Trening umiejętności komunikowania się
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 380-DS5-1IAG |
Kod Erasmus / ISCED: |
05.7
|
Nazwa przedmiotu: | Trening umiejętności komunikowania się |
Jednostka: | Wydział Nauk o Edukacji |
Grupy: |
1 rok PiW SJ sem.letni |
Punkty ECTS i inne: |
(brak)
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | obowiązkowe |
Założenia (opisowo): | Bez wstępnego przygotowania. |
Tryb prowadzenia przedmiotu: | w sali |
Skrócony opis: |
Celem przedmiotu jest poznanie psychologicznych mechanizmów komunikacji interpersonalnej i wykorzystanie tej wiedzy w kształtowaniu efektywnych sposobów rozumienia innych oraz wyrażania siebie. |
Pełny opis: |
Ogólnoakademicki Studia jednolite magisterskie Pedagogika przedszkolna i wczesnoszkolna Rok 1, semestr I Bez wstępnego przygotowania 30 godz. ćwiczeń Ćwiczenia prowadzone metodami aktywizującymi Punkty ECTS: 2,0 Nakład pracy studenta związany z zajęciami: - z bezpośrednim udziałem nauczyciela 30 godz. - 1,00 ECTS - o charakterze praktycznym 30 godz. - 1,00 ECTS |
Literatura: |
Literatura podstawowa: Berne E. (2012). W co grają ludzie. Psychologia stosunków międzyludzkich. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Littauer F. (1994). Osobowość plus. Jak zrozumieć innych, przez zrozumienie siebie? Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Logos”. McKay M., Davis M., Fanning P. (2001). Sztuka skutecznego porozumiewania się. Gdańsk: GWP. Sujak E.(2006). ABC psychologii komunikacji. Kraków: Wydawnictwo WAM. Thomson P. (1998). Sposoby komunikacji interpersonalnej. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. Townend A. (1996). Jak doskonalić asertywność. Praktyczny podręcznik asertywności dla menedżerów. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo. Literatura uzupełniająca: Adler R.B., Rosenfeld L.B., Proctor II R.F. (2007). Relacje interpersonalne. Proces porozumiewania się. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis. Domachowski W. (1993). Psychologia społeczna komunikacji niewerbalnej. Toruń:Wydawnictwo „Edytor”. Griffin E. (2003). Podstawy komunikacji społecznej. Gdańsk:GWP. Grzesiuk L. (1994). Studia nad komunikacją interpersonalną. Warszawa: PTP. Morreale S.P., Spitzberg B.H., Barge J.K. (2008). Komunikacja między ludźmi. Motywacja, wiedza i umiejętności. Warszawa: WN PWN. Pease A. (1992). Język ciała. Kraków: Wydawnictwo Gemini. Stewart J. (red.) (2003). Mosty zamiast murów. Podręcznik komunikacji interpersonalnej. Warszawa: WN PWN. |
Efekty uczenia się: |
W zakresie wiedzy: student a wiedzę odnoszącą się do różnych rodzajów więzi społecznych, prawidłowości nimi rządzących oraz dotyczącą edukacji międzykulturowej, jej specyfiki i sposobów realizacji (KA7_WK5). Ma wiedzę dotyczącą komunikowania się społecznego i interpersonalnego, ich prawidłowości i zakłóceń ze szczególnym uwzględnieniem specyfiki pracy w przedszkolu i szkole (KA7_WK8). W zakresie umiejętności: porozumiewa się z osobami z różnych środowisk i o różnej kondycji emocjonalnej, dialogowo rozwiązuje konflikty oraz tworzy dobrą atmosferę do komunikacji w grupie przedszkolnej/klasie szkolnej i poza nią (KA7_UK4). Posługuje się normami społecznymi w działalności zawodowej, kierując się szacunkiem dla godności każdego człowieka (KA7_UO3). Pracuje efektywnie w zespole, pełniąc różne role; posiada umiejętność współpracy z nauczycielami, pedagogami, specjalistami i rodzicami dzieci/uczniów oraz innymi członkami społeczności przedszkolnej/szkolnej oraz lokalnej (KA7_UO6). |
Metody i kryteria oceniania: |
Pisemny test wyboru. |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet w Białymstoku.