Media w Polsce 430-KS1-2MWP
Wykład (WYK)
Rok akademicki 2022/23
Informacje o zajęciach (wspólne dla wszystkich grup)
Liczba godzin: | 30 |
Limit miejsc: | (brak limitu) |
Literatura: |
Studentki/studenci powinni znać i rozumieć treści przekazywane na wykładach oraz treści pomieszczone w następujących publikacjach: ● Bogusława Dobek-Ostrowska (red.), Media masowe na świecie. Modele systemów medialnych ich dynamika rozwojowa, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2007 (tekst: Bogusława Dobek-Ostrowska, Współczesne systemy medialne: zewnętrzne ograniczenia rozwoju, s. 15–60). ● Denis McQuail, Teoria komunikowania masowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008 (rozdział 11. Organizacja mediów – naciski i wyzwania, s. 278–307). ● Daniel Halin, Paolo Mancini, Trzy systemy medialne. Trzy modele mediów i polityki w ujęciu porównawczym, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2007. ● Krzysztof Stępnik, Maciej Rajewski (red.), Komunikowanie się Polaków w latach 1944–1989, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2011 (teksty: Mariusz Mazur, Strategie i techniki komunikacyjne w Polsce Ludowej 1944–1956; Joanna Jaroszyk-Pawlukiewicz, Między lewicowym a prawicowym autorytaryzmem: instytucja cenzury w PRL i frankistowskiej Hiszpanii). ● Małgorzata Lisowska-Magdziarz, Media powszechne. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Wydawnictwo UJ, Kraków 2008 (wybrane fragmenty). ● Iwona Hofman, Danuta Kępa-Figura (red.), Współczesne media. Status, aksjologia, funkcjonowanie, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2009 (tekst: Janusz W. Adamowski, Przeobrażenia rynku medialnego w Polsce przełomu tysiąclecia. Refleksje uważnego obserwatora) ● Karol Jakubowicz, Media publiczne. Początek końca czy nowy początek, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007. ● Walery Pisarek, Wstęp do nauki o komunikowaniu, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008 (podrozdziały: Kryteria klasyfikacji prasy drukowanej; Typologia gazet; Typologia czasopism). ● Katarzyna Cira, Zagraniczne koncerny prasowe na polskim rynku dzienników regionalnych, "Zeszyty Prasoznawcze" 2000, nr 1/2. ● Marek Sokołowski (red.), Transformacja polskiego systemu medialnego, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010 (teksty: Jolanta Kępa-Mętrak, Prasa lokalna – jaka była, jest i będzie? Oczekiwania i... rozczarowania, s. 133–155; Michał Kaczmarczyk, Nowe technologie w „starych” mediach. Kilka uwag o transformacji technologicznej prasy po 1989 roku, s. 193–220; Paulina Olechowska, Kolportaż na polskim rynku prasy po 1989 roku, s. 221–241; Anita Uchańska, Konkurencja na polskim rynku prasowym na przykładzie Axel Springer Polska w latach 2000–2010). ● Grażyna Stachyra, Elżbieta Pawlak-Hejno (red.), Radio i społeczeństwo, Wydawnictwo UMCS, Lublin 2011 (teksty: Mirosława Wielopolska-Szymura, Program III Polskiego Radia - poszukiwanie nowej formuły programowej; Jagoda Bloch, Jacek Wasilewski, Rola serwisów informacyjnych w tworzeniu wspólnoty z odbiorcą; Katarzyna Plewka, Współczesna publicystyka polityczna w radiu publicznym i komercyjnym – analiza porównawcza; Karolina Burno, Przegląd prasy w Programie III Polskiego Radia; Agnieszka Garcarek, Informacja w radiu komercyjnym na przykładzie „Faktów” RMF FM). ● Maryla