Komunikacja medialna
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 0500-MS1-3KME |
Kod Erasmus / ISCED: |
15.053
|
Nazwa przedmiotu: | Komunikacja medialna |
Jednostka: | Instytut Historii i Nauk Politycznych |
Grupy: | |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Student przystępujący do zajęć powinien w stopniu zaawansowanym umieć selekcjonować wypowiedzi medialne pod względem zgodności w obowiązującą normą oraz przez pryzmat stosowności komunikatu. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | mieszany: w sali i zdalnie |
Skrócony opis: |
Ukazanie komunikacji medialnej na tle komunikacji społecznej. Interpretacja współczesnych zjawisk medialnych w kontekście wybranych teorii. |
Pełny opis: |
Profil studiów: Ogólnoakademicki Forma studiów: Stacjonarne Rodzaj przedmiotu: Przedmiot obowiązkowy; przedmioty specjalnościowe - dziennikarstwo i informacja Dziedzina i dyscyplina nauki: Dziedzina nauk humanistycznych; dyscyplina - językoznawstwo Rok studiów/semestr: III rok Iº, I semestr Wymagania wstępne: Student przystępujący do zajęć powinien umieć selekcjonować wypowiedzi medialne pod względem zgodności w obowiązującą normą językową oraz przez pryzmat stosowności komunikatu. Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 30 godzin - wykład Metody dydaktyczne: podające w postaci prezentacji multimedialnych z elementami metod aktywizujących w postaci kontrolowanej dyskusji Punkty ECTS: 3 Bilans nakładu pracy studenta: udział w wykładach: 30 h; udział w konsultacjach 30 h; przygotowanie do zajęć: 30 h; razem 90 h Wskaźniki ilościowe: nakład pacy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 60 h (= 2pkt ECTS); o charakterze praktycznym: 30 h (=1 pkt ECTS) |
Literatura: |
Literatura podstawowa: 1. B. Dobek-Ostrowska, Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2006. 2. D. McQuail, Teoria komunikowania masowego, Warszawa 2008. 3. Nauka o komunikowaniu, red. B. Dobek-Ostrowska, Wrocław 2001. Literatura uzupełniająca: 1. Z. Bauman, Kultura w płynnej nowoczesności, Warszawa 2011. 2. M. Booth, Campe – toi! O genezie i definicji kampu, tłum. M. Telicki, Nowy Jork 1983. 3. (red.) J. Bartmiński, Współczesny język polski, Lublin 2001. 4. M. Bugajski, Język w komunikowaniu, Warszawa 2007. 5. J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Język w mediach masowych, Warszawa 2000. 6. A. Dąbrowska, Eufemizmy współczesnego języka polskiego, Łask 2006. 7. –, Zmiany obszarów podlegających tabu we współczesnej kulturze, [w:] „Język a Kultura”, red. A. Dąbrowska, Wrocław 2008, t. 20, s. 173-196. 8. R. Dybalska, D. Kępa-Figura, P. Nowak, Przemoc w języku mediów? Analiza semantyczna i pragmatyczna audycji radiowych, Lublin 2004. 9. G. Filip, Wgląd w cudzą intymność – wyrażanie emocji w dzienniku internetowym, [w:] Funkcja emocjonalna jednostek językowych i tekstowych, red. K. Wojtczuk, A. Wierzbicka, Siedlce 2004, s. 65-72. 10. M. Gołębiewska., Kamp jako postawa estetyczna o postmodernistycznych uwikłaniach, „Sztuka i Filozofia” 1999, nr 17, s. 27-48. 11. R. Grzegorczykowa, Obelga jako akt mowy, „Poradnik Językowy” 1991, nr 5-6, s. 193-200. 12. J. Grzenia, Komunikacja językowa w Internecie, Warszawa 2007. 13. Język w mediach elektronicznych, red. J. Podracki, E. Wolański, Warszawa 2008. 14. K. Handke, Wulgaryzmy w języku Polek XX wieku, [w:] Polszczyzna dawna i współczesna. Materiały z ogólnopolskiej konferencji językoznawczej, 1994, red. C. Łapicz, s. 49-60. 