Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-S1-1YBPW |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.001
|
Nazwa przedmiotu: | Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
1 rok 1st. pedagogiki sem. letni 1 rok 1st. pedagogiki stac. sem. zimowy |
Strona przedmiotu: | http://www.usosweb.uwb.edu.pl |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Student uczęszczający na ćwiczenia z przedmiotu Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania powinien posiadać podstawową wiedzę dotyczącą rozwoju człowieka na poziomie kształcenia szkoły średniej, a także dotyczącą zagadnień z obszaru psychologii ogólnej i rozwojowej. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Student po zakończeniu cyklu ćwiczeń będzie posiadał wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z obszaru biomedycznych podstaw rozwoju i wychowania, wiedzę dotyczącą rozwoju człowieka od poczęcia aż do śmierci, potrzeb człowieka, zaburzeń rozwoju, pielęgnacji noworodka i niemowlęcia. Cele: 1.zapoznanie studentów z podstawowymi kategoriami pojęciowymi, dotyczącymi przedmiotu (auksologia, ontogeneza, rozwój, akceleracja, dymorfizm płciowy, zdrowie, choroba, wychowanie w kontekście rozwoju) 2. zapoznanie studentów z przebiegiem rozwoju człowieka od poczęcia aż do śmierci 3.zapoznanie studentów z potrzebami człowieka w kontekście jego rozwoju 4.zapoznanie studentów z problemami seksualności współczesnej młodzieży 5. prezentacja wybranych zaburzeń rozwoju i chorób wieku dziecięcego. |
Pełny opis: |
Profil studiów: ogólnoakademicki Forma studiów: stacjonarne Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy, moduł treści MK_2 podstawowy Dziedzina i dyscyplina nauki: pedagogika społeczna, psychologia rozwoju człowieka, edukacja zdrowotna Rok studiów/semestr: I rok, I stopnia Pedagogika/ semestr zimowy i letni Wymagania wstępne(tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów): Student uczęszczający na ćwiczenia z przedmiotu Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania powinien posiadać podstawową wiedzę dotyczącą rozwoju człowieka na poziomie kształcenia szkoły średniej, a także dotyczącą zagadnień z obszaru psychologii ogólnej i rozwojowej. Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 20 godzin, ćwiczenia (po 10 godzin w semestrze zimowym i letnim), zajęcia odbywają się w sali.Ze względu na stan pandemii wywołanej koronawirusem, zajęcia w semestrze letnim odbywały się poprzez platformę BlackBoard w formie zdalnej. Metody dydaktyczne: problemowe, w tym aktywizujące (burza mózgów, analiza przypadków, dyskusja;,warsztatowa (praca w zespołach); podająca (mini wykład, pogadanka); eksponujące (prezentacja filmów); indywidualne konsultacje. W okresie pandemii, były to zadania dydaktyczne do wykonania na platformie (analiza filmów, studium przypadku, uzupełnienie testu); konsultacje w semestrze letnim odbywały się poprzez USOS, maile oraz kontakt telefoniczny Punkty ECTS: 2 Bilans nakładu pracy studenta: Udział studenta w ćwiczeniach: 20h - w semestrze letnim z powodu pandemii w formie zdalnej poprzez platformę BlackBoard Przygotowywanie się do zaliczenia: 12h Przygotowanie referatu/projektu w ramach ćwiczeń: 8h Analizowanie literatury przedmiotu: 10h Konsultacje: 10h Wskaźniki ilościowe Nakład pracy studenta związany z zajęciami: Liczba godzin Punkty ECTS wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela 30 - 1 o charakterze praktycznym 30 - 1 |
Literatura: |
Literatura podstawowa: 1. Doleżych B., Łaszczyca P. (red.), Biomedyczne podstawy rozwoju z elementami higieny szkolnej, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2008. 2. Jaczewski A. (red.), Biologiczne i medyczne podstawy rozwoju i wychowania, Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2005. 3. Jopkiewicz A., Suliga E., Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, Wydawnictwo Instytutu Technologii Eksploatacji, Radom - Kielce 2005. 4. Świderska M., Budzyńska – Jewtuch I., Biomedyczne podstawy rozwoju i wychowania, Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno – Ekonomicznej w Łodzi, Łódź 2008. 5. Woynarowska B., Kowalewska A., Izdebski Z., Komosińska K., Biomedyczne podstawy kształcenia i wychowania, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2010, 2012. Literatura uzupełniająca: 1. Błeszyński J., Autyzm a niepełnosprawność intelektualna i opóźnienie w rozwoju. Skala oceny zachowań autystycznych, Harmonia Universalis, Gdańsk 2011. 2. Balejko A., Test nazywania : diagnoza i terapia osób z zaburzeniami mowy : afazja / dysfazja, alalia / dyslalia, anartria / dysartria, aleksja / dysleksja, Wydawnictwo Akademickie, Białystok 2005. 3.Jundziłł E., Potrzeby psychiczne dzieci i młodzieży, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2003. 4. Kaczmarek B., Markiewicz K., Orzechowski S.(red.), Nowe wyzwania w rozwoju człowieka, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie- Skłodowskiej, Lublin 2001. 