Uniwersytet w Białymstoku - Centralny System Uwierzytelniania
Strona główna

Historia kształcenia specjalnego

Informacje ogólne

Kod przedmiotu: 380-RS5-1ICM
Kod Erasmus / ISCED: 05.7 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (brak danych)
Nazwa przedmiotu: Historia kształcenia specjalnego
Jednostka: Wydział Nauk o Edukacji
Grupy: 1 rok SPC SJ sem.letni
Punkty ECTS i inne: 2.00 LUB 3.00 (zmienne w czasie) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS:
  • roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS;
  • tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h;
  • 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się;
  • tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS;
  • nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta.
zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia: polski
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe
Założenia (opisowo):

Przedmioty wprowadzające: wiadomości z historii powszechnej na poziomie szkoły średniej
Tryb prowadzenia przedmiotu:

mieszany: w sali i zdalnie
Skrócony opis:

Zdobycie wiedzy z zakresu historii kształcenia specjalnego, instytucji i idei wychowawczych z obszaru pedagogiki specjalnej. Rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym.

Pełny opis:

Profil: ogólnoakademicki

Forma: studia magisterskie stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy

Rok studiów/semestr: I rok/sem I

Liczba godzin: 10 godz. wykładów i 10 godz. ćwiczeń

Metody dydaktyczne: wykład, dyskusja, pogadanka, praca z tekstem, pokaz

Punkty ECTS: 2

Bilans nakładu pracy studenta:

Udział w wykładach: 10 g.

Udział w ćwiczeniach: 10 g.

Przygotowanie się do zajęć ćwiczeniowych: 10 g.

Konsultacje: 2 g.

Przygotowanie się do zaliczenia ćwiczeń (kolokwium pisemnego): 10 g.

Przygotowanie się do zaliczenie wykładów: 10 g.

Suma 52 g.

Wskaźniki ilościowe:

Nakład pracy studenta związany z zajęciami:

- wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 32 g. - 1 ECTS

- o charakterze praktycznym: 20g. - 1 ECTS
Literatura:

Literatura podstawowa:

1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kształcenia upośledzonych umysłowo, Wyd. WSPS, Warszawa 1977.

2. Dycht M., Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej, Wyd. UKSW, Warszawa 2006.

3. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Wyd. APS, Warszawa 2003.

4.Nurowski E., Surdopedagogika polska, PWN, Warszawa 1983.

5. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wyd. WSPS, Warszawa 1998.

6. Mauersberg S. (red.), Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1990.

7. Kulbaka J., Niepełnosprawni Z dziejów kształcenia specjalnego, Wyd. APS, Warszawa 2012.

8. Hryniewicka A., Szkolnictwo wyższe w latach II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i jego pracowników w: ,,Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo" 2015, nr 3, s. 33-51

9. Garbat M., Historia niepełnosprawności Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, Novae Res, Gdynia 2015.

Literatura uzupełniająca:

1. Pańczyk J. (red.), Pedagogika specjalna lat dwutysięcznych, Dajas, Łódź 2000.

2. Głodkowska J., Rozwój pedagogiki specjalnej, Wyd. APS, Warszawa 2002.

3. Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wyd. UAM, Poznań 1997.

4. Błeszyński J., Baczała D., Binnebesel J.(red.), Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną w ujęciu pedagogicznym, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej w Łodzi, Łódź 2008.

5. Krause A., Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Impuls, Kraków 2011.

6. Chrzanowska I., Pedagogika specjalna: od tradycji do współczesności, Impuls, Kraków 2018.

7. Domagała-Zysk E., Model projektowania uniwersalnego w akademickiej edukacji inkluzyjnej. Strategie i rekomendacje, w: Oblicza życia. Księga jubileuszowa Profesor Doroty Kornas- Bieli, Lublin 2021, s. 858-870.
Efekty uczenia się:

KA7_WG2, Zna źródła i miejsce pedagogiki specjalnej w systemie nauk oraz jej

przedmiotowe i metodologiczne powiązania z naukami humanistycznymi,

społecznymi i medycznymi.

KA7_WG8, Posiada uporządkowaną wiedzę na temat systemu kształcenia specjalnego w kontekście systemu kształcenia ogólnodostępnego

KA7_UW2, Potrafi rozpoznawać i interpretować zjawiska społeczne – ukazujące ich powiązanie z rożnymi obszarami pedagogiki specjalnej i innych nauk społecznych oraz humanistycznych i medycznych

KA7_KK2, Docenia tradycję i dorobek badań w zakresie pedagogiki specjalnej oraz rozumie potrzebę ich kontynuacji i poszerzania o nowe obszary i procedury badawcze
Metody i kryteria oceniania:

Ocena zależy od zaangażowania do pracy w zależności od ustalonych potrzeb i możliwości poznawczych studenta zgodnie z zasadami projektowania uniwersalnego w edukacji. Zaliczenie odbywa się na podstawie:

