Seminarium magisterskie II
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 0400-KS2-2SEMM7 |
Kod Erasmus / ISCED: |
09.001
|
Nazwa przedmiotu: | Seminarium magisterskie II |
Jednostka: | Wydział Filologiczny. (do 30.09.2019) |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | II rok seminarium magisterskiego jest przeznaczony na dopracowanie koncepcji pracy magisterskiej, przeprowadzenie badań oraz pisanie pracy dyplomowej. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | mieszany: w sali i zdalnie |
Skrócony opis: |
II rok seminarium magisterskiego jest przeznaczony na dopracowanie koncepcji pracy magisterskiej, przeprowadzenie badań oraz pisanie pracy dyplomowej. ● Przygotowanie i analiza indywidualnych koncepcji badawczych. ● Przygotowanie i analiza części teoretycznej pracy (przegląd problematyki badań i literatury ściśle związanej z tematem pracy magisterskiej). ● Przygotowanie i analiza części metodologicznej pracy (sformułowanie celów badań, pytań badawczych, opracowanie narzędzi badawczych, uzasadnienie doboru próby badawczej). ● Przygotowanie i analiza części empirycznej pracy (analiza wyników przeprowadzonych badań, sporządzenie tabel, wykresów oraz aneksów, sformułowanie wniosków). ● Przygotowanie i przedstawienie do oceny pierwszej wersji pracy magisterskiej. ● Poprawianie i przygotowanie ostatecznej wersji pracy. |
Pełny opis: |
Profil studiów: Ogólnoakademicki Forma studiów: Stacjonarne Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy, przedmioty dyplomowe, moduł 6. Dziedzina i dyscyplina nauki: Dziedzina nauk humanistycznych, kulturoznawstwo. Rok studiów/semestr: II rok/semestr III i IV (studia drugiego stopnia) Wymagania wstępne: Znajomość podstawowych pojęć i teorii dotyczących kultury oraz życia społecznego, a także metod z zakresu badań kulturoznawczych i nauk społecznych nabyta podczas magisterskich studiów kulturoznawczych oraz w trakcie studiów licencjackich (kulturoznawczych lub innych). Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 60 godzin seminarium (zob. metody dydaktyczne). Metody dydaktyczne: miniwykład problemowy z elementami dyskusji, wykład informacyjny, dyskusja z wykorzystaniem różnych źródeł wiedzy (teksty źródłowe, teksty kultury, źródła internetowe), prezentacje studentek i studentów oraz konsultacje. |
Literatura: |
Dla (niemal) wszystkich: ● Metody badań jakościowych, t. 1 i 2, Norman K. Denzin, Yvonna S. Lincoln (red.), Wy-dawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 (szczególnie t. 1 i tekst: Norman Denzin, Ivonna Lincoln, Wprowadzenie. Dziedzina i praktyka badań jakościowych). Dla osób, które wykorzystują jakościową analizę zawartości/treści (content analysis): ● Metody badań jakościowych, t. 1, Norman K. Denzin, Yvonna S. Lincoln (red.), Wydaw-nictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 (tekst: Norman Denzin, Ivonna Lincoln, Wpro-wadzenie. Dziedzina i praktyka badań jakościowych, s. 21-29). ● Tomasz Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa – Kraków 2006 (Rozdz. 9., Przekazy masowe a wartości społeczne – podrozdziały 9.1.1. Tradycje analizy zawartości, 9.1.2 Sporne kwestie analizy zawartości, 9.2. Tekst kultury i jego znaczenia. Proszę zwrócić szczególną uwagę na strony 236-247). ● Earl Babbie, Badania społeczne w praktyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 (Rozdz. 11. Badania niereaktywne – szczególnie akapity: Treści jawne i ukryte, Ana-liza danych jakościowych, s. 340-368 oraz strony 406-407). ● Tomasz Sosnowski, Teoretyczne i metodologiczne podstawy analizy treści przekazów medialnych, [w:] Jadwiga Izdebska (red.), Media elektroniczne – kreujące obraz rodziny i dziecka, Trans Humana, Białystok 2008 (szczególnie strony 49-53). ● Analiza danych zastanych. Przewodnik dla studentów, M. Makowska (red.) Wydawnic-two Naukowe Scholar, Warszawa 2013 (Rozdział 8. Przykład jakościowej analizy treści. Ewa Sadurska-Duffy, Wizerunek Polaka – imigranta zarobkowego w prasie brytyjskiej w latach 2004–2006, s. 161-194). ● Elżbieta Kalinowska, Analiza treści jako technika badawcza, [w:] Józef Kargul (red.), Dyskursy młodych andragogów, Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Tadeusza Kotarbińskie-go, Zielona Góra 2001. ● Marcus Banks, Materiały wizualne w badaniach jakościowych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009. Dla osób, które przeprowadzają wywiady ● Steiner Kvale, InterViews, Wprowadzenie do jakościowego wywiadu badawczego, Trans Humana, Białystok 2004 (szczególnie Rozdz. 5. Ustalenie tematu i planowanie wywiadu /siedem stadiów wywiadu badawczego/). ● Earl Babbie, Badania społeczne w praktyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 (Rozdz. 