Kierunki wychowania w pedagogice XX wieku
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-N2-1YKWP |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.002
|
Nazwa przedmiotu: | Kierunki wychowania w pedagogice XX wieku |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
1 rok 2st. Pedagogika niestac. |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Wiedza: Student posiada wiedzę dotyczącą kształtowania się prądów i kierunków w polskiej pedagogice oraz wybranych ideologii wychowania XX wieku. Zna podstawową terminologię dotyczącą doktryn i prądów pedagogicznych. Umiejętności: Posiada pogłębione umiejętności wyszukiwania, przetwarzania i prezentowania informacji na temat teorii i nurtów wychowania na przestrzeni dziejów oraz interpretowania ich z punktu widzenia współczesnych problemów edukacyjnych. Kompetencje społeczne: Student docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla rozwoju indywidualnego i zawodowego. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Założeniem i celem przedmiotu jest przedstawienie treści związanych ze współczesnymi teoriami i nurtami wychowania oraz wybranymi ideologiami wychowania XX wieku. Teorie te są podstawą konstruowania wiedzy dotyczącej studiowanej problematyki, a także podstawą rozwijania umiejętności i kompetencji społecznych. |
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki; forma studiów: niestacjonarne; nauki społeczne, pedagogika; Rok I drugiego stopnia/semestr 2; Wymagania wstępne: student powinien znać podstawowe pojęcia z pedagogiki. Udział w wykładach - 10 godzin Udział w ćwiczeniach - 10 godzin Udział w konsultacjach - 5 godzin Przygotowanie się do ćwiczeń - 40 godzin Praca własna - 30 godzin Przygotowanie się do zaliczenia i udział w zaliczeniu -30 godzin Razem: 125 godzin (5 p. ECTS) Nakład pracy studenta związany z zajęciami: Wymagający bezpośredniego udziału nauczyciela - 25 godzin - 1 p. ECTS o charakterze praktycznym - 100 godzin - 4 p. ECTS. |
Literatura: |
1. F. W. Araszkiewicz, Ideały wychowawcze Drugiej Rzeczypospolitej, Warszawa 1978. 2. R. Baden-Powell, Skauting dla chłopców. Wychowanie dobrego obywatela metodą puszczańską, Warszawa 1938. 3. W. M. Borowski, Ogólne zarysy wychowania narodowego, Lublin 1918. 4. K. Chałas, S. Kowalczyk, Wychowanie ku wartościom narodowo-patriotycznym. Elementy teorii i praktyki. T. 2: Naród, ojczyzna, patriotyzm, państwo, Lublin 2006. 5. K. Chałas, Wychowanie ku wartościom. Elementy teorii i praktyki. T. 1: Godność, wolność, odpowiedzialność, tolerancja, Lublin 2003. 6. K. Chałas, A. Maj, J. Mariański, Wychowanie ku wartościom religijnym. Elementy teorii i praktyki. T. 4: Religia, wiara, nadzieja, miłość, modlitwa, świętość, Lublin 2009. 7. L. Chmaj, Prądy i kierunki w pedagogice XX wieku, Warszawa 1963. 8. J. Draus, R. Terlecki, Historia wychowania: wiek XIX i XX, Kraków 2005, t. 2. 9. Eksperymenty pedagogiczne w Polsce w latach 1900-1939, oprac. W. Dzierzbicka, St. Dobrowolski, Wrocław 1963. 10. G. Gutek, Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji, Gdańsk 2003. 11. S. Hessen, O sprzecznościach i jedności wychowania, Lwów 1939. 12. Historia wychowania, red. Ł. Kurdybacha, Warszawa 1968, t. 2. 13. E. Key, Stulecie dziecka, Warszawa 1928 (wznowienie 2005). 14. S. Kunowski, Wartości w procesie wychowania, Kraków 2003. 15. K. Lutosławski, Skauting jako system wychowania moralnego, Warszawa 1913. 16. St. Łempicki, Polskie tradycje wychowawcze, Warszawa 1936. 17. Myśliciele – o wychowaniu, red. Cz. Kupisiewicz, I. Wojnar , Warszawa 1996, t. 1. 18. Myśliciele – o wychowaniu, red. Cz. Kupisiewicz, Warszawa 2000, t. 2. 19. B. Nawroczyński, Współczesne prądy pedagogiczne, Warszawa 1947. 20. W. Okoń, Dziesięć szkół alternatywnych, Warszawa 1997. 21. J. Sobczak, „Nowe wychowanie” w polskiej pedagogice okresu Drugiej Rzeczypospolitej (1918-1939), Bydgoszcz 1998. 22. J. Sobczak, Recepcja idei „nowego wychowania” w polskiej pedagogice okresu między wojnami, Bydgoszcz 1978, cz. 1. 23. B. Śliwerski, Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2005. 24. L. Witkowski, Edukacja wobec sporów o (po)nowoczesność, Warszawa 1997. 25. S. Wołoszyn, Nauki o wychowaniu w Polsce XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym, Kielce1998. 26. Wychowanie a polityka. Między wychowaniem narodowym a państwowym, red. W. Wojdyła, Toruń 2000. 27. Wychowanie a polityka. Mity i stereotypy w polskiej myśli społecznej XX wieku, red. W. Wojdyła, Toruń 1999. 28. Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej, oprac. S. Wołoszyn, Kielce 1998, t. III, księga 1-2. |
Efekty uczenia się: |
WIEDZA, absolwent zna i rozumie: KA7_WG1 – zna terminologię używaną w pedagogice oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym. KA7_WG3 – ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju pedagogiki, jej nurtach i systemach pedagogicznych, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania. KA7_UW1 – posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji (z wykorzystaniem nowoczesnych technologii) na temat zjawisk społecznych rozmaitej natury, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów edukacyjnych. UMIEJĘTNOŚCI, absolwent potrafi: KA7_UK3 – posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi(w tym dotyczącymi ochrony własności intelektualnej). KOMPETENCJE SPOŁECZNE, absolwent jest gotów do: KA7_KK3 – docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w środowiskach społecznych, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy pedagoga. |
Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie wykładów (na ocenę) na podstawie egzaminu. Zaliczenie ćwiczeń (na ocenę) na podstawie obecności i aktywności podczas zajęć oraz pozytywnego wyniku testu końcowego (w formie e-learningu przy obecności nauczyciela). |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.