Teoria kultury współczesnej

obowiązkowe

w sali

W trakcie zajęć studenci zdobędą podstawową wiedzę na temat wybranych teorii kultury współczesnej. Założeniem i celem zajęć jest przedstawienie i porównanie różnorodnych sposobów ujęcia kultury.

Profil studiów: Ogólnoakademicki

Forma studiów: Stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy, Moduł 4 Przedmioty kulturoznawcze

Dziedzina i dyscyplina nauki: dziedzina nauk humanistycznych, dyscyplina – kulturoznawstwo

Rok studiów/semestr: III rok/semestr V (studia pierwszego stopnia)

Wymagania wstępne (tzw. sekwencyjny system zajęć i egzaminów: przydatna jest wiedza zdobyta na przedmiotach z zakresu socjologii kultury, antropologii kultury i teorii kultury.

Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 15 godzin ćwiczeń.

Metody dydaktyczne: dyskusja, pokaz, metoda problemowa, referat, prezentacja, burza mózgów, konsultacje.

Punkty ECTS: 2

Bilans nakładu pracy studenta

Rodzaje aktywności:

–– udział w ćwiczeniach – 15 godzin;

– przygotowanie do zajęć – 4 godzin;

– przygotowanie do zaliczenia – 3 godzin;

– kolokwium – 1;

– konsultacje – 14 godzin;

Razem 50 godzin, co odpowiada 2 punktom ECTS

Wskaźniki ilościowe

Nakład pracy studentki/studenta związany z zajęciami:

– wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela – 30 godzin, co odpowiada 1,2 punktowi ECTS

– o charakterze praktycznym – 22 godziny, co odpowiada 0,9 punktu ECTS

• Appadurai Arjun, 2009, Strach przed mniejszościami. Esej o geografii gniewu, przeł. Marta Bucholc, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN: rozdz. 4: Strach przed małymi liczbami, s. 55-87.

• Bartky Sandra Lee, 2007, Foucault, kobiecość i unowocześnienie władzy patriarchalnej, [w:] Renata E. Hryciuk, Agnieszka Kościańska (red.), Gender. Perspektywa antropologiczna, t. 2: Kobiecość, męskość seksualność, tłum. Katarzyna Gawlicz, Marcin Starnawski, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, s. 50-75.

• Bomba Radosław, Czarnecki Sławomir, Stunża Grzegorz D., Tylko dostęp. Koniec kultury uczestnictwa?, „Kultura Współczesna”, nr 1, s. 9-13.

• Bourdieu Pierre, 2004, Męska dominacja, tłum. Lucyna Kopciewcz, Warszawa: Oficyna Naukowa: rozdział 1: Obraz w powiększeniu, s. 13-67.

• Butler Judith, 2007 [1997], Akty performatywne a konstrukcja płci kulturowej. Szkic z zakresu fenomenologii i teorii feminizmu, [w:] Lektury inności, Mieczysław Dąbrowski, Robert Pruszczyński (red.), Warszawa: Dom Wydawniczy Elipsa, s. 25-35.

• Domańska Ewa, 2014, Humanistyka afirmatywna. Władza i płeć po Butler i Foucaulcie, „Kultura Współczesna” Nr 4, s. 117-129.

• Filiciak Mirosław, Tarkowski Alek, 2016, Kultura 2.0. Nie/domknięty projekt, „Kultura Współczesna”, Nr 1 (89), s. 14-27.

• Giddens Anthony, 2001 [1991], Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, tłum. Anna Szulżycka, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, tamże: Część III: Trajektoria tożsamości, s. 98-149.

• Heath Joseph, Potter Andrew, 2010, Bunt na sprzedaż. Dlaczego kultury nie da się zagłuszyć, tłum. Hanna Jankowska, Warszawa: Wydawnictwo Literackie MUZA SA: rozdział 4: Nienawidzę siebie i chcę kupować, s. 125-169; rozdział 7: Od pogoni za statusem do łowienia trendów, s. 235-274.

• Jenkins Henry, 2006, Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów, tłum. Małgorzata Bernatowicz, Mirosław Filiciak, Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne: Spojlowanie programu Robinsonowie: anatomia wspólnoty wiedzy, s. 29-59; „Lovemarks” i kapitał emocjonalny, s. 69-74.

• Maffesoli Michel, 2008, rozdział 4: Trybalizm, [w:] tegoż, Czas plemion. Schyłek indywidualizmu w społeczeństwach ponowoczesnych, tłum. Marta Bucholc, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 116-157.

• Welsch Wolfgang, 1998, Transkulturowość. Nowa koncepcja kultury, [w:] Roman Kubicki (red.), Filozoficzne konteksty rozumu transwersalnego. Wokół koncepcji Wolfganga Welscha, Cz. 2., Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.

grupa I (dr Wierel):

- Michela Foucault, Historia seksualności, wybrane rozdziały

- Edward Wilson, Znaczenie ludzkiego istnienia, 2016

- Domańska Ewa, 2014, Humanistyka afirmatywna. Władza i płeć po Butler i Foucaulcie, „Kultura Współczesna” Nr 4, s. 117-129.

- Welsch Wolfgang, 1998, Transkulturowość. Nowa koncepcja kultury, [w:] Roman Kubicki (red.), Filozoficzne konteksty rozumu transwersalnego. Wokół koncepcji Wolfganga Welscha, Cz. 2., Poznań: Wydawnictwo Fundacji Humaniora.

- Filiciak Mirosław, Tarkowski Alek, 2016, Kultura 2.0. Nie/domknięty projekt, „Kultura Współczesna”, Nr 1 (89), s. 14-27.

- Giddens Anthony, 2001 [1991], Nowoczesność i tożsamość. „Ja” i społeczeństwo w epoce późnej nowoczesności, tłum. Anna Szulżycka, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, tamże: Część III: Trajektoria tożsamości, s. 98-149.

1. Wiedza. Student (K_W02, K_W05):

a) zna i rozumie na poziomie podstawowym rolę refleksji kulturoznawczej w rozumieniu procesów zachodzących w kulturze;

b) zna podstawowe koncepcje teoretyczne i pojęcia z zakresu teorii kultury.

2. Umiejętności. Student (K_U03, K_U10):

a) potrafi wykorzystać zdobytą na zajęciach wiedzę do krytycznej analizy współczesności;

b) wykrywa proste zależności między kształtowaniem się koncepcji kulturoznawczych a procesami społecznymi i kulturowymi oraz zmianami w nich zachodzącymi.

3. Kompetencje społeczne studentek i studentów (K_K01):

a) zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, rozumie potrzebę ustawicznego dokształcania się i rozwoju zawodowego.

Zaliczenie na ocenę. Oceniana jest aktywność w trakcie zajęć, prezentacje własnych argumentów i przemyśleń dotyczących zagadnień omawianych na zajęciach oraz znajomość obowiązującej literatury. Dopuszczalna jest jedna nieobecność na zajęciach. W przypadku większej liczby nieobecności należy przedłożyć usprawiedliwienie i niezwłocznie zaliczyć zajęcia w trakcie konsultacji. Nieusprawiedliwiona nieobecność na ponad 50 % spotkań uniemożliwia zaliczenie przedmiotu.