- zaliczenie końcowe wykładów na ocenę (forma pisemna)

- zaliczenie końcowe ćwiczeń na ocenę (forma pisemna)

- obecności na wykładach i ćwiczeniach (dopuszczalna jest jedna nieobecność na wykładach i jedna na ćwiczeniach)

-51% punktów uzyskanych przez studenta jest niezbędne do uzyskania oceny pozytywnej

- 50% nieobecności nieusprawiedliwionych podczas wykładów i ćwiczeń kwalifikuje do niezaliczenia przedmiotu

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2022/23" (zakończony)

Okres: 2022-10-01 - 2023-06-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 10 godzin więcej informacji
Wykład, 10 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Urszula Wróblewska
Prowadzący grup: Urszula Wróblewska
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe
Tryb prowadzenia przedmiotu:

mieszany: w sali i zdalnie
Skrócony opis:

Zdobycie wiedzy z zakresu historii kształcenia specjalnego, instytucji i idei wychowawczych z obszaru pedagogiki specjalnej w kontekście przemian społecznych i historycznych.

Pełny opis:

W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym.

Literatura:

Literatura podstawowa:

1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kształcenia upośledzonych umysłowo, Wyd. WSPS, Warszawa 1977.

2. Dycht M., Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej, Wyd. UKSW, Warszawa 2006.

3. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Wyd. APS, Warszawa 2003.

4.Nurowski E., Surdopedagogika polska, PWN, Warszawa 1983.

5. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wyd. WSPS, Warszawa 1998.

6. Mauersberg S. (red.), Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1990.

7. Kulbaka J., Niepełnosprawni Z dziejów kształcenia specjalnego, Wyd. APS, Warszawa 2012.

8. Hryniewicka A., Szkolnictwo wyższe w latach II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i jego pracowników w: ,,Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo" 2015, nr 3, s. 33-51

9. Garbat M., Historia niepełnosprawności Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, Novae Res, Gdynia 2015.

Literatura uzupełniająca:

1. Pańczyk J. (red.), Pedagogika specjalna lat dwutysięcznych, Dajas, Łódź 2000.

2. Głodkowska J., Rozwój pedagogiki specjalnej, Wyd. APS, Warszawa 2002.

3. Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wyd. UAM, Poznań 1997.

4. Błeszyński J., Baczała D., Binnebesel J.(red.), Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną w ujęciu pedagogicznym, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej w Łodzi, Łódź 2008.

5. Krause A., Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Impuls, Kraków 2011.

6. Chrzanowska I., Pedagogika specjalna: od tradycji do współczesności, Impuls, Kraków 2018.

7. Domagała-Zysk E., Model projektowania uniwersalnego w akademickiej edukacji inkluzyjnej. Strategie i rekomendacje, w: Oblicza życia. Księga jubileuszowa Profesor Doroty Kornas- Bieli, Lublin 2021, s. 858-870.

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2023/24" (w trakcie)

Okres: 2023-10-01 - 2024-06-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 10 godzin więcej informacji
Wykład, 10 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: Urszula Wróblewska
Prowadzący grup: Urszula Wróblewska
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe
Tryb prowadzenia przedmiotu:

mieszany: w sali i zdalnie
Skrócony opis:

Zdobycie wiedzy z zakresu historii kształcenia specjalnego, instytucji i idei wychowawczych z obszaru pedagogiki specjalnej w kontekście przemian społecznych i historycznych.

Pełny opis:

W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym.

Literatura:

Literatura podstawowa:

1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kształcenia upośledzonych umysłowo, Wyd. WSPS, Warszawa 1977.

2. Dycht M., Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej, Wyd. UKSW, Warszawa 2006.

3. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Wyd. APS, Warszawa 2003.

4.Nurowski E., Surdopedagogika polska, PWN, Warszawa 1983.

5. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wyd. WSPS, Warszawa 1998.

6. Mauersberg S. (red.), Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1990.

7. Kulbaka J., Niepełnosprawni Z dziejów kształcenia specjalnego, Wyd. APS, Warszawa 2012.

8. Hryniewicka A., Szkolnictwo wyższe w latach II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i jego pracowników w: ,,Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo" 2015, nr 3, s. 33-51

9. Garbat M., Historia niepełnosprawności Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, Novae Res, Gdynia 2015.

Literatura uzupełniająca:

1. Pańczyk J. (red.), Pedagogika specjalna lat dwutysięcznych, Dajas, Łódź 2000.

2. Głodkowska J., Rozwój pedagogiki specjalnej, Wyd. APS, Warszawa 2002.

3. Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wyd. UAM, Poznań 1997.

4. Błeszyński J., Baczała D., Binnebesel J.(red.), Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną w ujęciu pedagogicznym, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej w Łodzi, Łódź 2008.

