Historia fizyki 0900-FS1-3HF
Seminarium (SEM) Rok akademicki 2018/19

1) Andrzej Kajetan Wróblewski: "Historia fizyki"

2) Jerzy Przystawa: "Odkryj smak fizyki"

3) Andrzej Kajetan Wróblewski: "Prawda i mity w fizyce"

4) Andrzej Kajetan Wróblewski: "Uczeni w anegdocie"

Student:

1. Rozumie fundamentalne znaczenie fizyki dla rozwoju technologicznego, gospodarczego i cywilizacyjnego.

2. Rozumie strukturę fizyki jako dyscypliny naukowej, uzyskuje świadomość powiązań poszczególnych dziedzin i teorii, zna przykłady błędnych hipotez fizycznych i błędnych teorii fizycznych.

3. Zna ograniczenia stosowalności wybranych teorii fizycznych, modeli obiektów fizycznych i opisu zjawisk fizycznych.

4. Umie w sposób popularny przytoczyć podstawowe fakty z poznanych działów fizyki, zarysować strukturę fizyki jako dyscypliny naukowej oraz przedstawić historyczny rozwój dyscypliny ze wskazaniem wpływu wybranych odkryć na rozwój technologii, gospodarki i rozwój cywilizacyjny.

5. Rozumie potrzebę dzielenia się wiedzą, w tym potrzebę popularnego przedstawiania osiągnięć fizyki.

6. Potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje w literaturze i zasobach Internetu, także w językach obcych.

Kody:

K_W01, K_W04, K_W05, K_U01, K_U02.

Studenci uczestniczą w wykładzie. Są stymulowani do zadawania pytań i dyskusji.

Po zakończeniu kształcenia z przedmiotu historia fizyki odbywa się egzamin pisemny lub ustny, który weryfikuje uzyskaną wiedzę.

Studenci otrzymują listy zagadnień do samodzielnego opracowania, których treść jest skorelowana z treścią wykładu. Podczas zajęć referują wybrane zagadnienia dotyczące historii fizyki. Prowadzący zwraca szczególną uwagę na rozumienie używanych pojęć, klarowność prezentacji, stymuluje grupę do zadawania pytań i dyskusji. Prowadzący stara się wytworzyć w grupie seminaryjnej poczucie odpowiedzialności za zespół i zachęca do pracy zespołowej.

Zaliczenie zajęć odbywa się na podstawie oceny, która uwzględnia:

1. Umiejętność prezentacji zagadnień z historii fizyki.

2. Umiejętność dyskusji na tematy związane z przedmiotem.

3. Umiejętność korzystania z zasobów literatury i Internetu.

4. Zdolność do współpracy w grupie.

5. Kreatywność w podejściu do rozwiązywanych problemów.

Ocenianie ciągłe przez prowadzącego zajęcia.

Ocena końcowa wyrażona liczbą przewidzianą w regulaminie studiów, która uwzględnia ocenę wiedzy, umiejętności i kompetencji studenta.

Tematyka:

1. Początki fizyki, astronomii i matematyki w starożytności.

2. Fizykę średniowieczną.

3. Renesansowy przełom w naukach ścisłych.

4. Fizykę wieku siedemnastego.

5. Oświeceniowe odkrycia w dziedzinie nauk ścisłych.

6. Rozwój przyrodoznawstwa w wieku dziewiętnastym.

7. Pojawienie się nowoczesnej fizyki na przełomie następnego stulecia.

8. Historię zaawansowanej fizyki dwudziestego wieku.

Studenci otrzymują listy zagadnień do samodzielnego opracowania, których treść jest skorelowana z treścią wykładu. Podczas zajęć referują wybrane zagadnienia dotyczące historii fizyki. Prowadzący zwraca szczególną uwagę na rozumienie używanych pojęć, klarowność prezentacji, stymuluje grupę do zadawania pytań i dyskusji. Prowadzący stara się wytworzyć w grupie seminaryjnej poczucie odpowiedzialności za zespół i zachęca do pracy zespołowej.