Psychologia różnic indywidualnych
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-DS5-2IBG |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.7
|
Nazwa przedmiotu: | Psychologia różnic indywidualnych |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
1 rok PiW SJ sem.letni |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem zajęć jest przekazanie podstawowej wiedzy na temat koncepcji i teorii odnoszących się do różnic indywidualnych w zakresie temperamentu, osobowości, inteligencji i stylów poznawczych w grupie dzieci i młodzieży (uczniów) oraz ćwiczenie umiejętności praktycznych w tym zakresie. |
Pełny opis: |
Zagadnienia omawiane na wykładzie 1. Historyczne podstawy psychologii różnic indywidualnych i przedmiot badań psychologii różnic indywidualnych 3. Źródła różnic indywidualnych: dziedziczność i środowisko 4. Inteligencja: pojęcie, rola adaptacyjna, sposoby diagnozy 5. Regulacyjna Teoria Temperamentu Jana Strelaua 6. Osobowość jako zespół cech: Model Wielkiej Piątki, teoria H. Eysencka 7. Zagadnienie stałości cech Bilans nakładu pracy studenta: Udział w wykładach: 15 godz; udział w ćwiczeniach: 30 godz. Punkty ECTS 3 wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich lub innych osób prowadzących zajęcia: 1,5 pkt z zakresu nauk podstawowych właściwych dla danego kierunku studiów, do których odnoszą się efekty uczenia się dla danego kierunku, poziomu i profilu kształcenia: 3 pkt zajęcia kształtujące umiejętności praktyczne/zajęcia związane z prowadzoną w uczelni działalnością naukową w dyscyplinie/dyscyplinach do których przyporządkowany jest kierunek studiów: 1,5 pkt |
Literatura: |
Literatura obowiązkowa: Strelau, J. (2014). Różnice indywidualne. Historia-determinanty-zastosowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Literatura dodatkowa: Strelau, J. (2006). Temperament jako regulator zachowania. Z perspektywy półwiecza badań. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Strelau, J. (2002). Psychologia różnic indywidualnych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Nęcka, E. (2003). Inteligencja. Geneza, struktura, funkcje. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Plomin, R., DeFries, J.C. McClearn, G.E., McGuffin, P. (2001). Genetyka zachowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. |
Efekty uczenia się: |
KA7_WG6 - absolwent ma wiedzę dotyczącą różnic indywidualnych w zakresie temperamentu i inteligencji u dzieci/uczniów w okresie przedszkolnym i młodszym szkolnym. Sposób weryfikacji: egzamin, kolokwium, projekt grupowy KA7_UW1 - absolwent ma umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat różnic indywidualnych przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów edukacyjnych. Sposób weryfikacji: egzamin, kolokwium, projekt grupowy KA7_UW6 - absolwent potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk i wykorzystuje w codziennej działalności edukacyjnej różnorodne sposoby organizowania środowiska nauczania-uczenia się, uwzględniając różnice indywidualne poszczególnych dzieci/uczniów w zakresie temperamentu, stylów poznawczych i inteligencji. Sposób weryfikacji: egzamin, kolokwium, projekt grupowy KA7_UU3 - absolwent odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy oraz współpracy z psychologiem, projektuje działania zmierzające do rozwoju przedszkola/szkoły oraz poprawy jakości ich pracy tak, aby uwzględniać różnice indywidualne w zakresie temperamentu, stylów poznawczych i inteligencji dzieci. Sposób weryfikacji: egzamin, kolokwium, projekt grupowy KA7-KK1 - absolwent świadomie określa swoją postawę wobec istoty i celów edukacji a także podstawowych aspektów filozofii nauczania z wykorzystaniem wiedzy o różnicach indywidualnych uczniów, potrafi klarownie wyjaśniać relacje pomiędzy temperamentem i inteligencją a zachowaniem uczniów. Sposób weryfikacji: egzamin, kolokwium, projekt grupowy |
Metody i kryteria oceniania: |
Wykład - egzamin pisemny Ćwiczenia - kolokwium w formie testu, projekt przygotowywany w grupach |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.