Język w mediach cyfrowych

obowiązkowe specjalnościowe

Zajęcia wprowadzają studentów w problematykę komunikacji internetowej i języka internetu.

mieszany: w sali i zdalnie

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z najważniejszymi faktami dotyczącymi historii komunikacji, cechami komunikacji internetowej oraz przyjrzenie się wybranym gatunkom internetowym lub gatunkom, które przekształciły się pod wpływem komunikacji internetowej.

Profil studiów: ogólnoakademicki

Forma studiów: stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: specjalnościowy

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki humanistyczne i społeczne, dyscyplina: językoznawstwo

Rok studiów/semestr: II rok I stopnia, I semestr

Liczba godzin: ćwiczenia, 30 godzin

Formy i metody nauczania: dyskusja z elementami prezentacji wizualnej;

Metody dydaktyczne: dyskusja

Punkty ECTS: 2 pkt.

Bilans nakładu pracy studenta:

Udział w zajęciach: 30 godz.

Udział w konsultacjach: 2 godz.

Przygotowanie czytanie lektur, przygotowanie do zaliczenia: 28 godz.

Razem: 60 godz. (2 pkt)

Wskaźniki ilościowe:

Nakład pracy studenta związany z zajęciami: 60 godzin

wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 30 godz. (1 pkt)

o charakterze samodzielnym 30 godz. (1 pkt)

T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2009, tu: Wprowadzenie, s. 13–35.

Z. Bauer, Kalendarium rozwoju mediów, w: Dziennikarstwo i świat mediów. Nowa edycja, red. Z. Bauer, E. Chudziński, wyd. IV, zmienione, uzupełnione i rozszerzone, Kraków 2010, s. 87–113.

Z. Bauer, Rozwój środków komunikowania red. Z. Bauer, E. Chudziński, wyd. IV, zmienione, uzupełnione i rozszerzone, Kraków 2010, s. 67–86.

T. Goban-Klas, Media i komunikowanie masowe. Teorie i analizy prasy, radia, telewizji i Internetu, Warszawa 2009, tu: Ku społeczeństwu medialnemu, s. 286–309.

U. Eco, Nowe środki masowego przekazu a przyszłość książki, [w:] M. Hopfinger, Nowe media w komunikacji społecznej XX wieku, Warszawa 2002, s. 537–544.

Castells M., Społeczeństwo sieci, Warszawa, 2007, tu: Rewolucja technologii informacyjnych, s. 43-84.

M. Pudełko, Prawdziwa historia internetu, Piekary Śląskie 2017, s. 19–50.

Grzenia J., Komunikacja językowa w Internecie, Warszawa 2006, tu: Internet. Jego definicja i specyfika jako medium (i kawałek rozdziału nast.), s. 18–26, Właściwości komunikacji językowej w Internecie, s. 97–119.

Bauer Z., Dziennikarstwo wobec nowych mediów, Kraków 2009, tu: Dygresja o gatunkach, s. 329-351.

Z. Bauer, Gatunki dziennikarskie w sieci. Co się zmieniło i jak bardzo? w: E-gatunki. Dziennikarz w nowej przestrzeni komunikowania, red. W. Godzic, Z. Bauer, Warszawa 2015, s. 81–102.

Gruszczyński W., Czy normy językowe obowiązują w Internecie? [w:] Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, red. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001, s. 183–190.

Lubaś W., Polska pisownia w Internecie, prestiż oficjalnej ortografii i jej nauczenie, w: Język w mediach. Antologia, red. Małgorzata Kita, Iwona Loewe, Katowice 2012, s. 281–292.

Pachowicz M., W (nie)zgodzie z normą językową w portalach internetowych, „Język Polski”, 2012, z. 1, s. 29–36.

J. Grzenia, Co język polski zawdzięcza internetowi?, [w:] Język polski w Internecie, pod red. M. Kity, I. Loewe, Katowice 2016, s. 90–100.

