Obliczeniowa fizyka gier 390-FG1-3OFG
Wykład (WYK) Rok akademicki 2023/24

Podstawowa:

1. "Mechanika teoretyczna", W. Rubinowicz, W. Królikowski

2. "Fizyka dla twórców gier", David M. Bourg

Uzupełniająca:

1. "Game Physics", David H. Eberly

2. "Game Physics Engine Development", Ian Millington

3. "Game Programming Patterns", Robert Nystrom

4. "Game Development Patterns and Best Practices", John P. Doran, Matt Casanova

5. "Mastering SFML Game Development", Raimondas Pupius

6. "Real Time Collision Detection", Christer Ericson

K_W08 - ma wiedzę w zakresie podstawowych pojęć i formalizmu mechaniki klasycznej, praw mechaniki oraz teoretycznych modeli wybranych układów mechanicznych, rozumie fundamentalny charakter praw Newona

K_W20 - ma podstawową wiedzę z zakresu mechaniki teoretycznej, zna teoretyczne podejście do wybranych

problemów mechaniki i rozumie rolę teoretycznego sformułowania mechaniki w zakresie przewidzianym programem specjalności

K_U18 - umie przedstawić teoretyczne sformułowanie wybranych zagadnień mechaniki oraz używając

odpowiednich narzędzi matematycznych przeprowadzić teoretyczną analizę wybranych układów

mechanicznych w zakresie przewidzianym programem specjalności

K_U23 - umie napisać złożony program komputerowy w wybranym języku programowania, skompilować go i uruchomić

K_U24 - umie wykorzystywać narzędzia komputerowe do rozwiązywania problemów matematyki i fizyki, w tym

środowiska informatyczne do analizy danych, obliczeń numerycznych i symbolicznych

K_U25 - umie wyszukiwać i wykorzystywać specjalistyczne oprogramowanie komputerowe w zasobach Internetu z poszanowaniem własności intelektualnej oraz zasad użytkowania

K_K05 - potrafi samodzielnie wyszukiwać informacje w literaturze i zasobach Internetu, także w językach obcych

Zaliczenie zajęć odbywa się na podstawie oceny, która uwzględnia:

1. znajomości pojęć i mechanizmów programowania fizyki

2. umiejętność zastosowania mechanizmów programowania fizyki do konkretnych problemów

3. umiejętność dyskusji na tematy związane z przedmiotem,

4. umiejętność korzystania z zasobów literatury i Internetu,

5. kreatywność w podejściu do rozwiązywanych problemów.

Podstawą zaliczenia laboratorium jest obecność na zajęciach. Dopuszcza się opuszczenie trzech zajęć. Ocena końcowa laboratorium wynika z oceny prac domowych i wykonania końcowego projektu.

Zaliczenie wykładu odbywa się na podstawie egzaminu końcowego.

• Układ cząstek swobodnych
• Oddzielenie części projektu za pomocą wzorca "komponent"
• Silnik fizyczny i graficzny z wykorzystaniem wzorca "singleton"
• Detekcja kolizji w czasie rzeczywistym
• Przetwarzanie kolizji
• Odpowiedź impulsowa
• Agregat mas
• Ciało sztywne
• Detekcja i przetwarzanie kolizji dla ciał sztywnych
• Symulacja wielu ciał sztywnych
• Detekcja i przetwarzanie kolizji dla wielu obiektów