Hopfinger, Literatura i media po 1989 roku (podrozdział: Radio po 1989 roku, s. 147–152). ● Radio i telewizja w Polsce: raport o stanie rynku, KRRiT 2006: http://www.krrit.gov.pl/data/files/_public/pliki/publikacje/raporty/raport_o_stanie_rynku_caly.pdf ● Wiesław Godzic, Aleksandra Dzrał-Sierocka, Sytuacja polskich mediów audiowizualnych w latach 1989–2008: http://www.kongreskultury.pl/title,pid,143.html ● Karol Jakubowicz, Unia Europejska a media. Między kulturą a gospodarką, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010 (wybrane fragmenty). ● Wiesław Godzic (red.), współpraca Aleksandra Drzał-Sierocka, Media masowe. Podręcznik Akademicki, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne: Wydawnictwo Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, Warszawa 2010 (tekst: Mirosław Filiciak, Internet – społeczne metamedium). ● Iwona Hofman, Danuta Kępa-Figura (red.), Współczesne media. Status, aksjologia, funkcjonowanie, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2009 (teksty: Magdalena Musiał-Karg, Rola Internetu we współczesnych demokracjach; Jakub Nowak, Cyfrowy maoizm czy zbiorowa inteligencja. Debata o nowych mediach – stanowiska teoretyczne i aktualna dyskusja; Alicja Tomaszczyk, Internet – nowa jakość komunikowania; Karolina Burno, E-gazeta a gazeta tradycyjna – różnice w warstwie tekstowej i graficznej). ● Raport media publiczne 2015-2019: studium upadku. i co dalej?, Warszawa 2019 (wybrane fragmenty). ● Stanisław Michalczyk, Media lokalne w systemie komunikowania. Współczesne tendencje i uwarunkowania rozwojowe, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice 2000. ● Ryszard Kowalczyk, Wczoraj i dziś prasy lokalnej w Polsce, Agencja „eSeM” Poznań 2002. ● Katarzyna Pokorna-Ignatowicz, Stanisław Michalczyk (red.), Media lokalne i dziennikarstwo, Krakowska Akademia im. Frycza Modrzewskiego, Kraków 2010 (tekst: Stanisław Michalczyk, Obszary badawcze w komunikowaniu lokalnym; Katarzyna Dojwa, Pomiędzy „misją” a „rynkiem”. Próba analizy prasy lokalnej dla społeczności lokalnej). ● Dominika Bychawska-Siniarska, Organy regulujące funkcjonowanie mediów elektronicznych w Polsce – KRRiT i RMN, 16.07.2016: http://monitoringkandydatow.org.pl/?p=1329 ● Aleksandra Seklecka, Polityka – media – manipulacja medialna. Przypadek polski po 1989 roku, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2011 (podrozdziały: Wewnętrzne regulacje prawne, s. 66–80; Rozporządzenie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji – element ładu medialnego, s. 89 – 91; System medialny jako wynik zabiegów legislacyjnych ustawodawcy, s. 91–109). ● Wiesław Godzic, Znani z tego, że są znani. Celebryci w kulturze tabloidów, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2007 (wybrane fragmenty). ● Zmierzch telewizji? Przemiany medium – antologia, wybór koncepcja i redakcja naukowa Tomasz Bielak, Mirosław Filiciak, Grzegorz Ptaszek, Warszawa 2011 (teksty: Derek José van Dijck, Telewizja 2.0, s. 313–340). ● O projekcie Telemetria Polska: http://www.krrit.gov.pl/krrit/telemetria-polska/o-projekcie/ ● Metodologia badania PBC: https://www.pbc.pl/metodologia/ Literatura uzupełniająca: ● Janusz W. Adamowski, Kazimierz Wolny-Zamorzyński, Regionalne i lokalne środki przekazu. Kontekst międzynarodowy i krajowy, ASPRA-JR, Warszawa 2011 (teksty: