Uniwersytet w Białymstoku - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Pedagogika ogólna

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 380-DS5-1POG
Kod Erasmus / ISCED: 05.7 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0111) Kształcenie Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu: Pedagogika ogólna
Jednostka: Wydział Nauk o Edukacji
Grupy: 1 rok PiW SJ sem. zimowy
Punkty ECTS i inne: 5.00 Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.

zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

kierunkowe
obowiązkowe

Założenia (opisowo):

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk społecznych;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną zorientowanych na konieczność podejmowania innowacji pedagogicznych

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów zorientowanych na szacunek i godność dla każdego człowieka, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.


Treści przedmiotu:

• • Pedagogika jako nauka.

• Przedmiot badań i system pojęciowy współczesnej polskiej pedagogiki. Wychowanie – pojęcie, znaczenia, dylematy.

• Związek teorii pedagogicznej z praktyką edukacyjną.

• Znaczenie pedagogiki dla rozwoju osoby i prawidłowych więzi w środowiskach społecznych.

• Klasyfikacje nauk pedagogicznych.

• Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych.

• Krytyczna analiza wiedzy teoretycznej z zakresu pedagogiki.

• Zmiany relacji między teorią a praktyką edukacyjną w kontekście ewolucji tożsamości pedagogiki.

• Pedagogika na mapie paradygmatów i teorii.

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego różnych odmian pedagogiki współczesnej w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Krytyczna analiza teorii wychowania i kształcenia oraz ich wartości aplikacyjnych.

Literatura:

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Dudzikowa, M., Czerepaniak – Walczak, M. (red.). (2007). Wychowanie. Pojęcia – procesy – konteksty. Gdańsk: GWP.

• Hejnicka - Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Wyd. Difin.

• Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Kowalczuk – Walędziak, M., Korzeniecka – Bondar, A., Bocheńska – Włostowska, K. (red.). (2014). Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje. Kraków: „Impuls”.

• Palka, S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Kunowski S. Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1997.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003 (i późniejsze).

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Efekty uczenia się:

KA7_WG1

Student zna podstawy filozofii wychowania i aksjologii pedagogicznej oraz potrafi je odnieść do osobowego, integralnego rozwoju dziecka lub ucznia (egzamin ustny lub pisemny)

KA7_WG2

Student zna klasyczne i współczesne teorie rozwoju człowieka, wychowania, uczenia się i nauczania lub kształcenia oraz ich wartości aplikacyjne, a także potrafi je krytycznie oceniać i twórczo z nich korzystać; (egzamin ustny lub pisemny)

KA7_UW3

Student potrafi wykorzystywać w codziennej praktyce edukacyjnej różnorodne sposoby organizowania środowiska uczenia się i nauczania, z uwzględnieniem specyficznych potrzeb i możliwości poszczególnych dzieci lub uczniów oraz grupy; (egzamin ustny lub pisemny)

KA7_KO1

Student jest gotów do pracy w zespole, pełnienia w nim różnych ról oraz współpracy z nauczycielami, pedagogami, specjalistami, rodzicami lub opiekunami dzieci lub uczniów i innymi członkami społeczności przedszkolnej, szkolnej i lokalnej; (egzamin ustny lub pisemny)

Metody i kryteria oceniania:

Metody nauczania: wykład, dyskusja, pokaz, praca z tekstem, gry dydaktyczne, metody ewaluacyjne.

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenia cząstkowe ćwiczeń (kolokwium), ocena aktywności studenta na ćwiczeniach, pisemne prace zespołowe na ćwiczeniach, samoocena studentów, zaliczenie ćwiczeń na ocenę, egzamin.

51% punktów uzyskanych przez studenta z zaliczenia ćwiczeń i wykładu jest niezbędne do uzyskania oceny pozytywnej.

50% nieobecności nieusprawiedliwionych podczas wykładów kwalifikuje do niezaliczenia przedmiotu.

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2022/23" (zakończony)

Okres: 2022-10-01 - 2023-06-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 30 godzin więcej informacji
Wykład, 15 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Katarzyna Szorc
Prowadzący grup: Katarzyna Szorc
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę
Pełny opis:

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk społecznych;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną zorientowanych na konieczność podejmowania innowacji pedagogicznych

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów zorientowanych na szacunek i godność dla każdego człowieka, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.

Treści przedmiotu:

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego współczesnego ujęcia w naukach społecznych w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną.

• Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji. Innowacje pedagogiczne w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

• Edukacja jako konstytutywne pojęcie pedagogiki –

demistyfikacja stereotypów w myśleniu o edukacji, pedagogice, nauczycielu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukryty program szkoły.

• Mapa współczesnych celów wychowania, metod, materiałów dydaktycznych.

• Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

Literatura:

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Dudzikowa, M., Czerepaniak – Walczak, M. (red.). (2007). Wychowanie. Pojęcia – procesy – konteksty. Gdańsk: GWP.

• Hejnicka - Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Wyd. Difin.

• Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Kowalczuk – Walędziak, M., Korzeniecka – Bondar, A., Bocheńska – Włostowska, K. (red.). (2014). Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje. Kraków: „Impuls”.

• Palka, S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Kunowski S. Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1997.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003 (i późniejsze).

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/24" (w trakcie)

Okres: 2023-10-01 - 2024-06-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 30 godzin więcej informacji
Wykład, 15 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Katarzyna Szorc
Prowadzący grup: Beata Kunat, Katarzyna Szorc
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę
Pełny opis:

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk społecznych;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną zorientowanych na konieczność podejmowania innowacji pedagogicznych

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów zorientowanych na szacunek i godność dla każdego człowieka, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.

Treści przedmiotu:

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego współczesnego ujęcia w naukach społecznych w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną.

• Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji. Innowacje pedagogiczne w obszarze wychowania przedszkolnego i edukacji wczesnoszkolnej.

• Edukacja jako konstytutywne pojęcie pedagogiki –

demistyfikacja stereotypów w myśleniu o edukacji, pedagogice, nauczycielu edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Ukryty program szkoły.

• Mapa współczesnych celów wychowania, metod, materiałów dydaktycznych.

• Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

Literatura:

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Dudzikowa, M., Czerepaniak – Walczak, M. (red.). (2007). Wychowanie. Pojęcia – procesy – konteksty. Gdańsk: GWP.

• Hejnicka - Bezwińska T. (2015). Pedagogika. Podręcznik dla pierwszego stopnia kształcenia na poziomie wyższym. Warszawa: Wyd. Difin.

• Hejnicka-Bezwińska T. (2017). Praktyka edukacyjna w warunkach zmiany kulturowej. Warszawa: PWN.

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Kowalczuk – Walędziak, M., Korzeniecka – Bondar, A., Bocheńska – Włostowska, K. (red.). (2014). Twórcze wiązanie teorii i praktyki pedagogicznej. Możliwości, wyzwania, inspiracje. Kraków: „Impuls”.

• Palka, S. (red.). (2004). Pogranicza pedagogiki i nauk pomocniczych. Kraków: Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego.

• Kunowski S. Podstawy współczesnej pedagogiki. Warszawa 1997.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003 (i późniejsze).

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Wróbel, A. (2018). Język współczesnej pedagogiki w perspektywie komparatystyki myśli pedagogicznej. wybrane przykłady zmian leksykalnych. Forum Pedagogiczne, 1, s.93-103. DOI: 10.21697/fp.2018.1.07

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.
ul. Świerkowa 20B, 15-328 Białystok tel: +48 85 745 70 00 (Centrala) https://uwb.edu.pl kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0 (2024-03-22)