ECTS o charakterze praktycznym: 28 + 30 = 58 h = 2,2 ECTS |
Literatura: |
Wykaz literatury podstawowej: - M. Briggs, Telewizja i jej odbiorcy w życiu codziennym, przeł. B. Radwan, Wyd. UJ, Kraków 2012. - F. Casetti, R. Odin, Od paleo- do neo-telewizji. W perspektywie semiopragmatyki, (w: ) Po kinie?… Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Kraków 1994. - W. Godzic, Telewizja jako kultura,Rabid, Kraków 1999. - W. Godzic, Rozumieć telewizję, Rabid, Kraków 2001. - Godzic, Telewizja i jej gatunki po „Wielkim Bracie”, Universitas, Kraków 2004; - A. Jaskiernia, Od telewizji masowej do Netflixa. Telewizja w Stanach Zjednoczonych w epoce cyfrowej, Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, Warszawa 2016. - A. Kisielewska, Polskie tele-sagi – mitologie rodzinności, Kraków 2009. - J. Lalewicz, Telewizja i kształt potocznego świata, (w: ) Nowe media w komunikacji społecznej w XX wieku. Antologia, red. M. Hipfinger, Oficyna Naukowa, Warszawa 2002, s. 264-273. - D. Lemish, Dzieci i telewizja. Perspektywa globalna, przeł. A. sadza, Wyd. UJ, Kraków 2008. - D. Morley, Przestrzenie domu. Media, mobilność, tożsamość, przeł. J. Mach, Narodowe Centrum Kultury, Warszawa 2011. - N. Postman, Zabawić się na śmierć. Dyskurs publiczny w epoce show-businessu, przeł. L. Niedzielski, Warszawskie Wydawnictwo Literackie Muza SA, Warszawa 2002. - Post-soap. Nowa generacja seriali telewizyjnych a polska widownia, pod red. M. Filiciaka i B. Gizy, Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 2011. - G. Sartori, Homo videns. Teelwizja i postmyślenie,przeł. J. Uszyński, Wydawnictwa UW, Warszawa 2007. - 30 najważniejszych programów tv w Polsce, pod red. W. Godzica, Wyd. Trio, Warszawa 2005. - Teledyskursy. telewizja w badaniach współczesnych, pod red. R. C. Allena, przeł. E. Stawowczyk, Wyd. Szumacher, Kielce1998. - Zmierzch telewizji. Przemiany medium. Antologia, pod red. M. Filiciaka, G. Ptaszka, Wyd. Naukowe Scholar, Warszawa 2011. Wykaz literatury uzupełniającej: - K. Arcimowicz, Teledyskursy o płci i rodzinie w polskich telesagach, Wyd. Akademickie Żak, Warszawa 2013. - K. Banaszkiewicz, Nikt nie rodzi się telewidzem. Człowiek, kultura, audiowizualność, Nomos, Kraków 2000. - P. Bourdieu, O telewizji. Panowanie dziennikarstwa, przeł. K. Sztandar-Sztanderska, A. Ziółkowska, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2012. - John Fiske, Television Culture, Routledge, London – New York 1989. - David Gauntlett i Annette Hill, TV Living. Television, Culture and Everyday Life, Routledge, London and New York 1999. - Graeme Burton, Media and Society. Critical Perspectives, McGraw Hill Education, Berkshire 2004. - W. Godzic, Oglądanie i inne przyjemności kultury popularnej, Kraków 1996. - Mateusz Halawa, Życie codzienne z telewizorem. Z badań terenowych, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2006 (Rozdz. 4. Co widzowie robią z telewizją). - Henry Jenkins, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007 (Rozdz. Adoracja przy ołtarzu konwergencji; Zakończenie). - J. Kończak, Od Tele-echa do Polskiego Zoo. Ewolucja programu TVP, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008. - Paweł Nowicki, Co to jest telenowela, Biblioteka Laboratorium Reportażu, Warszawa 2006. - Pejzaże audiowizualne: telewizja, wideo, komputer, wybór, wstęp i opracowanie Andrzej Gwóźdź, Universitas, Kraków 1997. - K. Pokorna-Ignatowicz, Telewizja w systemie politycznym i medialnym PRL. Między polityką a widzem, Wyd. UJ, Kraków 2003. - G. Ptaszek, Talk show. Szczerość na ekranie?, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007. - M. Zdrodowska, Telewizja na pograniczach, Wyd. UJ, Kraków2013. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza W wyniku przeprowadzonych zajęć absolwent zna i rozumie: 1. główne kierunki w obrębie nauk o kulturze i religii: 5. nauki o komunikacji społecznej i mediach KA6_WG4 2. zasady działania instytucji kultury oraz orientuje się we współczesnym życiu kulturalnym KA6_WK5 Umiejętności W wyniku przeprowadzonych zajęć absolwent potrafi: 1.rozpoznać różne wytwory kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację z zastosowaniem wybranych metod w celu określenia ich znaczeń i ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych KA6_UW4 2. wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem technologii multimedialnych KA6_UW6 3. czytać i interpretować teksty kultury (pisane, audialne i wizualne, multimedialne) KA6_UU2 Kompetencje społeczne, absolwent jest gotów do: 1.krytycznego uczestniczenia w życiu kulturalnym, korzystając z jego różnych form i różnych mediów w oparciu o znajomość aktualnych wydarzeń kulturalnych i nowych zjawisk w sztuce KA6_KK3 2. przestrzegania zasad etycznych związanych z odpowiedzialnością za podejmowane działania o charakterze tworzenia, upowszechniania i oceny wytworów i tekstów kultury KA6_KR3 |
Metody i kryteria oceniania: |
Metody nauczania: wykład wzbogacony prezentacjami multimedialnymi przygotowanymi przez prowadzącą, wykład z elementami dyskusji, ćwiczenia wzbogacone prezentacjami multimedialnymi, dyskusje dotyczące przeczytanych lektur, zajęcia warsztatowe, konsultacje. Kryteria oceniania: ocenianie ciągłe - aktywność w czasie ćwiczeń, egzamin pisemny - pytania otwarte. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.