Bioetyka i neuroetyka
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 0500-KS1-3EPI |
Kod Erasmus / ISCED: |
14.953
|
Nazwa przedmiotu: | Bioetyka i neuroetyka |
Jednostka: | Instytut Socjologii i Kognitywistyki |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Ogólna wiedza z zakresu filozofii, etyki i neurokognitywistyki. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | lektura monograficzna |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest wprowadzenie do wybranych zagadnień współczesnej bioetyki, ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych badań dotyczących relacji między aktywnością mózgu a postawami i zachowaniami moralnymi ludzi (zaliczanych obecnie do tzw. neuroetyki). |
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obligatoryjny Dziedzina i dyscyplina nauki: filozofia Rok studiów/semestr: rok III, semestr VI Wymagania wstępne: propedeutyka filozofii, warsztaty neurokognitywistyczne, filozofia umysłu Liczba godzin: wykład - 15h, ćwiczenia - 15h Metody dydaktyczne: wykład w formie prezentacji multimedialnej, dyskusja, prezentacje, analiza lektur Punkty ECTS: 3 Bilans nakładu pracy studenta: a) Przygotowanie do zaliczenia wykładu – 10 godzin, b) Przygotowanie referatu (prezentacji) – 10 godzin, c) Przygotowanie eseju – 10 godzin, d) Przygotowanie do zaliczenia ćwiczeń – 15 godzin. Razem: 75 godzin Wskaźniki ilościowe: a) zajęcia z udziałem prowadzącego - 30h, 1 ECTS, b) zajęcia praktyczne - 50h, 2 ECTS. |
Literatura: |
Literatura podstawowa D. Buss, Morderca za ścianą. Zabójcze skłonności ludzkiego umysłu, przeł. A. Nowak, GWP, 2014. P. Churchland, Moralność mózgu, Kraków: Copernicus Center Press, 2013. W. Casebeer, P. Churchland, Neuronalne mechanizmy poznania moralnego: wieloaspektowe podejście do oceny moralnej i podejmowania decyzji moralnych (w:) A. Klawiter (red.), Formy aktywności umysłu: ujęcia kognitywistyczne, t. 2, Warszawa: WN PWN, 2009. B. Gert, Ch. Culver, K. Clouser, Bioetyka, Gdańsk, 2009. M.J. Sandel, Przeciwko udoskonalaniu człowieka. Etyka w w czasach inżynierii genetycznej, Warszawa: Kurhaus, 2014. Literatura uzupełniająca Bioethics: Principles, Issues, and Casesm, pod red. L, Vaugh, OUP 2019. J. Heidt, Prawy umysł. Dlaczego dobrych ludzi dzieli religia i polityka? Sopot: Smak Słowa, 2014. B. Mepham, Bioetyka, PWN, 2008. Oxford Handbook of Neuroethics, pod red. J. Illes, B. Sahakian, Oxford University Press, 2011. |
Efekty uczenia się: |
E1. Ma wiedzę na temat głównych problemów bio(neuro)etyki. E2. Zna dylematy etyczne implikowane przez rozwój nauk o życiu i neuronauk. E3. Posiada umiejętność dostrzegania i analizy problemów etycznych w kontekście zastosowań nowych technologii i narzędzi badawczych. E4. Potrafi przygotować prezentację oraz napisać esej na temat wybranego problemu z zakresu bio(neuro)etyki. E5. Jest krytyczny, otwarty na nowe idee, zdolny do korekty własnych przekonań w świetle dostępnych danych i argumentów. E6. Cechuje go naukowa rzetelność, potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę i umiejętności w sytuacji sporu naukowego, filozoficznego i światopoglądowego. |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład (zaliczenie na ocenę). Sprawdzian pisemny. Ćwiczenia (zaliczenie na ocenę) – studenci analizują i dyskutują współczesne teksty z zakresu różnych działów bio- i neuroetyki; na zajęcia przygotowują lektury, wystąpienia ustne i w formie prezentacji, piszą prace zaliczeniowe. Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest aktywność na zajęciach oraz oceny uzyskane za prezentację, esej lub sprawdzian pisemny. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.