5.Kaufman R. K., Autyzm - przełom w podejściu. Program SON-RISE, który pomógł rodzinom na całym świecie, przeł. Składanowski K., Vivante, Białystok 2016. 6. Keudel H., Capelle B., Choroby wieku dziecięcego, przeł. Adamus P.,Wydawnictwo Olesiejuk, Warszawa 2011. 7. Kliszcz, J., Psychologia potrzeb osób starszych : potrzeby psychospołeczne po 65. roku życia, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2019. 8. Komorowska-Pudło M., Seksualność młodzieży przełomu XX i XXI wieku, Wydawnictwo WAM, Kraków 2013. 9. Milewski St., Kuczkowski J., Kaczorowska-Bray K. (red.), Biomedyczne podstawy logopedii, Harmonia Universalis, Gdańsk 2014. 10. Pang D., Newson T., Budd Ch., Gardiner M. Pediatria, przeł. Tomaszewski M., Elsevier Urban &Partner, Wrocław 2007. 11. Pisula E., Danielewicz D. (red.), Wybrane formy terapii i rehabilitacji osób z autyzmem, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2005. 12. Preißmann Ch., Zespół Aspergera. Jak z nim żyć. Jak pomagać. Jak prowadzić terapię, przeł. Arentewicz J., GWP, Gdańsk 2012. 13. Stępień A., Profilaktyka zdrowia seksualnego i zapobiegania wczesnej ciąży w środowisku szkolnym, [w:] Marek F., Śliwa S. (red.), W poszukiwaniu optymalnych oddziaływań pedagogicznych w środowisku lokalnym, Wyższa Szkoła Zarządzania i Administracji w Opolu, Opole 2011. 14. Święcicka M., Dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi, Centrum Metodyczne Pomocy Psychychologiczno-Pedagogicznej Ministerstwa Edukacji Narodowej, Warszawa 1996. 15. Tarkowski Z., Dzieci z zaburzeniami zachowania, emocji i mowy, Harmonia Universalis, Gdańsk 2016. 16. Winczura B., Dziecko z autyzmem: terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2008. 17. Winter M., Zespól Aspergera. co nauczyciel wiedzieć powinien, przeł. Niezgoda E., Fraszka Edukacyjna, Warszawa 2006. 18. Wolański N., Ekologia człowieka. Wrażliwość na czynniki środowiska i biologiczne zmiany przystosowawcze, t.1, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012. 19. Wolański N., Ekologia człowieka. Ewolucja i dostosowanie biokulturowe, t.2, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012. 20. Wolański N., Rozwój biologiczny człowieka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 2012. 21. Woynarowska B. (red.), Edukacja zdrowotna, PWN, Warszawa 2017. 22. Artykuły wybrane przez Studentów. |
Efekty uczenia się: |
Student ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia, jego filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw; Student ma podstawową wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, jak i psychologicznym oraz społecznym; Student potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności pedagogicznej; Student potrafi dokonać analizy własnych działań i wskazać ewentualne obszary wymagające modyfikacji w przyszłym działaniu; Student odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania pedagogiczne. |
Metody i kryteria oceniania: |
Student otrzymuje zaliczenie na ocenę na podstawie pozytywnie napisanego kolokwium zawierającego pytania zamknięte i otwarte, wykonania zadania dydaktycznego, aktywności i obecności na zajęciach. Z powodu pandemii, studenci wykonywali zadania dydaktyczne poprzez platfornę w formie zdalnej i zdobywali za nie punkty, któe uzwględniłam w ocenie końcowej. Kolokwium zawierało pytania typu prawda/fałsz, wielokrotnego wyboru, wiele odpowiedzi oraz podanie wartości numerycznej. Studenci otrzymali wcześniej zagadnienia, mieli możliwość wypełnienia testu próbnego w celu zapoznania się z platformą. Obecność uwzględniłam tylko z semestru zimowego. Student może opuścić dwa spotkania bez konieczności podania przyczyny, przy czym nie może to być nieobecność w dniu, kiedy Student realizuje zadanie dydaktyczne. Każdą kolejną nieobecność Student jest zobowiązany zaliczyć na konsultacjach u prowadzącego zajęcia. W sytuacji choroby, nieobecność jest usprawiedliwiona na postawie zwolnienia lekarskiego. W przypadku innych sytuacji losowych lub długotrwałej choroby Studenta sytuacja jest rozpatrywana indywidualnie przez prowadzącego przedmiot. Nieobecności należy zaliczyć maksymalnie w ostatnim tygodniu poprzedzającym zaliczenie pisemne. Do zaliczenia pisemnego dopuszczony jest Student, który ma 51% obecności na zajęciach (zapis ten w praktyce oznacza, że Student, który uczestniczył w mniejszej liczbie spotkań niż połowa, bez podania przyczyny, nie będzie dopuszczony do zaliczenia pisemnego). Student otrzymuje zaliczenie przedmiotu na podstawie uzyskania 51% punktów za kolokwium. Warunkiem jest również wykonanie zadania dydaktycznego. Aktywność na zajęciach podnosi ocenę końcową o pół stopnia. Aktywność na zajęciach punktowana jest w skali od 0 do 3 punktów. Studentowi przysługują dwa terminy zaliczenia przedmiotu. W sytuacji nieobecności w dniu zaliczenia, w sytuacji jej usprawiedliwienia, Student zachowuje prawo do dwóch terminów, w przypadku braku usprawiedliwienia Student traci prawo do jednego terminu. Oceny pozytywne z zaliczenia nie podlegają poprawie. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.