Edward Chudziński, Regionalizm w mediach. Geneza – przejawy – funkcje, Marek Jachimowski, Regiony medialne w systemie prasowym Polski, Andrzej Kozieł, Ośrodki regionalne Telewizji Polskiej w latach 1956–1989. Geneza. Rozwój. Specyfika programowa). ● Janusz W. Adamowski, Kazimierz Wolny-Zamorzyński, Regionalne i lokalne środki przekazu. Kontekst międzynarodowy i krajowy, ASPRA-JR, Warszawa 2011 (Tomasz Goban-Klas, Internet jako szansa dla mediów lokalnych). ● Z. Bajka, Kapitał zagraniczny w polskiej prasie – lata dziewięćdziesiąte, "Zeszyty Prasoznawcze" 1998, nr 1/2. ● Maciej Kajetan-Sołdon, Wolne media. Zmiany w systemie mediów w Polsce po 1989 roku jako element gospodarki wolnorynkowej w ujęciu liberalnym, 3S Media, Warszawa 2010 (rozdział 7.● Maryla Hopfinger, Literatura i media po 1989 roku (podrozdział: Infrastruktura audiowizualna przed przełomem, s. 46–49). ● Joanna Marszałek-Kawa, Teoria i praktyka funkcjonowania mediów, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010 (tekst: Maciej Siwicki, Dziennikarz w świetle ustawy prawo autorskie, s. 8–20). ● Kazimierz Wolny-Zamorzyński, Wojciech Furman, Bogusław Nierenberg, Joanna Marszałek-Kawa, Prawo, etyka czy rynek? Zmiany w polskich mediach po 1989 roku, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010 (teksty: Jacek Sobczak, Czy prawo autorskie tłumi wolność środków społecznego przekazu?; Maria Łoszewska, Paradoksy wybranych regulacji prawa prasowego z perspektywy dwudziestu lat przemian). ● Kevin Williams, Media w Europie, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008 (rozdział 6. Media w Europie Wschodniej; rozdział. 7. Polityka medialna i Unia Europejska; rozdział. 8. „Europeizacja” mediów?). ● Andrzej Gwóźdź (red.), Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Universitas, Kraków 1994 (tekst: Francesco Casetti, Roger Odin, Od paleo- do neo-telewizji. W perspektywie semiopragmatyki). |
Efekty uczenia się: |
1. Wiedza – studentki i studenci znają i rozumieją: a) normy konstytuujące i regulujące struktury społeczne oraz źródła tych norm, ich naturę, zmiany i drogi wpływania na ludzkie zachowania (P6S_WK: KA6_WK1); b) główne kierunki i tendencje przeobrażeń we współczesnej kulturze (P6S_WK: KA6_WK2); c) historyczny charakter kształtowania się procesów, wzorów, norm i idei kulturowych (P6S_WK: KA6_WK3). 2. Umiejętności – studentki i studenci potrafią: a) wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje z wykorzystaniem różnych sposobów i źródeł (pisanych, ikonicznych, elektronicznych etc.) (P6S_UW: KA6_UW1); b) rozpoznać różne wytwory kultury oraz przeprowadzić ich krytyczną analizę i interpretację w celu określenia ich znaczeń i ich oddziaływania społecznego i miejsca w procesach kulturowych (P6S_UW: KA6_UW4); c) stworzyć i zaprezentować proste opracowania krytyczne (P6S_UW: KA6_UW5); d) komunikować się z wykorzystaniem poznanej terminologii (P6S_UW: KA6_UK1); 3. Kompetencje społeczne – studentki i studenci są gotowi do: a) wykorzystywania posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności oraz rozumieją potrzebę ustawicznego dokształcania się (P6S_KK: KA6_KK1); b) twórczej analizy nowych sytuacji i związanych z nimi problemów poznawczych i praktycznych oraz do formułowania propozycji ich rozwiązania (P6S_KK: KA6_KK2); c) przyjmowania nowych idei i poglądów (P6S_KO: KA6_KO1). Sposoby weryfikacji efektów kształcenia: – egzamin (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2c, 2d, 3c) – dyskusja w trakcie zajęć (1a, 1b, 1c, 2b, 2d, 3b, 3c) – konsultacje (1a, 1b, 1c, 2a, 2b, 2d, 3a, 3b, 3c) |
