Kultura teatralna

obowiązkowe

Źródła teatru. Początki teatru polskiego -formy religijne i świeckie. Powstanie Teatru Narodowego. Teatr polski w czasie trzech rozbiorów. Reformatorzy teatru w XIX i XX wieku. Wielcy inscenizatorzy: Józef Szajna, Tadeusz Kantor, Jerzy Grotowski. Teatr off, sceny alternatywne. Antropologia teatru. Wielopostaciowość teatru. Definicje związane ze sztuką teatru. Definicja dramatu, analiza tekstu dramatu. Realizacja sceniczna tekstu epickiego. Adaptacja prozy na język sceny. Najnowsza dramaturgia polska. Teatr Papahema w Teatrze Dramatycznym w Białymstoku.

Nazwa jednostki prowadzącej kierunek Wydział Nauk o Edukacjii UwB, Zakład Edukacji Artystycznej

Nazwa kierunku studiów Pedagogika

Poziom kształcenia Studia pierwszego stopnia

Profil studiów ogólnoakademicki,

Forma studiów Stacjonarne i niestacjonarne.

Kod przedmiotu 0800-AS1-3AKR

Język przedmiotu polski

Rodzaj przedmiotu Status przedmiotu – obowiązkowy

Rok studiów /semestr

III rok semestr V

Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć 15 godzin wykładów i 30 godzin ćwiczeń.

Metody dydaktyczne: wykład,prezentacja, gry dyskusyjne, dyskusja wielokrotna

Formy zaliczenia przedmiotu: egzamin, zaliczenie na ocenę,

Punkty ECTS: 4

Bilans nakładu pracy studenta

-udział w wykładach - 15h

-udział w ćwiczeniach-30 h

-przygotowanie do egzaminu 25h

- przygotowanie do zaliczenia 20h

- konsultacje 5h

Wskaźniki ilościowe

Nakład pracy studenta:

-wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela 50 h

- o charaktecze praktycznym 50 h

R. Schechner, Performatyka. Wstęp, przeł. T. Kubikowski Wrocław 2006.

M. Steiner, Geneza teatru w świetle antropologii kulturowej, Wrocław 2003.

Widowisko – teatr – dramat. Skrypt dla studentów kulturoznawstwa, red. E. Wąchocka, Katowice 2010.

T. Kowzan, Znak w teatrze, w: Problemy teorii dramatu i teatru, wyb. i oprac. J. Degler, t. 2, Wrocław 2003.

S. Świontek, Teatr jako widowisko, w: Problemy teorii dramatu i teatru, wyb. i oprac. J. Degler, t. 2, Wrocław 2003.

J. Limon, Między niebem a sceną. Przestrzeń i czas w teatrze, Gdańsk 2002, rozdz. Znaki czasu.

E. Csató, O „grze z dystansem”, w: Wprowadzenie do nauki o teatrze, wyb. i oprac. J. Degler, t. 2, Wrocław 1976.

Sławomira Świątka dwanaście wykładów z wprowadzenia do wiedzy o teatrze, Łódź 2003, wykład czwarty.

J. J. MacAloon, Igrzyska olimpijskie a teoria widowisk w społeczeństwach współczesnych, w: Rytuał, dramat, święto, spektakl. Wstęp do teorii widowiska kulturowego, red. J. J. MacAloon, Warszawa 2009.

Ch. Balme, Wprowadzenie do nauki o teatrze, Warszawa 2002, rozdz. Widowiska kulturowe.

D. Kosiński, Teatra polskie, Warszawa 2010, rozdz. Wesele – rzeczywistość ustanowiona.

D. Kosiński, Teatra polskie, Warszawa 2010, rozdz. Ceremonie – teatr władzy.

E. W. Rothenbuhler, Komunikacja rytualna. Od rozmowy codziennej do ceremonii medialnej, Kraków 2003, rozdz. Rytuały polityczne, retoryczne i obywatelskie.

A. Skórzyńska, Teatr jako źródło ponowoczesnych spektakli społecznych, Poznań 2007, rozdz. Ponowoczesne spektakle społeczne.

M. Bachtin, Twórczość Franciszka Rabelais’go a kultura ludowa średniowiecza i renesansu, Kraków 1975.

W. Mezger, Obyczaje karnawałowe i filozofia błazeństwa, w: Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, red. L. Kolankiewicz, Warszawa 2005.

K. Braun, Karnawał? Karnawalizacja!, w: Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, red. L. Kolankiewicz, Warszawa 2005.

R. Caillois, Gry i ludzie, Warszawa 1997, rozdz. Maska i trans, Maska i mundur.

T. Dant, Kultura materialna w rzeczywistości społecznej, Kraków 2007, rozdz. Ubranie: tekst i rzecz.

J. Limon, Piąty wymiar teatru, Gdańsk 2006, rozdz. O teatrze mody (teatr kostiumu).

E. Goffman, Człowiek w teatrze życia codziennego, Warszawa 2000, rozdz. Występy, Scena i kulisy.

E. W. Rothenbuhler, Komunikacja rytualna. Od rozmowy codziennej do ceremonii medialnej, Kraków 2003, rozdz. Formy komunikacji rytualnej w codziennym życiu świeckim.

T. Dant, Kultura materialna w rzeczywistości społecznej, Kraków 2007, rozdz. Kto jest czym? Ludzie jako przedmioty.

C. Shilling, Socjologia ciała, Warszawa 2010, rozdz. Projekty ciała.

Absolwent:

KA6_WG1 - zna elementarną terminologię używaną w pedagogice i rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych

KA6_WG3 - ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia, jego filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych, psychologicznych i medycznych podstaw

KA6_UW2 - potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizowania i interpretowania problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych i pomocowych a także motywów i wzorów ludzkich zachowań

KA6_UW3 - potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań, diagnozowania i prognozowania sytuacji oraz analizowania strategii działań praktycznych w odniesieniu do różnych kontekstów działalności pedagogicznej

KA6_KK1 - ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się zawodowego i rozwoju osobistego, dokonuje samooceny własnych kompetencji i doskonali umiejętności, wyznacza kierunki własnego rozwoju i kształcenia

KA6_KO3 - jest przygotowany do aktywnego uczestnictwa w grupach, organizacjach i instytucjach realizujących działania pedagogiczne i zdolny do porozumiewania się z osobami będącymi i nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie

Wykład, ćwiczenia. Zaliczenie ustne.