Profilaktyka w środowisku otwartym

obowiązkowe

Podtsawoe pojęcia z zakresu pedagogiki

w sali

W trakcie przedmiotu omówione zostaną podstawowe pojęcia związane z profilaktyką.

Scharakteryzowane zostaną również cele działań profilaktycznych z uwzględnieniem założeń profilaktyki pozytywnej i negatywnej. Kolejny aspekt omawianych treści stanowić będą metody pracy profilaktycznej w środowisku oraz działania profilaktyczne podejmowane wobec dzieci z objawami niedostosowania społecznego. Opisowi poddane zostaną także programy

profilaktyczne dla osób dorosłych. Praktyczny wymiar zajęć wyrażony będzie w postaci autorskich programów profilaktycznych projektowanych przez studentów.

Celem przedmiotu jest wyposażenie studenta w umiejętności związane z generowaniem oryginalnych rozwiązań złożonych problemów profilaktyki społecznej i prognozowania przebiegu ich rozwiązywania oraz przewidywania skutków planowanych działań w określonych obszarach praktycznych, a także ukształtowanie postawy zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzegania zasad etyki zawodowej; dostrzegania i formułowania problemów natury moralnej i etycznej związanych z własnym i cudzym postępowaniem; poszukiwania optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania nieprawidłowych oddziaływań socjalizacyjnych i wychowawczych.

Bałandynowicz A., Resocjalizacja z udziałem społeczeństwa, Warszawa 2011

Ambrozik W., W stronę uspołecznienia systemu oddziaływań, Kraków 2016

Konopczyński M., W stronę działań kreujących, Kraków 2014

Dobijański M., Włącza(nie) społeczne dzieci i młodzieży nieprzystosowanej społecznie. Resocjalizacja w warunkach instytucjonalnych, (w:) T. Zacharuk, red. nauk., „Student niepełnosprawny”, Wyd. UPH, Siedlce 2016

Pospiszyl I., Konopczyński M. (red.), Resocjalizacja – w stronę środowiska otwartego, Warszawa 2007

Dobijański M., Stygmatyzacja nieprzystosowanych społecznie. Determinanty w pracy resocjalizacyjnej będące efektami piętna w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Jaworku, (w:) T. Zacharuk (red. nauk.) „Student niepełnosprawny. Szkice i rozprawy”, Z. 17 (10) 2017, UPH w Siedlcach, Siedlce 2017

Jedynak T., Stasiak K., Zarys metodyki pracy kuratora sądowego, Warszawa 2008

Student ma uporządkowaną wiedzę na temat wychowania i kształcenia, jego

filozoficznych, społeczno-kulturowych, historycznych, biologicznych,

psychologicznych i medycznych podstaw, zna wybrane koncepcje człowieka: filozoficzne, psychologiczne i społeczne stanowiące teoretyczne podstawy działalności resocjalizacyjnej, ma wiedzę o różnych rodzajach struktur społecznych i instytucjach życia społecznego oraz zachodzących między nimi relacjach, ma uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich zachodzących, ma wiedzę o strukturze i funkcjach systemu edukacji; celach,

podstawach prawnych, organizacji i funkcjonowaniu różnych instytucji

edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, terapeutycznych,

kulturalnych i pomocowych, ma wiedzę o uczestnikach działalności edukacyjnej, wychowawczej, opiekuńczej, resocjalizacyjnej, kulturalnej i pomocowej oraz ma wiedzę o bezpieczeństwie i higienie pracy w instytucjach

edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, resocjalizacyjnych,

kulturalnych i pomocowych.

Metody: ćwiczenia przedmiotowe, dyskusja dydaktyczna, pokaz, klasyczna metoda problemowa, dydaktycznego działania symulacja, warsztaty grupowe

Podstawą uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z testu, w którym brany będzie pod uwagę stopień przyswojenia wiedzy:

Podstawą uzyskania zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie łącznie za wszystkie pytania testowe co najmniej 51% punktów.

Sumę uzyskanych przez studenta punktów przelicza się na oceny następująco:

% punktów 0-50% 51% 61% 71% 81% 91%

Ocena 2,0 3,0 3,5 4,0 4,5 5,0