Teoria i praktyka całożyciowego uczenia się 380-SS1-3XGUL
Wykład (WYK) Rok akademicki 2023/24

1. Cęcelek G., Kształcenie i doskonalenie dorosłych w zmieniającej się rzeczywistości, Edukacja Dorosłych 2005 nr 4

2. Chmielecka M., Ewolucja teorii transformatywnego uczenia się, Edukacja ustawiczna Dorosłych 4/2019

3. Czerniawska O., Permanentna edukacja jako zadanie starości w XXI wieku, Edukacja Dorosłych 2003 nr 2

4. Czerwiński K., Synergiczna koegzystencja edukacji dorosłych i społeczeństwa obywatelskiego - potrzeby, możliwości, warunki [w:]

Karpińska A., Szwarc A., Wróblewska W. (red.), Edukacja całożyciowa - wybrane obszary, Toruń 2019

5. Dubas E., Rozwój jako kategoria pojęciowa andragogiki, Edukacja Dorosłych 1987 nr 10

6. Faure E., Uczyć się, aby być, Warszawa 1975

7. Góralska R., Biała Księga Komisji Europejskiej: Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, (w:) Kruszewski

Z., Modernizacja edukacji i projekty międzynarodowe, Płock 2008

8. Kazimierska I, Lachowicz I., Piotrowska L., Uczenie się dorosłych- cykl Kolba, ORE, Warszawa 2014

9. Komisja Europejska, „Edukacja: jest w niej ukryty skarb”, Warszawa 1998

10. Komisja Europejska, Nauczanie i uczenie się. Na drodze do uczącego się społeczeństwa, tłum. K. Pachniak, R. Piotrowski, wyd.

Wyższa Szkoła Pedagogiczna TWP, Warszawa 1997

11. Kruszelnicki W., Znaczenie teorii krytycznej dla uczenia się i nauczania dorosłych. Edukacja Dorosłych, 2(73), 2015

12. Lengrand P., Obszary permanentnej samoedukacji, Warszawa 1995

13. Maniak G., Kształcenie przez całe życie – idea i realizacja polska na tle Unii Europejskiej. Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe

Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach 2015

14. Memorandum dotyczące kształcenia ustawicznego. Dokument roboczy Komisji Europejskiej. Bruksela 2000

15. Muszyński M., Teoria uczenia się egzystencjalnego Petera Jarvisa, Edukacja Dorosłych 2013, nr 1

16. Solarczyk – Ambrozik E., (red.), Całożyciowe uczenie się jako wyzwanie dla teorii i praktyki edukacyjnej. Poznań 2013

17. Stopińska-Pająk A., Polskie tradycje instytucji edukacji dorosłych w kontekście uczenia się całożyciowego, Rocznik Andragogiczny t.

22 (2015)

18. Szarota Z., Priorytety i funkcje społeczne edukacji w dorosłości – perspektywa Celów Zrównoważonego Rozwoju UNESCO 2030, „ementor” 2019, nr 1(78), s. 46–53

19. Talaga S., Dyrcz M., Lubińska-Żądło B, Kiełtyka A., Jakość życia osób starszych uczestniczących w zajęciach uniwersytetu trzeciego

wieku. Studia Socialia Cracoviensia 2018 nr 1

20. Wroczyński R., Edukacja permanentna, Warszawa 1973

KA6_KK1 - monitoruje przebieg i efekty własnych działań i innych oraz poddaje je ocenie z perspektywy profesjonalnej pracy socjalnej -

dyskusja, konsultacje, metoda problemowa

KA6_KO2 - potrafi wspomagać rozwój człowieka przez wyzwalanie jego własnych sił rozwojowych oraz możliwości; potrafi rozwijać w

bezpośrednim środowisku warunki wielostronnej, korzystnej aktywności społecznej - dyskusja, konsultacje

KA6_KR2 - ma przekonanie o wadze profesjonalnego podejścia do swoich obowiązków; poszukuje optymalnych rozwiązań i postępuje

zgodnie z zasadami etyki - dyskusja, konsultacje

Zaliczenie przedmiotu na ocenę następuje po uzyskaniu pozytywnej oceny (minimum 3,0) z testu obejmującego treści wykładów (min.

51% punktów).

Nieobecność na więcej niż połowie zajęć nie kwalifikuje do zaliczenia przedmiotu. Nieobecności zaliczane są w formie wypowiedzi ustnej

na konsultacjach

1. Geneza i rozwój oświaty dorosłych w Polsce i na świecie.

2. Tradycje i współczesność edukacji permanentnej.

3. Filozoficzne podstawy oświaty dorosłych.

4. Zasada kształcenia ustawicznego i edukacji permanentnej.

5. Możliwości uczenia się ludzi dorosłych. Kształcenie dorosłych – pojęcie i podstawowe funkcje. Kształcenie formalne i nieformalne ludzi

dorosłych.

6. Kluczowe teorie, koncepcje i ujęcia uprawiania andragogiki jako nauki o kształceniu i wychowaniu człowieka dorosłego.

7. Teorie dotyczące potrzeb, motywacji, stylów uczenia się ludzi dorosłych w ciągu całego życia.

8. Obszary permanentnej samoedukacji w ujęciu P. Lengranda.

9. Znaczenie samokształcenia, biograficzności i polityki oświatowej dla całożyciowego uczenia się

10. Prace Komisji Europejskiej (Faure, Delors, Kidd).

11. Edukacja ustawiczna, a współczesne problemy polskich seniorów.

12. Placówki oświatowe dla ludzi dorosłych. Uniwersytety Trzeciego Wieku w Polsce – profilaktyczne aspekty edukacji seniorów.

13. Charakterystyka struktur organizacyjnych i ich roli w modernizacji i innowacji określonych dziedzin edukacji dzieci, młodzieży i

dorosłych w perspektywie edukacji całożyciowej

14. Aktualne tendencje w realizacji idei edukacji ustawicznej w wybranych krajach.

wykład z prezentacją multimedialną, dyskusja