10. Jakościowe badania terenowe /studium przypadku, wywiady jakościo-we, grupy fokusowe/). ● Metody badań jakościowych, t. 1, Norman K. Denzin, Yvonna S. Lincoln (red.), Wydaw-nictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 (tekst: Robert E. Stake, Jakościowe studium przypadku). ● Dominika Maison, Jakościowe metody badań marketingowych. Jak zrozumieć konsu-menta, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2010 (pierwsze rozdziały – wywiady fokusowe i inne). Dla osób, które analizują fora i portale internetowe – etnografia wirtualna ● Krzysztof Jurek, Badania społeczne w internecie. Wirtualna etnografia w teorii i prakty-ce, „Półrocznik Nauka i Szkolnictwo Wyższe” 2013, nr 1. ● Metody badań jakościowych, t. 2, Norman K. Denzin, Yvonna S. Lincoln (red.), Wydaw-nictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 (tekst: Annette N. Markham, Metody, polityka i etyka reprezentacji w etnografii online). Dla osób, które wykorzystują kwestionariusz ankiety ● Earl Babbie, Badania społeczne w praktyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 (Rozdz. 9. Badania sondażowe). ● Teresa Bauman, Tadeusz Pilch, Zasady badań pedagogicznych Strategie ilościowe i jakościowe, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2001. Dla osób, które przeprowadzają analizę danych zastanych (desk research) ● Analiza danych zastanych. Przewodnik dla studentów, Marta Makowska (red.), Wydaw-nictwo Naukowe Scholar, Warszawa 2013 (Rozdziały 1., 2., 3., 4., 5.). Dodatkowo: ● Teun van Dijk (red.), Dyskurs jako struktura i proces, przeł. Grzegorz Grochowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001 (Teun van Dijk, Badania nad dyskursem). ● Martin Reisigl, Dyskryminacja w dyskursach, „Tekst i Dyskurs – Text und Diskurs” 2010, nr 3. ● Małgorzata Lisowska-Magdziarz, Analiza tekstu w dyskursie medialnym, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2006 (wybrane fragmenty). ● Claire M. Renzetti, Daniel J. Curran, Kobiety, mężczyźni i społeczeństwo, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005 (wybrane rozdziały). ● Krzysztof Arcimowicz, Obraz mężczyzny w polskich mediach: Prawda – fałsz – stereotyp, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2003 (wybrane fragmenty). ● Krzysztof Arcimowicz, Dyskursy o płci i rodzinie w polskich telesagach. Analiza seriali obyczajowych najpopularniejszych na początku XXI wieku, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 2013 (wybrane fragmenty). |
Efekty uczenia się: |
Efekty kształcenia wraz ze sposobem ich weryfikacji 1) Wiedza studentek i studentów (K_W05, K_W06, K_W09): 1a) Znają podstawowe tradycje paradygmatyczne badań humanistycznych i społecznych, z których wywodzą się poszczególne metody badań kulturoznawczych. 1b) Mają wiedzę o projektowaniu i prowadzeniu badań w naukach humanistycznych, a w szczególności o problemach badawczych, metodach, technikach i narzędziach badawczych na obszarze kulturoznawstwa. 1c) Mają wiedzę o strukturze i funkcjach kultury oraz o instytucjach i uczestnikach działalności kulturotwórczej, a także wiedzę na temat powiązań między kulturą i dziedzinami życia społecznego. 2) Umiejętności studentek i studentów (K_U01, K_U02, K_U07, K_U13, K_U19): 2a) Dysponują umiejętnościami obserwowania i analizowania kultury. 2b) Posiadają umiejętności badawcze pozwalające na analizowaniu przykładów badań oraz konstruowaniu i prowadzeniu badań kulturoznawczych. 2c) Uczestniczki i uczestnicy seminarium, potrafią opracować i zaprezentować wyniki badań, sformułować wnioski, a także wskazywać kierunki dalszych badań. 3. Kompetencje społeczne studentek i studentów (K_K01, K_K02, K_K03, K_K04) : 3a) Potrafią kompetentnie komunikować się z innymi osobami prowadzącymi badania dotyczące kategorii kobiecości i męskości w aspekcie społeczno-kulturowym. 3b) Posiadają świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumieją potrzebę dokształcania się i rozwoju osobistego. 3c) Są świadomi istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych i przekonani o wartości profesjonalizmu w pracy zawodowej i badawczej. Sposoby weryfikacji efektów kształcenia: – dyskusja w trakcie zajęć (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 3a, 3b, 3c) – prezentacje studentek i studentów (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 3a, 3b) – konsultacje (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 3a, 3b, 3c) – ocena realizacji kolejnych etapów pracy magisterskiej (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 3a, 3b) – ocena całej pracy magisterskiej (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 3a, 3b). |
Metody i kryteria oceniania: |
Dyskusja z wykorzystaniem różnych źródeł wiedzy (teksty źródłowe, przekazy medialne, źródła internetowe), mini-wykład problemowy z elementami dyskusji, mini-wykład informacyjny, prezentacje studentek i studentów, konsultacje. Seminarium magisterskie kończy się zaliczeniem na ocenę. Warunki zaliczenia seminarium: 1) Napisanie w podanym przez promotora terminie pracy magisterskiej (która zostanie zaakceptowana przez prowadzącego seminarium). 2) Przestrzeganie wskazanych przez promotora terminów oddania do sprawdzenia kolejnych części pracy magisterskiej. Dwukrotne więcej niż tygodniowe przekroczenie terminu oddania części pracy może skutkować niezaliczeniem seminarium. 3) Uczęszczanie na zajęcia. Ponad 50% nieobecności nieusprawiedliwionych oznacza niezaliczenie seminarium. 4) Aktywny udział w zajęciach – udział w dyskusji w odwołaniu do przeczytanych lektur, przygotowanie wskazanych przez promotora prezentacji związanych z tematyką pracy magisterskiej. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.