K. Data, Wpływ komunikacji sieciowej na współczesną polszczyznę, w: Tekst (w) sieci. Tekst. Język. Gatunki, red. D. Ulicka, Warszawa 2009, s. 131–138.

J. Bolanowski, Emotikony w języku młodzieży, [w:] Język nowych mediów, red. K. Michalewski, Łódź 2012, s. 9–19.

Marcjanik M., Grzeczność w komunikacji językowej, Warszawa 2008, tu: Grzeczność w komunikowaniu interpersonalno-medialnym, s. 55–90.

Ficek E., Korespondencja elektroniczna. Ujęcie normatywne, [w:] Ruch w języku – język w ruchu, red. K. Lisczyk-Kubina, M. Maciołek, Katowice 2012, s. 107–115.

Cegieła A., Czym jest mowa nienawiści, „Poradnik Językowy”, 2014 nr 1, s. 7–17.

Szczepaniak-Kozak A., Lankiewicz H., Wybrane aspekty mowy nienawiści w Polsce, „Lingwistyka Stosowana”, 2017, nr 1, 135–147.

B. Skowronek, Definicja kognitywna terminów „tabloid” i „tabloidyzacja”. O pułapkach różnorodnych znaczeń, w: Tabloidyzacja języka i kultury, red. I. Kamińska-Szmaj, T. Piekot, M. Poprawa, Wrocław 2010.

B. Sobczak, Sposoby przyciągania i utrzymywania uwagi w tabloidach na przykładzie dziennika „Fakt”, „Oblicza komunikacji”, 4/2011, s. 93–107.

P. Levinson, Nowe nowe media, Kraków 2010, rozdział: blogowanie, blogi.

M. Olcoń, Blog jako dokument osobisty: specyfika dziennika prowadzonego w Internecie, „Kultura i Społeczeństwo”, 2003, nr 2.

A. Szczepan-Wojnarska, Slawistyczny i intymistyczny charakter blogów, [w:] Język @ multimedia, red. A. Dytman-Stasieńsko, J. Stasieńko, Wrocław 2005, s. 68–78.

P. Levinson, Nowe nowe media, Kraków 2010, rozdział: Youtube, Facebook.

Krikpatrick D., Efekt facebooka, Warszawa 2011, rozdz. Serwisy społecznościowe w Internecie, Facebook na świecie.

Pudełko M., Prawdziwa historia internetu, tu: Youtube, s. 223–230, Portale społecznościowe, 231–238.

Urbańska-Galanciak Dominika, Elementy socjolektu graczy komputerowych, [w]: Język @ multimedia, Dytman-Stasieńko Agnieszka, Stasieńko Jan, Wrocław 2005, s. 438 – 447.

M. Szymańska, P. Sporek, Język współczesnych uczniów – użytkowników gier komputerowych, [w:] Uczenie się języka ojczystego w czasach ponowoczesnych, Opole 2017, s. 177–197.

R. Kochanowicz, „Cybernetyczne doświadczenia” – fabularyzowane gry komputerowe w perspektywie hermeneutyki, „Homo Lundens” 2013, z. 1, s. 119–128.

FP1_W08 charakteryzuje najważniejsze koncepcje teoretyczne oraz metodologie badań teoretycznoliterackich i językoznawczych

FP1_W09

zna zasady, metody, narzędzia interpretacji i analizy komunikatów językowych, tekstów artystycznych i naukowych oraz zjawisk kultury,

FP1_U01

potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informację z wykorzystaniem różnych źródeł

FP1_U03

interpretuje komunikat językowy z wykorzystaniem kontekstów i świadomością nastawienia badawczego

FP1_K01

rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie

FP1_K03

potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest otrzymanie pozytywnej oceny z testu oraz uczestnictwo w zajęciach.

Prowadzący dopuszcza 2 nieobecności na zajęciach.

Dodatkowo na ocenę mogą wpłynąć zadania realizowana na platformach e-learningowych oraz aktywność studentów w czasie zajęć.