Pedagogika specjalna

obowiązkowe

-Wprowadzenie w podstawowe problemy pedagogiki specjalnej jako nauki interdyscyplinarnej, zapoznanie z jej zakresem, aparaturą pojęciową, celami, zadaniami, a także z terminologią i zakresem poszczególnych subdyscyplin pedagogiki specjalnej.

- Zapoznanie z tradycyjnymi i współczesnymi kierunkami zmian w podejściu do niepełnosprawności, osób z niepełnosprawnością oraz ich funkcjonowania w wymiarze jednostkowym i społecznym;

- Kształtowanie umiejętności dokonywania merytorycznej analizy zjawisk społecznych, strategii działań praktycznych podejmowanych na rzecz osób z niepełnosprawnością (w obszarze opieki, wychowania , terapii, rehabilitacji i wsparcia społecznego)

Profil studiów: ogólnoakademicki

Forma studiów: niestacjonarne

Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki społeczne, pedagogika

Rok/ semestr: I rok/ 1 semestr

Liczba godzin zajęć dydaktycznych: 18 godz. - wykłady;

Bilans nakładu pracy studenta:

Rodzaj aktywności - Liczba godzin:

- Udział w wykładach 18h

- Udział w konsultacjach związanych z zajęciami 4 h –

- Przygotowanie do egzaminu i obecność na nim 55 h

Razem: 77 h

Wskaźniki ilościowe:

Nakład pracy studenta związany z zajęciami: - wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 22 h/ 0,8 pkt ECTS

- o charakterze praktycznym: 55 h/ 2,2 pkt ECTS

Literatura podstawowa:

• Chrzanowska, I. (2015). Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

• Dykcik, W. (red.) (2005). Pedagogika specjalna, Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM.

• Głodkowska, J. (red.) (2011). Uczeń ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w szkole ogólnodostępnej. Wybrane zagadnienia teoretyczne, diagnostyczne i metodyczne, Warszawa: Wydawnictwo APS.

Kijak ,R. J. (2013). Niepełnosprawność intelektualna. Między diagnozą a działaniem. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.

Klaczak , M., Majewicz, P. (red.) (2006). Diagnoza i rewalidacja indywidualna dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Kraków, Wyd. Naukowe AP.

• Kosakowski, Cz., Krause A., Żyta A. (red.) (2007). Osoba z niepełnosprawnością w systemie rehabilitacji, edukacji i wsparcia społecznego. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej 6, Olsztyn: Wydawnictwo UW-M.

• Krause, A. (2004). Człowiek niepełnosprawny wobec przeobrażeń społecznych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

• Plichta, P., Jagoszewska, I., Gładyszewska, J., Szczupał, B., Drzazga, A., Cytowska, B. (2018). Specjalne potrzeby edukacyjne uczniów z niepełnosprawnościami. Charakterystyka, specyfika i wsparcie. Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls" Kraków.

Podgórska-Jachnik, D. (2014). Praca socjalna z osobami z niepełnosprawnością i ich rodzinami. Warszawa: Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich.

• Sowa, J., Wojciechowski, F. (2001). Proces rehabilitacji w kontekście edukacyjnym. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe FOSZE.

Literatura uzupełniająca:

•Barens, C., Mercer, G. (2008). Niepełnosprawność. tłum. P. Morawski, Warszawa: Wydawnictwo Sic! .

Brzezińska, I. A., Kaczan R., Smoczyńska K. (red.) (2010). Diagnoza potrzeb i modele pomocy dla osób z ograniczeniami sprawności. Warszawa, Scholar.

• Obuchowska, I. (red.) (1995). Dziecko niepełnosprawne w rodzinie, Warszawa: WSiP.

• Otapowicz, D., Sakowicz-Boboryko, A., Bilewicz, M., Wyrzykowska-Koda, D. (2016). Autonomia osób z niepełnosprawnością. Białystok: Trans Humana.

Parchomiuk, M.(2018). Potencjał osoby z niepełnosprawnością intelektualną. Implikacje dla edukacji i rehabilitacji społeczno-zawodowej. Człowiek-Niepełnosprawność -Społeczeństwo, 3(41) , s. 63–79.

Rękosiewicz, M. (2012). W drodze ku dorosłości. Tożsamość osób z niepełnosprawnością intelektualną. Wielichowo, TIPI.

Ma elementarną wiedzę na temat prawidłowości dotyczących możliwości jak i ograniczeń rozwoju osób z określonym rodzajem niepełnosprawności, ich adaptacji społecznej oraz trudności w tym zakresie;

Zna najważniejsze tradycyjne i współczesne kierunki zmian w podejściu do niepełnosprawności, osób z niepełnosprawnością i ich rodzin, wyjaśnia ich historyczne i kulturowe uwarunkowania;

Potrafi wykorzystywać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki specjalnej w celu analizowania i interpretowania zagadnień związanych z funkcjonowaniem osób z niepełnosprawnością w różnych obszarach życia społecznego (płaszczyzna rehabilitacyjna, edukacyjna, zawodowa, kulturalna itp.);

Metody asymilacji wiedzy (wykład, prezentacja multimedialna), metody poszukujące (dyskusja, giełda pomysłów)

Forma zaliczenia przedmiotu: egzamin pisemny