Profilaktyka problemów społecznych

obowiązkowe

Celem przedmiotu jest dostarczenie wiedzy studentom o podstawowych problemach społecznych, jak też zasadach opracowania, realizacji i ewaluacji działań o charakterze profilaktycznym. Studenci znają podstawowe kategorie profilaktyczne dotyczące: modeli, poziomów, strategii i programów profilaktycznych, jak również czynników ryzyka i czynników chroniących. Studenci znają podstawowe teorie i koncepcje z nauk społecznych, które mogą być użyteczne w profilaktyce problemów społecznych.

w sali

Celem przedmiotu jest dostarczenie wiedzy studentom o podstawowych problemach społecznych, jak też zasadach opracowania, realizacji i ewaluacji działań o charakterze profilaktycznym. Studenci znają podstawowe kategorie profilaktyczne dotyczące: modeli, poziomów, strategii i programów profilaktycznych, jak również czynników ryzyka i czynników chroniących. Studenci znają podstawowe teorie i koncepcje z nauk społecznych, które mogą być użyteczne w profilaktyce problemów społecznych.

Profil studiów: ogólnoakademicki

Forma studiów: niestacjonarne

Rodzaj przedmiotu: wykład

Dziedzina i dyscyplina naukowa: nauki społeczne, pedagogika

Rok studiów/semestr: II rok II st., semestr letni

Wymagania wstępne: wiedza podstawowa z zakresu: pedagogiki społecznej, nieprzystosowania społecznego, psychologii społecznej, rozwojowej, psychologii klinicznej, psychopatologii

Liczba zajęć godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 15 godz. wykładów,

Metody dydaktyczne: dyskusja, burza mózgów, prezentacja multimedialne, metoda sytuacyjna, metoda problemowa.

Punkty ECTS: 5

Bilans nakładu pracy studenta:

Przygotowanie do egzaminu 80 godz.

RAZEM 80 godzin

Godziny kontaktowe z nauczycielem akademickim:

Udział w wykładach 15 godz.

Konsultacje 30 godz.

RAZEM 45 godzin

Wskaźniki ilościowe:

Nakład pracy studenta związany:

z zajęciami wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 45 godz.= 1,8 ECTS

o charakterze teoretycznym: 80 godz.= 3,2 ECTS

Literatura podstawowa:

- A. Borucka, A. Pisarska, Koncepcja resilience – czyli jak pomóc dzieciom i młodzieży z grup podwyższonego ryzyka, Ośrodek Rozwoju Edukacji, Warszawa 2008.

- L. Cierpiałkowska, M. Ziarko, Psychologia uzależnień – alkoholizm. Warszawa 2010 (Rozdział 7).

- M. Deptuła, Odrzucenie rówieśnicze. Profilaktyka i terapia, Warszawa 2013.

- Z. B. Gaś, Profilaktyka uzależnień, Warszawa 1993.

- Z. B. Gaś, Profilaktyka w szkole, Warszawa 2006.

- Z. B. Gaś, Psychoprofilaktyka, Lublin 2000.

- K. Keizer, S. Lindenberg, L. Steg, The Spreading of Disorder, www.sciencemag.org/cgi/content/full/322/5908/1681/DC1

- Kryminologia. Repetytorium, Warszawa 2013.

- I. Mudrecka, Wykorzystanie koncepcji resilience w profilaktyce niedostosowania społecznego i resocjalizacji, „Resocjalizacja Polska, nr 5/2013.

- G. Mietzel, Psychologia kształcenia, Gdańsk 2002.

- K. Ostaszewski, Zachowania ryzykowne młodzieży w perspektywie mechanizmów resilience, Warszawa 2014.

- L. Pytka, Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa 2000.

- I. Pospiszyl, Patologie społeczne. Resocjalizacja, Warszawa 2008.

- Rekomendowane programy profilaktyki uzależnień, Warszawa 2016.

- M. Szpringer, Profilaktyka społeczna. Rodzina, szkoła, środowisko lokalne, Kielce 2004.

- J. Szymańska, Programy profilaktyczne. Podstawy profesjonalnej psychoprofilaktyki, Warszawa 2012.

- S. Śliwa, Profilaktyka pedagogiczna, Opole 2015.

- E. Wysocka, Koncepcja resilience jako podstawa teoretyczna identyfikacji zaburzeń w przystosowaniu i działań profilaktycznych [w:] Profilaktyka i probacja w środowisku lokalnym (red.) B. Urban, M. Konopczyński, Kraków 2012, s. 285-299.

- K. Zajączkowski, Profilaktyka zachowań dewiacyjnych dzieci i młodzieży, Toruń 1998, s. 7-23, 91-95

Literatura uzupełniająca:

Cz. Cekiera, Psychoprofilaktyka uzależnień oraz terapia i resocjalizacja osób uzależnionych, Lublin 2001.

Diagnoza i profilaktyka uzależnień wśród młodzieży wyzwaniem dla społeczności lokalnej, (red.) J. A. Malinowski, Toruń 2016.

M. Dziewiecki, Nowoczesna profilaktyka uzależnień, Kielce 2005.

Handel ludźmi zapobieganie i ściganie, (red.) Z. Lasocik, Warszawa 2006.

Karasowska, A. Profilaktyka na co dzień. Jak wychowywać i uczyć dzieci z zaburzeniami zachowania, Warszawa 2006.

K. Pierzchała, Cz. Cekiera, Człowiek a patologie społeczne, Toruń 2009.

Profilaktyka i resocjalizacja młodzieży, (red.) F. Kozaczuk, B. Urban, Rzeszów 2004.

Profilaktyka i readaptacja społeczna, (red.) E. Bielecka, Białystok 2006.

K_W07: Ma elementarną wiedze o różnych rodzajach struktur społecznych i instytucjach życia społecznego oraz zachodzących między nimi relacjach.

K_W10: Ma podstawową, uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich zachodzących.

K_U01: Potrafi dokonać obserwacji i interpretacji zjawisk społecznych; analizuje ich powiązania z różnymi obszarami działalności profilaktycznej.

K_K09: Potrafi ocenić przydatność typowych metod, procedur i dobrych praktyk do realizacji zadań związanych z różnymi sferami działalności profilaktycznej.

Egzamin