15. M. Karwatowska, Autorytety w opiniach młodzieży, Lublin 2012. 16. M. Karwatowska, J. Szpyra-Kozłowska, Lingwistyka płci. Ona i on w języku polskim, Lublin 2010. 17. G. Kawasaki, P. Fitzpatrick, Jak Cię widzą, tak Cię piszą. Sztuka autopromocji w mediach społecznościowych, Gliwice 2014. 18. J. Kleiman, M. W. Cooper, Autopromocja. Pokaz, na co Cię stać –szefowi, podwładnym, klientom, Gliwice 2015. 19. J. Kowalikowa, Znaczenie i funkcja wyrazów tzw. brzydkich we współczesnej polszczyźnie mówionej, [w:] Współczesna polszczyzna mówiona w odmianie opracowanej (oficjalnej), red. Z. Kurzowa, Kraków 1994, s. 107-113. 20. B. Kreja, Mówię, więc jestem. Rozmowy o współczesnej polszczyźnie, Gdańsk 2000 (cz. I), 2001 (cz. II). 21. I. Loewe, E. Tyc, A. Kalisz (red.), Dyskurs autopromocyjny i jego współczesne odsłony, t.1, Katowice 2015. 22. G. Majkowska, H. Satkiewicz, Język w mediach, [w:] Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, pod red. W. Pisarka, Kraków 1999. 23. M. Oczkoś, Paszczodźwięki. Mały poradnik dla wielkich mówców, Warszawa 2013. 24. -, Sztuka mówienia. Bez bełkotania i faflunienia, Warszawa 2015. 25. M. Orłoś, Jak występować i zabłysnąć, Warszawa 2015. 26. W. Pisarek, Słowa między ludźmi, Warszawa 2004. 27. S. Sontag, Notatki o kampie, tłum. W. Wartenstein, „Literatura na świecie” 1979, nr 9, s. 307-323. 28. J. Stewart, Mosty zamiast murów, Warszawa 2000. 29. A. Strawińska, Internetowe portale plotkarskie – próba klasyfikacji językowej, [w:] Skandal w tekstach kultury, Tabu–Trend–Transgresja, red. M. Ursel, M. Dąbrowska, J. Nadolna, M. Skibińska, Wrocław 2013, t. 2, s. 31-47. 30. -, Odmienność kontrolowana. Internetowa efemeryda w stylu kamp z perspektywy językoznawcy (na podstawie blogów Sary May), [w:] W kręgu problemów antropologii literatury. Metodologiczne aspekty badań problematyki antropologicznej, red. W. Supa, Białystok (w druku). 31. B. Skowronek, Mediolingwistyka, Kraków 2013. 32. M. Steciąg, M. Bugajski (red.), Świadomość językowa w komunikowaniu, Zielona Góra 2012. 33. M. Szczepan-Wojnarska, Sylficzny i intymistyczny charakter blogów, [w:] Język @ multimedia, red. A. Dytman-Stasieńko, J. Stasieńko, Wrocław 2005, s. 68-80. 34. B. Taras, Ekspansja wulgarności w języku i kulturze, „Język Polski” LCI, 2011, z. 5, s. 372-380. 35. K. Termińska, Ludzka sfora w komunikacji, [w:] Retoryka codzienności. Zwyczaje językowe współczesnych Polaków, red. M. Marcjanik, Warszawa 2006, s. 167-174. 36. K. Ożóg, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku, Rzeszów 2007. 37. D. Zdunkiewicz-Jedynak, Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008. 38. K. Uściński, Lingua teriae Reipublicae czyli język skundlony, „Odra” 2002, nr 12, s. 9-17. |
Efekty uczenia się: |
Student: ma wiedzę o normach konstytuujących i regulujących struktury i instytucje społeczne oraz o źródłach tych norm, ich naturze, zmianach i drogach wpływania na ludzkie zachowania (SM_W07); ma podstawową świadomość kompleksowej natury języka oraz jego złożoności i historycznej zmienności znaczeń ma elementarną wiedzę o instytucjach kultury i orientację we współczesnym życiu kulturalnym (SM_W13); postępuje zgodnie z etyką badacza kultury w realizowanej przez siebie pracy zawodowej (SM_W16). |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie na podstawie obecności i aktywności podczas wykładu. Cztery nieusprawiedliwione nieobecności są podstawą do niezaliczenia przedmiotu. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.