Historia sztuki
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-AS1-3HIS |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.0
|
Nazwa przedmiotu: | Historia sztuki |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
3 rok 1st. AKzA stac. sem. letni |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Studenci powinni znać podstawowe pojęcia dotyczące sztuk plastycznych i historii sztuki, a także teorii sztuki, znać także najbardziej obiegowe dzieła sztuki - na zajęciach i wykładach wymagana jest tego rodzaju wiedza na poziomie co najmniej maturalnym. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Wykłady i zajęcia mają na celu zaznajomienie studentów z wybranymi zagadnieniami historii sztuki europejskiej. Wykłady poświęcone są wybranym problemom historii sztuki jednak z uwzględnieniem podstawowych zagadnień teorii sztuki - sposobom rozumienia sztuki w różnych epokach historycznych. Ćwiczenia z kolei, oprócz zaznajomienia studentów z podstawowymi zagadnieniami sztuk plastycznych, są także prezentacją praktycznego zastosowania historii sztuki w działaniach animatora kultury. Wykłady i ćwiczenia mają dać studentom podstawy wiedzy o historii sztuki, niezbędne w pracy animatora kultury. Są one jednocześnie tak pomyślane, aby dać studentom bazę do samodzielnego studiowania historii sztuki w przyszłości. |
Pełny opis: |
Wykłady są poświęcone następującym zagadnieniom: - Symbolika antycznej świątyni greckiej; - „Rewolucja” w antycznej rzeźbie greckiej; - Narracyjność budowli sakralnych w epoce średniowiecza; - Renesans włoski we Florencji XV w. czyli rewolucja w sztuce; - Akademizm; - Impresjonizm jako realizm światła i barwy i jako ilustracja „kultury czasu wolnego”; - Sztuka awangardowa pocz. XX wieku. Wybrane problemy; - Wokół zagadnień design i architektury XX wieku. |
Literatura: |
J. Białostocki, Symbole i obrazy, w: tegoż, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982. J. Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, Warszawa 1974 lub wydania późniejsze. Sztuka świata, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1994 - 97, t. 1 – 8 (UWAGA: na końcu każdego tomu znajduje się szczegółowa literatura dotycząca zagadnień omówionych w danym tomie) T. Wujewski, Symbolika architektury greckiej, Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Poznańskiego, Poznań 1995. E. Gombrich, Sztuka i złudzenie, Warszawa 1981, tamże: Refleksje o greckiej rewolucji; T. Wujewski, Życie starożytnych posągów, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 2017. U. Eco, Sztuka i piękno w średniowieczu, przeł. M. Olszewski, M. Zabłocka, Wydawnictwo Znak, Kraków 1994. O. von Simson, Katedra gotycka, Warszawa 1989, rozdz. I. Struktura gotycka i średniowieczny ład; II. Narodziny gotyku: Sugar z St. Denis. E. Panovsky, Architektura gotycka i scholastyka, w: tegoż, Studia z historii sztuki, Warszawa 1970. M. Levey, Wczesny renesans, Warszawa 1972, rozdz. Co to jest renesans; Dziedzictwo starożytności; E. Panofsky, Perspektywa jako „forma symboliczna”, przeł. i red. G. Jurkowlaniec, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2008 M. Poprzęcka, Akademizm, w: Sztuka Świata, tom 8, Warszawa 1994. M. Poprzęcka, Akademizm, Warszawa 1980, szczególnie rozdz. zat.: Akademicka teoria i praktyka. Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1976. A. Kisielewski, Prymitywizm w sztuce awangardy pierwszej połowy XX wieku. Mitologie i obrazy pierwotności, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2011, rozdz. Panny z Awinionu – legenda modernizmu, s. 106 i nast. A. Kisielewski, Sztuka i reklama. Relacje między sztuką i kulturą, Trans Humana, Białystok 1999, rozdz. I, część: Kubistyczne trompe l’esprit. M. Porębski, Kubizm, Warszawa 1980, rozdz.: Niektóre konsekwencje kubistycznego przewrotu. Nikolaus Pevsner, Pionierzy współczesności. Od Williama Morrisa do Waltera Gropiusa, przeł. J. Wiercińska, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1978. Reyner Banham, Rewolucja w architekturze, przeł. Z. Drzewiecki, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979. |
Efekty uczenia się: |
Studenci zdobywają wiedzę na temat najważniejszych zjawisk europejskiej kultury artystycznej; Studenci znają powiązania zjawisk artystycznych z różnymi aspektami kultury pojmowanej jako środowisko człowieka; Studenci potrafią analizować formalne cechy dzieła sztuki i interpretować jego treść; na podstawie cech estetycznych dzieła potrafią powiązać je z konkretną epoką historyczną. Zdobyta wiedza i umiejętności mają stanowić podstawę kompetencji animatora kultury. KA6_WG3, KA6_WG4, KA6_UW1, KA6_UW2, KA6-UW4, KA6_KK1. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczeniem wykładów jest egzamin dwustopniowy. Pierwszą częścią egzaminu jest test obejmujący znajomość ilustracji omawianych na wykładach i podstawowych pojęć z historii sztuki. Drugą część stanowi rozmowa o wybranym, omawianym na wykładzie i samodzielnie przez studentów przygotowanym na podstawie wykładów i literatury zagadnieniu z historii sztuki. Kryteria oceny na egzaminie: stopień znajomości opracowanej problematyki, a także treści wykładów i przede wszystkim dotyczącej jej literatury. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.