Metody i kryteria oceniania: |
Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym lub ustnym (w zależności od sytuacji epidemicznej), polegającym na sprawdzeniu w jakim stopniu studentka/student zna i rozumie treści przekazywane na zajęciach oraz treści lektur wymienionych programie zajęć (i sylabusie B). Egzamin jest też sposobem weryfikacji niektórych efektów kształcenia. Aby uzyskać ocenę bardzo dobrą z egzaminu trzeba uzbierać co najmniej 80% punktów z całej puli, 70%–79% punktów to ocena dobra plus, 60%–69% – dobra, 50%–59% – dostateczna plus, 40%–49% – dostateczna. Osoby, które uzyskają mniej niż 40% punktów otrzymają ocenę niedostateczną i aby uzyskać oceną pozytywną będą musiały przystąpić do egzaminu poprawkowego. Zalecam uczęszczanie na zajęcia (będę kontrolował obecność na wykładach). Warto chodzić na wykłady przynajmniej z czterech powodów. ● Po pierwsze, osoby, które systematycznie uczęszczają na wykłady i uważnie notują przekazywane treści, na ogół nie mają problemu z uzyskaniem pozytywnej oceny z egzaminu. ● Po drugie, analizując poszczególne zagadnienia, wszędzie gdzie jest to moż-liwe, staram się wesprzeć ową analizę konkretnymi przykładami i tego będę wymagał na egzaminie. ● Po trzecie, osoby nieuczęszczające na wykłady lub mające więcej nieobec-ności niż obecności, w przypadku znalezienia się na granicy pomiędzy oceną niedostateczną i dostateczną, nie otrzymają oceny pozytywnej z egzaminu. ● Po czwarte, uczęszczanie na wykłady jest niezbędnym warunkiem otrzymania oceny bardzo dobrej z egzaminu (maksymalnie można mieć dwie nieobecności nieusprawiedliwione na wykładach). |
Zakres tematów: |
1. Wprowadzenie do przedmiotu i kwestie organizacyjne – 2 godz. 2. System medialny: pojęcie – struktura – uwarunkowania – 2 godz. 3. Modele systemów medialnych – 2 godz. 4. Media w Polsce przed 1989 rokiem – 2 godz. 5. Uwarunkowania i konsekwencje transformacji mediów w Polsce po 1989 roku – 2 godz. 6. Prasa w Polsce po 1989 roku – 2 godz. 7. Radio w Polsce po 1989 roku – 2 godz. 8. Telewizja w Polsce po 1989 roku – 2 godz. 9. Nowe media w Polsce – 2 godz. 10. Media publiczne w Polsce – 2 godz. 11. Sytuacja finansowa i uwikłanie polityczne mediów publicznych w Polsce – 2 godz. 12. Media regionalne i lokalne w Polsce po 1989 roku – 2 godz. 13. Instytucje regulujące i kontrolujące funkcjonowanie mediów w Polsce – 2 godz. 14. Tabloidy i tabloidyzacja mediów w Polsce – 2 godz. 15. Badania dotyczące mediów, obcowania z mediami i recepcji przekazów medialnych – 2 godz. |
Metody dydaktyczne: |
Wykład z wykorzystaniem prezentacji wizualnych oraz przekazów medialnych stanowiących materiał analityczny i/lub egzemplifikacje poruszanych problemów, wykład problemowy z elementami dyskusji, wykład informacyjny, konsultacje. |
Grupy zajęciowe
Grupa | Termin(y) | Prowadzący |
Miejsca |
Akcje |
---|---|---|---|---|
1 |
każdy czwartek, 9:45 - 11:15,
sala B5 |
Krzysztof Arcimowicz | 6/ |
|
Wszystkie zajęcia odbywają się w budynku: Budynek Wydziału Studiów Kuturowych |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.