Nauki pomocnicze historii

obowiązkowe

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń.

mieszany: w sali i zdalnie
w sali

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu (np. heraldyka, demografia, semiotyka)oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń (historia kartografii, genealogia).

profil studiów - ogólnoakademicki

forma studiów - stacjonarne

moduł - przedmioty podstawowe

dyscyplina - historia

I rok, sem II

30 godz. wykład

wykład, z elementami dyskusji i pracy pod kierunkiem

wykład - 30 godz. Punkty ECTS: 2

Nakład pracy studenta związany z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 30 wykład +2 konsult.+1, 5 zalicz. = 33,5 godz.

Nakład pracy samodzielnej studenta - 30 godz.

J. Szymański, Nauki pomocnicze historii (wydania po 1983 r.)

J. Bieniak, Heraldyka polska przed Długoszem [w:] Sztuka i ideologia XV wieku, Warszawa 1978;

A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899 – 1913 ( 17 tomów; reprint);

Tegoż, Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku, Warszawa

1887 (reprint);

M. Cetwiński, Mityczne wzorce i społeczne funkcje legend herbowych Czartoryskich i Czetwertyńskich, „Genealogia” 1, 1991;

T. Jurek, Krąg rodzinny starosty wielkopolskiego Wierzbięty (1352 – 1369), czyli początki rodu Niesobiów, „Genealogia” 1, 1991;

J. Liskeviciene, XVI – XVIII amziaus knygu grafika: herbai senuosiuose lietuvos

spaudiniuose, Vilnius 1998;

J. Łojko, Fryz heraldyczny z kaplicy klasztornej św. Jakuba w Lądzie [w:] „Studia

Źródłoznawcze” 23, 1977;

J. Matuszewski, Geneza polskiego chama, Łódź 1982;

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum ( „Liber Chamorum”), t. I i II, Wrocław 1963 i wyd. drugie z 1995 r.;

K. Niesiecki, Herbarz polski, Lipsk 1839 – 1846 ( 10 tomów; reprint);

F. Piekosiński, Heraldyka polska wieków średnich, Kraków 1899;

J. Sikorska – Kulesza, Weryfikacje szlachectwa jako instrument stanowej degradacji drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w latach 1831 – 1868, „Przegląd Wschodni” 2, z. 3, 1992/1993;

J. Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993.

A. Jaworska, Orzeł Biały. Herb państwa polskiego, Warszawa 2003;

M. Górny, Uwagi o badaniu przezwisk i nazwisk staropolskich, Genealogia, t. 6, 1995;

J.S. Bystroń, Nazwiska polskie, Warszawa 1993;

S. Alexandrowicz, Rozwój kartografii Wielkiego Księstwa Litewskiego od XV do połowy XVIII wieku, t. I, Poznań 1989;

tegoż, Kartografia Wielkiego Księstwa Litewskiego od XV do połowy XVIII wieku, Warszawa 2012;

Tenże, „Mappa szczegulna województwa podlaskiego” Karola de Pertheesa z 1795 roku „Studia Podlaskie”, t. I, Białystok 1990;

Tenże, Warsztat historyka kartografii Karola Buczka [w:] Z Dziejów Kartografii, t. VII, 1995;

S. Alexandrowicz, J. Łuczyński, R. Skrycki, Historia kartografii ziem polskich do końca XVIII wieku, Warszawa 2017;

W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 2001

M. Pastoureau, Średniowieczna gra symboli, Warszawa 2006;

A. Karpiński, Ripa w pigułce, „Teksty Drugie : teoria literatury, krytyka, interpretacja” nr 6 (59), 1999, s. 75-82;

C. Kuklo, Demografia Rzeczypospolitej przedrozbiorowej, Warszawa 2009;

M. Koczerska, Rodzina szlachecka w Polsce późnego średniowiecza, Warszawa 1975;

S. Biskupski, Prawo małżeńskie Kościoła rzymskokatolickiego (dwa tomy, 1956-1960, wydanie drugie Warszawa 1971;

M. Liedke, Rodzina magnacka w Wielkim Księstwie Litewskim. studium demograficzno - społeczne, Białystok 2016;

Źródła:

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1995

Statuty litewskie 1529, 1566, 1588:

Statut Wielkiego Xięstwa Litewskiego naprzód, za Naiaśnieyszego Hospodara Króla Jegomości Zygmunta III. w Krakowie w Roku 1588... teraz zaś piąty raz, za szczęśliwie panuiącego Najaśnieyszego Krola jegomości Augusta Trzeciego przedrukowany (Wilno: Drukarnia Societatis Jesu, 1744;Drugij (volinskij) statut Velikogo Knazivstva Litovskogo 1566 roku, Minsk 2003;Pirmasis Lietuvos Statutas, Vilnius 1985

C. Ripa, Ikonologia, przekł. I. Kania, wstęp A. Borawski, Kraków 2008;

J.S. Jabłonowski, Traktat o familiach i koligacjach, wyd. M. Górny, Wrocław 2015.

KP6_WG2 student ma zaawansowaną, uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę o historii dawnych i współczesnych ziem polskich

KP6_WG6 zdaje sobie sprawę z różnorodności źródeł informacji; rozumie ich przydatność w badaniach historycznych

KP6_WG10 ma podstawową wiedzę o specyfice nauk pomocniczych historii przedmiotowej i ich roli w badaniach historycznych

KP6_WG11 zna podstawowe metody badawcze i narzędzia warsztatu historyka w zakresie nauk pomocniczych historii

KP6_WK2 wie o istnieniu różnych punktów widzenia dotyczących teorii rodowych, genezy herbu rycerskiego, czy genezy heraldyki w Wielkim Księstwie Litewskim

KP6_WK8 - orientuje się w działalności i aktualnej ofercie współcześnie działających towarzystw heraldycznych i genealogicznych

KP6_UW1 samodzielnie zdobywa i utrwala wiedzę w sposób uporządkowany i systematyczny przy zastosowaniu nowoczesnych technik pozyskiwania, klasyfikowania i analizowania informacji, zgodnie ze wskazówkami opiekuna naukowego

KP6_UW3 potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i wykorzystywać informacje z wykorzystaniem różnych źródeł informacji

KP6_UK3 potrafi obsługiwać na poziomie podstawowym programy biurowe i wykorzystywać je do przygotowywania prac pisemnych

KP6_KK1 ma krytyczną świadomość zakresu swojej wiedzy historycznej i umiejętności warsztatowych i rozumie potrzebę dalszego, ciągłego rozwoju kompetencji w zakresie nauk pomocniczych historii

KP6_KK4 jest zdolny do okazywania zrozumienia dla świata wartości i postaw ludzi w różnych okresach i kontekstach historycznych, np. przywiązania do tradycji szlacheckich

KP6_KO1 docenia rolę nauk historycznych i pokrewnych dla kształtowania więzi społecznych na poziomie lokalnym

Metody: metoda wykładowa z elementami dyskusji

Kryteria oceniania: egzamin pisemny

mieszany: w sali i zdalnie
w sali

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu (np. heraldyka, demografia, semiotyka)oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń (historia kartografii, genealogia).

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu (np. heraldyka, demografia, semiotyka)oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń (historia kartografii, genealogia).

J. Szymański, Nauki pomocnicze historii (wydania po 1983 r.)

J. Bieniak, Heraldyka polska przed Długoszem [w:] Sztuka i ideologia XV wieku, Warszawa 1978;

A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899 – 1913 ( 17 tomów; reprint);

Tegoż, Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku, Warszawa

1887 (reprint);

M. Cetwiński, Mityczne wzorce i społeczne funkcje legend herbowych Czartoryskich i Czetwertyńskich, „Genealogia” 1, 1991;

T. Jurek, Krąg rodzinny starosty wielkopolskiego Wierzbięty (1352 – 1369), czyli początki rodu Niesobiów, „Genealogia” 1, 1991;

J. Liskeviciene, XVI – XVIII amziaus knygu grafika: herbai senuosiuose lietuvos

spaudiniuose, Vilnius 1998;

