Drama 380-AS1-2DRA
Laboratorium (LAB) Rok akademicki 2020/21

Literatura podstawowa:

B. Way, Drama w wychowaniu dzieci i młodzieży, Warszawa 1995,

M. B. Rosenberg, Porozumienie bez przemocy. O języku serca, Warszawa 2003,

M. Gudro, Przygoda z dramą, Wrocław 1994,

S. Stankiewicz, K. Tomczak, Psychodrama w psychoterapii, Sopot 2012 .

E. Roine, Psychodrama, czyli jak grać główną rolę w swoim życiu, Opole 1994,

K. Horney, Nowe drogi w psychoanalizie, Warszawa 1987,

K. Pankowska, Drama – zabawa i myślenie, Warszawa 1990,

K. Pankowska ,Edukacja przez dramę, Warszawa 1997,

W. Pelasińska, Ekspresja, jej wartość i potrzeba, Warszawa1983

K. Hogan, Sztuka porozumiewania się, Warszawa 2002

K. Hogan, Sztuka skutecznego porozumiewania się, Warszawa 2002

A. Aichinger, W. Holl, Psychodrama. Terapia grupowa z dziećmi, Kielce1999.

Literatura uzupełniająca:

J. Pichalska, E. Świderska, A. Dziedzic, Drama na lekcjach języka polskiego, Warszawa 1994

K. Pankowska, Pedagogika dramy, Warszawa 1996,

T. Lewandowska-Kidoń, Drama w kształceniu pedagogicznym, Lublin 2001,

P.Thomson, Sposoby komunikacji interpersonalnej, Poznań 1998,

R. Fisher – W.Ury, Dochodząc do tak, Warszawa 1990,

J.Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, CzęśćII, Wrocław 2000,

S.Chełpa, T.Witkowski, Psychologia konfliktów, Warszawa 1995,

S.I.Buchalter, Terapia sztuką, Poznań 2006,

S.Bowkett, Wyobraź sobie,że…,Warszawa 2000.

Student po zakończeniu nauki:

1. zna elementarną terminologię stosowaną w dramie i rozumie jej źródła oraz zastosowania w edukacji i terapii;

2. ma elementarną wiedzę o metodyce wykonywania typowych zadań dramowych i procedurach stosowanych w obszarze tej metody;

3. potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności pedagogicznej;

4. ma rozwinięte umiejętności w zakresie komunikacji interpersonalnej, potrafi używać języka specjalistycznego, posługuje się technikami dramy;

5. ma przekonanie o sensie, wartości i potrzebie podejmowania dramowych działań pedagogicznych w edukacji;

6. dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne zawiązane z własną i cudzą pracą, poszukuje optymalnych rozwiązań, konstruuje scenariusze zajęć zgodnie z zasadami etyki

Student może bez podania przyczyny opuścić jedne zajęcia, pozostałe nieformalne nieobecności zalicza w czasie konsultacji w Zakładzie Kulturoznawstwa na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UwB.

Aby otrzymać ocenę pozytywną na zaliczeniu student przygotowuje mini wykład na jeden z podanych tematów związanych z metodą dramy oraz samodzielnie przeprowadza ćwiczenie dramowe ze swoją grupą studencką. Obowiązuje go aktywność w czasie ćwiczeń (ocenianie ciągłe).

Trzy nieuzasadnione nieobecności wykluczają zaliczenie przedmiotu.

51% punktów uzyskanych przez studenta z egzaminu czy z ćwiczeń, jest niezbędne do uzyskania przez niego oceny pozytywnej z danego przedmiotu

1. Rozumienie dramy i pojęć pokrewnych. Przegląd współczesnych teorii dramy. 2. Różnice między dramą ,psychodramą a teatrem.

3. Zabawa i teatr jako źródła dramy – fikcja osoby, sytuacji przedmiotu.

4. Elementy form teatralnych w dramie ( skupienie, metafora, napięcie , kontrasty, symboliczne przedmioty, czas, przestrzeń , rola). Dramowe przedstawienie improwizowane (w oparciu o fragment baśni).

5. Teoriopoznawcze przesłanki zastosowania dramy w edukacji; teoretycy dramy i główni popularyzatorzy metody.

6. Cele dramy ( wychowawczy, terapeutyczny, kreatywny, inspirujący, komunikacyjny, integrujący, indywidualizujący). Przykład zastosowania metody w edukacji – temat: Postawy wychowawcze wg Marii Ziemskiej

7. Struktura zajęć prowadzonych metodą dramy. Przykłady ćwiczeń integrujących i podnoszących poziom spontaniczności w grupie.

8. Etapy przygotowania dramy i podstawowe typy ról, które prowadzący może wybrać dla siebie.

9. Techniki dramy.

10. Metody aktywizujące w kształceniu studentów.

11. Technika pięciu poziomów zrozumienia i świadomości, ułatwiająca głębsze poznanie odgrywanej roli opracowana przez D. Heathcote.

12. Wykorzystanie mitów różnych kultur w edukacji i terapii.

13. Drama społeczna.

14. Improwizacja (określenie warunków improwizacji; konflikt istotą dramy).

15. Wykorzystanie technik dramy w treningu porozumienia bez przemocy.

warsztaty grupowe, projekty indywidualne