Seminarium doktorskie

obowiązkowe

Celem przedmiotu jest stworzenie warunków do samodzielnej pracy badawczej doktoranta w wybranym przez niego obszarze (przemiany pamięci w kulturze regionu podlaskiego po 1989 roku) sprawowanie opieki nad doskonaleniem warsztatu naukowego.

Podczas spotkań seminaryjnych rozwija się i doskonali indywidualny projekt pracy doktorskiej (od doprecyzowania i skorygowania wstępnego konspektu, przez dyskusję nad poszczególnymi rozdziałami, po ogląd całości). Doktorant doskonali umiejętność problematyzacji, analizy i interpretacji różnogatunkowych tekstów dyskursywnych i stricte literackich, pogłębia świadomość metodologiczną. Seminaria służą też planowaniu i omawianiu jego wystąpień konferencyjnych oraz publikacji.

W pierwszej fazie seminarium doktorant określa swoje zainteresowania badawcze, organizuje warsztat pracy, zdobywa orientację w aktualnym stanie wiedzy odnośnie do interesującej go problematyki, określa swoje stanowisko metodologiczne. Poznaje specyfikę pracy naukowej, normy środowiskowej rzetelności. Przedstawia pierwsze próby analityczno-interpretacyjne. Dalszy tryb pracy polega na przygotowaniach kolejnych rozdziałów rozprawy z uwzględnieniem prezentacji wyników badań na forach konferencyjnych. Doktorant winien przygotować obszerną bibliografię, przeprowadzić kwerendę, dokonać problematyzacji zgromadzonego materiału. W toku spotkań seminaryjnych każda z tych czynności podlega omówieniu i ocenie. Doktorant nabywa umiejętności krytycznego podejścia do cudzych i własnych wytworów oraz prezentacji własnego stanowiska w języku uprawianej przez siebie dyscypliny naukowej.

A. Assmann, Między historią a pamięcią, Warszawa 2013

Centra - peryferie w literaturze polskiej XX i XXI wieku , red. Wojciech Browarny, Elżbieta Rybicka, Dobrawa Lisak-Gębala, Kraków 2015

D. Sajewska, Nekroperformans, Warszawa 2016E. Rybicka Elżbieta, Przestrzeń i miejsce we współczesnych teoriach i praktykach literackich, Kraków 2014

E. Fischer-Lichte, Estetyka performatywności, Warszawa 2010

F. Ankersmit, Narracja, reprezentacja, doświadczenie : studia z teorii historiografii, pod red. Ewy Domańskiej, Kraków 2004

M. Halbwachs, Społeczne ramy pamięci, przeł. M. Król, Warszawa 2008

M. Saryusz-Wolska Studia o pamięci i miastach, Warszawa 2011

Na pograniczach literatury, red. Jarosław Fazan, Krzysztof Zajas, Kraków 2012

P. Ricoeur, Pamięć, historia, zapomnienie, Kraków 2006

Doktorant ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę o miejscu i znaczeniu nauk humanistycznych oraz ich specyfice przedmiotowej i metodologicznej. Zna terminologię nauk filologicznych na poziomie rozszerzonym. Ma szczegółową i pogłębioną wiedzę na temat związku nauk filologicznych z innymi dyscyplinami i dziedzinami naukowymi, pozwalającą na łączenie perspektyw właściwych dla różnych dyscyplin naukowych. Wykazuje szczegółową wiedzę przedmiotową, metodologiczną i metodyczną w wybranym zakresie literaturoznawstwa. Ma szczegółową wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju i szkołach badawczych z dziedziny nauk filologicznych. Zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony prawa autorskiego oraz konieczność zarządzania własnością intelektualną.

Wyszukuje, analizuje, selekcjonuje i integruje informacje wykorzystując różne źródła oraz formułuje na ich podstawie opinie krytyczne. Posiada pogłębione umiejętności analityczno-badawcze, umie dokonywać syntezy różnych idei i poglądów, dobierać i stosować metody i narzędzia, pozwalające na opracowanie własnych wyników badawczych. Potrafi opracować i zaprezentować wyniki swoich badań, których celem jest rozwiązywanie złożonych problemów naukowych z zakresu literaturoznawstwa. Umie indywidualnie zdobywać wiedzę i poszerzać swoje umiejętności analityczno-badawcze oraz samodzielnie podejmować działania, których celem jest rozwój i kierowanie własną karierą zawodową. Potrafi łączyć wiedzę z różnych dyscyplin humanistycznych w celu rozwiązywania problemów badawczych, przygotowując się do dyskusji, sporządzając listę kwestii spornych w tradycji naukowej oraz dyskutując używając specjalistycznej terminologiii. Potrafi dokonać wnikliwej analizy i interpretacji różnych rodzajów tekstów oraz innych wytworów kultury uwzględniając najnowsze osiągnięcia nauk humanistycznych w celu określenia znaczeń, oddziaływania społecznego oraz miejsca tych wytworów w procesie historyczno-kulturowym. Umie merytorycznie argumentować, wykorzystując własne poglądy oraz stanowiska i opinie innych autorów, formułować wnioski i dokonywać spójnych podsumowań. Umie formułować i prezentować (w różnych formach) krytyczne sądy o wytworach kultury w oparciu o wiedzę naukową i zdobyte doświadczenie. Rozumie i realizuje potrzebę ustawicznego uczenia się inspirując inne osoby. Wykazuje aktywność w podejmowaniu działań profesjonalnych. Uczestniczy w życiu kulturalnym, interesuje się aktualnymi wydarzeniami kulturalnymi, nowatorskimi formami wyrazu artystycznego, dostrzega powiązania rzeczywistości społeczno-politycznej z literaturą i językiem.

Ocena w trakcie indywidualnych konsultacji, w tym tekstów wygłaszanych na konferencjach i składanych do druku.