J. Łojko, Fryz heraldyczny z kaplicy klasztornej św. Jakuba w Lądzie [w:] „Studia

Źródłoznawcze” 23, 1977;

J. Matuszewski, Geneza polskiego chama, Łódź 1982;

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum ( „Liber Chamorum”), t. I i II,

Wrocław 1963 i wyd. drugie z 1995 r.;

K. Niesiecki, Herbarz polski, Lipsk 1839 – 1846 ( 10 tomów; reprint);

F. Piekosiński, Heraldyka polska wieków średnich, Kraków 1899;

J. Sikorska – Kulesza, Weryfikacje szlachectwa jako instrument stanowej degradacji drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w latach 1831 – 1868, „Przegląd Wschodni” 2, z. 3, 1992/1993;

J. Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993.

A. Jaworska, Orzeł Biały. Herb państwa polskiego, Warszawa 2003;

M. Górny, Uwagi o badaniu przezwisk i nazwisk staropolskich, Genealogia, t. 6, 1995;

J.S. Bystroń, Nazwiska polskie, Warszawa 1993;

S. Alexandrowicz, Rozwój kartografii Wielkiego Księstwa Litewskiego od XV do połowy XVIII wieku, t. I, Poznań 1989;

Tenże, „Mappa szczegulna województwa podlaskiego” Karola de Pertheesa z 1795 roku „Studia Podlaskie”, t. I, Białystok 1990;

Tenże, Warsztat historyka kartografii Karola Buczka [w:] Z Dziejów Kartografii, t. VII, 1995;

W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 2001

M. Pastoureau, Średniowieczna gra symboli, Warszawa 2006;

A. Karpiński, Ripa w pigułce, „Teksty Drugie : teoria literatury, krytyka, interpretacja” nr 6 (59), 1999, s. 75-82;

C. Kuklo, Demografia Rzeczypospolitej przedrozbiorowej, Warszawa 2009;

M. Koczerska, Rodzina szlachecka w Polsce późnego średniowiecza, Warszawa 1975;

S. Biskupski, Prawo małżeńskie Kościoła rzymskokatolickiego (dwa tomy, 1956-1960, wydanie drugie Warszawa 1971;

M. Liedke, Rodzina magnacka w Wielkim Księstwie Litewskim. studium demograficzno - społeczne, Białystok 2016;

Źródła:

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1995;

Statuty litewskie 1529, 1566, 1588:

Statut Wielkiego Xięstwa Litewskiego naprzód, za Naiaśnieyszego Hospodara Króla Jegomości Zygmunta III. w Krakowie w Roku 1588... teraz zaś piąty raz, za szczęśliwie panuiącego Najaśnieyszego Krola jegomości Augusta Trzeciego przedrukowany (Wilno: Drukarnia Societatis Jesu, 1744;Drugij (volinskij) statut Velikogo Knazivstva Litovskogo 1566 roku, Minsk 2003;Pirmasis Lietuvos Statutas, Vilnius 1985

C. Ripa, Ikonologia, przekł. I. Kania, wstęp A. Borawski, Kraków 2008.

W zależności od sytuacji epidemiologicznej (semestr letni) wykład będzie prowadzony online lub stacjonarnie.

mieszany: w sali i zdalnie
w sali

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu (np. heraldyka, demografia, semiotyka)oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń (historia kartografii, genealogia).

Wykład w założeniu ma poszerzyć wiadomości studentów odnośnie do nauk pomocniczych historii do końca XVIII w. w zakresie tematów nie realizowanych podczas ćwiczeń z tego przedmiotu (np. heraldyka, demografia, semiotyka)oraz uzupełnić wiedzę odnoszącą się do niektórych z tematów omawianych podczas ćwiczeń (historia kartografii, genealogia).