5. Krause A., Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Impuls, Kraków 2011.

6. Chrzanowska I., Pedagogika specjalna: od tradycji do współczesności, Impuls, Kraków 2018.

7. Domagała-Zysk E., Model projektowania uniwersalnego w akademickiej edukacji inkluzyjnej. Strategie i rekomendacje, w: Oblicza życia. Księga jubileuszowa Profesor Doroty Kornas- Bieli, Lublin 2021, s. 858-870.

Zajęcia w cyklu "Rok akademicki 2024/25" (jeszcze nie rozpoczęty)

Okres: 2024-10-01 - 2025-06-30
Wybrany podział planu:
Przejdź do planu
Typ zajęć:
Ćwiczenia, 10 godzin więcej informacji
Wykład, 10 godzin więcej informacji
Koordynatorzy: (brak danych)
Prowadzący grup: (brak danych)
Lista studentów: (nie masz dostępu)
Zaliczenie: Przedmiot - Egzamin
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę
Rodzaj przedmiotu:

obowiązkowe
Tryb prowadzenia przedmiotu:

mieszany: w sali i zdalnie
Skrócony opis:

Zdobycie wiedzy z zakresu historii kształcenia specjalnego, instytucji i idei wychowawczych z obszaru pedagogiki specjalnej w kontekście przemian społecznych i historycznych.

Pełny opis:

W ramach przedmiotu zostanie omówiony rozwój poszczególnych działów pedagogiki specjalnej, w tym surdopedagogiki, oligofrenopedagogiki, tyflopedagogiki, pedagogiki rehabilitacyjnej. Kształtowania pedagogiki specjalnej jako subdyscypliny nauk pedagogicznych. Rola i funkcja poszczególnych systemów z opieki specjalnej, instytucjonalizowane formy oświatowej aktywności, nowe kierunki rozwoju pedagogiki specjalnej w XX wieku. Zmiana w podejściu do niepełnosprawności w kontekście społecznych zmian społecznych, kulturowych i gospodarczych danej epoki historycznej. Nabycie świadomości kulturotwórczej roli tradycji wychowawczej stanowiącej dla przyszłego pedagoga źródło inspiracji zawodowej oraz refleksji nad współczesną teorią i praktyką pedagogiczną. Zwrócenie uwagi na kwestie związane z projektowaniem uniwersalnym w edukacji w kontekście historycznym.

Literatura:

Literatura podstawowa:

1. Balcerek M., Dzieje opieki nad dzieckiem w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju kształcenia upośledzonych umysłowo, Wyd. WSPS, Warszawa 1977.

2. Dycht M., Rozwój polskiej pedagogiki specjalnej, Wyd. UKSW, Warszawa 2006.

3. Kalinowski M., Pełka J., Zarys dziejów resocjalizacji nieletnich, Wyd. APS, Warszawa 2003.

4.Nurowski E., Surdopedagogika polska, PWN, Warszawa 1983.

5. Sękowska Z., Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej, Wyd. WSPS, Warszawa 1998.

6. Mauersberg S. (red.), Dzieje szkolnictwa i pedagogiki specjalnej, PWN, Warszawa 1990.

7. Kulbaka J., Niepełnosprawni Z dziejów kształcenia specjalnego, Wyd. APS, Warszawa 2012.

8. Hryniewicka A., Szkolnictwo wyższe w latach II wojny światowej ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie i jego pracowników w: ,,Człowiek - Niepełnosprawność - Społeczeństwo" 2015, nr 3, s. 33-51

9. Garbat M., Historia niepełnosprawności Geneza i rozwój rehabilitacji, pomocy technicznych oraz wsparcia dla osób z niepełnosprawnościami, Novae Res, Gdynia 2015.

Literatura uzupełniająca:

1. Pańczyk J. (red.), Pedagogika specjalna lat dwutysięcznych, Dajas, Łódź 2000.

2. Głodkowska J., Rozwój pedagogiki specjalnej, Wyd. APS, Warszawa 2002.

3. Dykcik W. (red.), Pedagogika specjalna, Wyd. UAM, Poznań 1997.

4. Błeszyński J., Baczała D., Binnebesel J.(red.), Historyczne dyskursy nad pedagogiką specjalną w ujęciu pedagogicznym, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Edukacji Zdrowotnej w Łodzi, Łódź 2008.

5. Krause A., Współczesne paradygmaty pedagogiki specjalnej, Impuls, Kraków 2011.

6. Chrzanowska I., Pedagogika specjalna: od tradycji do współczesności, Impuls, Kraków 2018.

7. Domagała-Zysk E., Model projektowania uniwersalnego w akademickiej edukacji inkluzyjnej. Strategie i rekomendacje, w: Oblicza życia. Księga jubileuszowa Profesor Doroty Kornas- Bieli, Lublin 2021, s. 858-870.
Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.
ul. Świerkowa 20B, 15-328 Białystok tel: +48 85 745 70 00 (Centrala) https://uwb.edu.pl kontakt deklaracja dostępności USOSweb 7.0.3.0-1 (2024-04-02)