Pedagogika społeczna

obowiązkowe

Rozbudzanie zainteresowań studentów problematyką środowiska życia współczesnego człowieka.

Przedmiot wprowadza w zagadnienia dotyczące współczesnego środowiska życia i sposoby jego przetwarzania w środowisko wychowawcze (rozwojowe). Przedstawia genezę polskiej pedagogiki społecznej (1918 – 1990) oraz jej współczesną tożsamość; w tym szkoły i kierunki badań. Podejmuje zagadnienia dotyczące wsparcia człowieka w różnych etapach jego życia i w różnych sytuacjach życiowych (w oparciu o aktualne doświadczenia indywidualne i społeczne).

1. Zajęcia organizacyjne. Wprowadzenie w problematykę przedmiotu, wskazanie literatury podstawowej i uzupełniającej, omówienie warunków i formy zaliczenia przedmiotu.

2. Geneza i rozwój pedagogiki społecznej. Przedmiot, zadania, funkcje pedagogiki społecznej. Obszary tematyczne zainteresowań pedagogiki społecznej, ich przedstawiciele.

3. Środowisko życia współczesnego człowieka w świetle teorii Urie Bronfenbrennera i jej aktualizacji.

4. Rodzina jako obszar zainteresowania pedagogiki społecznej. Przemiany życia małżeńsko-rodzinnego oraz kierunki ich interpretacji. New Family Study – nowe praktyki rodzinne i rodzicielskie.

5. Migracje - uwzględnienie specjalnych potrzeb edukacyjnych studentów z doświadczeniem migracji (zgodnie z koncepcją projektowania uniwersalnego).

6. Postawy wobec drugiego człowieka – wybrane przykłady i uwarunkowania. Wybrane zasady projektowania uniwersalnego w pracy z migrantami.

7. Pedagog wobec mowy pogardy, mowy nienawiści. Przemoc symboliczna.

8. Panika moralna – etapy jej powstawania, przyczyny, wybrane przykłady i konsekwencje.

9. Książka - czytelnictwo tradycyjne, audiobooki, e-booki jako przykłady projektowania uniwersalnego. Rozpoznanie form wykluczenia komunikacyjnego.

10. Empowerment, siły społeczne – ich znaczenie i organizowanie w środowisku lokalnym. Wolontariat. Praca indywidualna studenta.

Literatura obowiązkowa:

S. Kawula: Pedagogika społeczna: dzisiaj i jutro, Toruń 2012.

W. Danilewicz, W. Theiss (red.), Pedagogika społeczna wobec zagrożeń człowieka i idei sprawiedliwości społecznej, Wyd. Żak, Warszawa 2014.

T. Pilch, T. Sosnowski (red.): Zagrożenia człowieka i idei sprawiedliwości społecznej, Warszawa 2013.

E. Marynowicz – Hetka (red.): Pedagogika społeczna, t. 1, 2 Warszawa 2009.

E. Jarosz, Obywatelstwo dzieci - oblicza dyskursu. „Pedagogika Społeczna” 2014, nr 3

Smolińska-Theiss B., Dzieciństwo jako status społeczny. Edukacyjne przywileje dzieci klasy średniej. Warszawa 2014

Literatura uzupełniająca:

M. Cichosz, Pedagogika społeczna. Zarys problematyki. Warszawa 2014. Wyd. Impuls.

E. Kuryłowicz, Projektowanie uniwersalne. Udostępnianie otoczenia osobom niepełnosprawnym, centrum badawczo rozwojowe rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Warszawa 1996

Muszyńska J., Od regionu do lokalności - ku społeczeństwu obywatelskiemu, „Pedagogika Społeczna” 2012, nr 1

W. Danilewicz, Rodzina ponad granicami. Transnarodowe doświadczenia wspólnoty rodzinnej, Białystok 2010.

T. Sosnowski: Ojciec we współczesnej rodzinie. Kontekst pedagogiczny, Warszawa 2011.

Szyszka M., Znaczenie małżeństwa i rodziny współcześnie. W: M. Bieńko, M. Rosochacka-Gmitrzak, E. Wideł (red.), Obrazy życia rodzinnego i intymnośc, 2020..

M. Ruszkowska, M. Winiarski (red.): Praca socjalna z dziećmi, młodzieżą i rodziną, Warszawa 2014.

– Student zna elementarną terminologię używaną w pedagogice i rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych.

– Student ma elementarną wiedzę o różnych rodzajach struktur społecznych i instytucjach życia społecznego oraz zachodzących między nimi relacjach.

– Student ma podstawową, uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich zachodzących.

– Student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności pedagogicznej.

Student potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej.

Student docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla utrzymania i rozwoju prawidłowych więzi w środowiskach społecznych i odnosi zdobytą wiedzę do projektowania działań zawodowych.

wykład, dyskusja, tworzenie grup problemowych, metody aktywizujące np. praca w grupach; film, konsultacje indywidualne; prezentacje multimedialne, projekcje video - m.in. zgodne z koncepcją projektowania uniwersalnego w edukacji.

Zapewnienie różnorodnych sposobów przekazu informacji w czasie zajęć

dydaktycznych. Zapewnienie różnorodnych form ekspresji i prezentowania

wiedzy i kompetencji. Zapewnienie różnorodnych form zaangażowania i motywowania słuchaczy (studentów) do pracy.

Egzamin z przedmiotu Pedagogika społeczna realizowany jest w formie pisemnej i obejmuje treści zgodne z sylabusem.