J. Szymański, Nauki pomocnicze historii (wydania po 1983 r.)

J. Bieniak, Heraldyka polska przed Długoszem [w:] Sztuka i ideologia XV wieku, Warszawa 1978;

A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1899 – 1913 ( 17 tomów; reprint);

Tegoż, Poczet rodów w Wielkim Księstwie Litewskim w XV i XVI wieku, Warszawa

1887 (reprint);

M. Cetwiński, Mityczne wzorce i społeczne funkcje legend herbowych Czartoryskich i Czetwertyńskich, „Genealogia” 1, 1991;

T. Jurek, Krąg rodzinny starosty wielkopolskiego Wierzbięty (1352 – 1369), czyli początki rodu Niesobiów, „Genealogia” 1, 1991;

J. Liskeviciene, XVI – XVIII amziaus knygu grafika: herbai senuosiuose lietuvos

spaudiniuose, Vilnius 1998;

J. Łojko, Fryz heraldyczny z kaplicy klasztornej św. Jakuba w Lądzie [w:] „Studia

Źródłoznawcze” 23, 1977;

J. Matuszewski, Geneza polskiego chama, Łódź 1982;

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum ( „Liber Chamorum”), t. I i II,

Wrocław 1963 i wyd. drugie z 1995 r.;

K. Niesiecki, Herbarz polski, Lipsk 1839 – 1846 ( 10 tomów; reprint);

F. Piekosiński, Heraldyka polska wieków średnich, Kraków 1899;

J. Sikorska – Kulesza, Weryfikacje szlachectwa jako instrument stanowej degradacji drobnej szlachty na Litwie i Białorusi w latach 1831 – 1868, „Przegląd Wschodni” 2, z. 3, 1992/1993;

J. Szymański, Herbarz średniowiecznego rycerstwa polskiego, Warszawa 1993.

A. Jaworska, Orzeł Biały. Herb państwa polskiego, Warszawa 2003;

M. Górny, Uwagi o badaniu przezwisk i nazwisk staropolskich, Genealogia, t. 6, 1995;

J.S. Bystroń, Nazwiska polskie, Warszawa 1993;

S. Alexandrowicz, Rozwój kartografii Wielkiego Księstwa Litewskiego od XV do połowy XVIII wieku, t. I, Poznań 1989;

Tenże, „Mappa szczegulna województwa podlaskiego” Karola de Pertheesa z 1795 roku „Studia Podlaskie”, t. I, Białystok 1990;

Tenże, Warsztat historyka kartografii Karola Buczka [w:] Z Dziejów Kartografii, t. VII, 1995;

W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 2001

M. Pastoureau, Średniowieczna gra symboli, Warszawa 2006;

A. Karpiński, Ripa w pigułce, „Teksty Drugie : teoria literatury, krytyka, interpretacja” nr 6 (59), 1999, s. 75-82;

C. Kuklo, Demografia Rzeczypospolitej przedrozbiorowej, Warszawa 2009;

M. Koczerska, Rodzina szlachecka w Polsce późnego średniowiecza, Warszawa 1975;

S. Biskupski, Prawo małżeńskie Kościoła rzymskokatolickiego (dwa tomy, 1956-1960, wydanie drugie Warszawa 1971;

M. Liedke, Rodzina magnacka w Wielkim Księstwie Litewskim. studium demograficzno - społeczne, Białystok 2016;

Źródła:

W. Nekanda Trepka, Liber generationis plebeanorum, Wrocław - Warszawa - Kraków 1995;

Statuty litewskie 1529, 1566, 1588:

Statut Wielkiego Xięstwa Litewskiego naprzód, za Naiaśnieyszego Hospodara Króla Jegomości Zygmunta III. w Krakowie w Roku 1588... teraz zaś piąty raz, za szczęśliwie panuiącego Najaśnieyszego Krola jegomości Augusta Trzeciego przedrukowany (Wilno: Drukarnia Societatis Jesu, 1744;Drugij (volinskij) statut Velikogo Knazivstva Litovskogo 1566 roku, Minsk 2003;Pirmasis Lietuvos Statutas, Vilnius 1985

C. Ripa, Ikonologia, przekł. I. Kania, wstęp A. Borawski, Kraków 2008.

W zależności od sytuacji epidemiologicznej (semestr letni) wykład będzie prowadzony online lub stacjonarnie.