Andragogika 0800-SN1-2AND
Ćwiczenia (CW) Rok akademicki 2018/19

1. Czarnecki K.: (2006), Możliwości rozwojowe i twórcze ludzi w wieku seniorskim. W: Wiatrowski Z. (red.), Pedagogika pracy i

andragogika w konstelacji europejskiej i globalnej, Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, s. 345-353.

2. Czerniawska O.: (2000), Drogi i bezdroża andragogiki i gerontologii. Łódź: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Humanistyczno-

Ekonomicznej, s. 56-106, s.189–195.

3. Czykier K. (2006), Biograficzność i jej znaczenie w andragogice. Wiatrowski Z. (red.), Pedagogika pracy i andragogika w konstelacji

europejskiej i globalnej, Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, s.321-329.

4. Czykier K. (2003), Swoistość uczenia się dorosłych i jej uwarunkowania. W: Nikitorowicz J. Sawicki K., Bajkowski T., (red.),

Współczesne dylematy diagnostyczne i metodyczne w opiece i wychowaniu, Olecko: Wydawnictwo Wszechnicy Mazurskiej w Olecku, s.

231-240.

5. Dubas E.: (1998), Biograficzność w oświacie dorosłych – wybrane stanowiska. Edukacja Dorosłych, nr 3, s. 33-48.

6. Dubas E., Stelmaszczyk J. (red.), (2015) Biografie i uczenie się, Łódź

7. Jankowski D.: (2007), Podstawowe pojęcia teorii edukacji dorosłych. W: Skrzypczak J., Przyszczypkowski K., Jankowski D. (red.).

Podstawy edukacji dorosłych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, s.9–26.

8. Jodłowska B.: (2004), Sokrates jako pierwszy andragog. W: Kostkiewicz J. (red.)., Aksjologia edukacji dorosłych. Lublin: Wydawnictwo

KUL, s. 179-196.

9. Lewchanin S., Zubrod L.A.: (2001), Wybory w życiu: kliniczne narzędzie ułatwiające dokonanie przeglądu środka życia. Journal of Adult

Development Vol. 8, No. 3.

10. Marczuk M.: (1996), Pracownicy i działacze oświaty dorosłych. W: Wujek T. (red.), Wprowadzenie do andragogiki, Warszawa: Instytut

Technologii Eksploatacji, s. 338-348.

11. Marczuk M.: (1994), Uczeń dorosły i uczenie się dorosłych – przegląd stanu badań. W: Marczuk M. (red.)., Problemy i dylematy

andragogiki, Lublin: Wydawnictwo UMCS, s. 110-123. 1994.

12. Nalaskowski A.: (1998), Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne,

s. 64-95.

13. Nowak A.: (1998), Metoda biograficzna w badaniach pedagogicznych. W: Palka S. (red.), Orientacje w badaniach pedagogicznych.

Kraków: Wydawnictwo UJ, s. 99-111.

14. Pietrasiński Z. (1996), Rozwój dorosłych. W: Wujek T. (red), Wprowadzenie do andragogiki. Radom: Instytut Technologii Eksploatacji,

s.13–35.

15. Półturzycki J.: (1991), Dydaktyka dorosłych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, s. 156-159.

16. Przyszczypkowski K.: (2007), Dorosłość jako kategoria pedagogiczna. W: Skrzypczak J., Przyszczypkowski K., Jankowski D. (red.).

Podstawy edukacji dorosłych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, s.33–46.

17. Skrzypczak J.: (2007), Kształcenie dorosłych – pojęcie i podstawowe funkcje. W: Skrzypczak J., Przyszczypkowski K., Jankowski D.

(red.). Podstawy edukacji dorosłych. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, s.101–106.

18. Turos L.: (2006), Platon jako prekursor myśli andragogicznej. W: Wiatrowski Z. (red.), Pedagogika pracy i andragogika w konstelacji

europejskiej i globalnej, Włocławek: Włocławskie Towarzystwo Naukowe, s. 263- 275.

19. Turos L.: (1999), Andragogika ogólna. Warszawa: Wydawnictwo „Żak”, s. 152-174.

- Dopuszczalna jest jedna nieobecność studenta na ćwiczeniach, której wykorzystanie wciąż umożliwia zaliczenie przedmiotu.

- Nieobecności zaliczane są w formie wypowiedzi ustnej.

- Zaliczenie przedmiotu następuje po uzyskaniu pozytywnej oceny (minimum 3,0) z egzaminu (test) obejmującego treści wykładów.

Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest pozytywne zaliczenie ćwiczeń (minimum 3,0).

Ćwiczenia: obecność, ocena aktywności studenta podczas zajęć, przygotowanie i prezentacja zagadnień z zakresu treści omawianych

podczas zajęć; wykonanie pracy zaliczeniowej z wykorzystaniem metody biograficznej, konsultacje.