Polimery przewodzące

fakultatywne specjalizacyjne

w sali

Większość polimerów szeroko stosowanych w przemyśle i życiu codziennym należy do typowych izolatorów. Jednakże istnieją też polimery zdolne do przewodzenia prądu elektrycznego. Głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z tego typu materiałami, ich budową, właściwościami, metodami syntezy i możliwościami praktycznego wykorzystania. Zajęcia laboratoryjne mają na celu zapoznanie się z metodami syntezy, właściwościami polimerów przewodzących, aparaturą wykorzystywaną do tych celów, posługiwaniem się nią oraz samodzielne wykonanie analiz i opracowanie wyników. Efektem kształcenia jest nabycie umiejętności i kompetencji dotyczących wyboru metod i aparatury do syntezy i badania określonych właściwości polimerów przewodzących.

Profil studiów: ogólnoakademicki

Forma studiów: stacjonarne

Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki chemiczne, chemia

Rok studiów/semestr: I rok II stopnia, semestr letni

Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy zajęć: wykład - 15 godzin, laboratorium - 15 godzin

Metody dydaktyczne: Przedmiot realizowany jest w formie wykładu oraz ćwiczeń laboratoryjnych.

Punkty ECTS: 2

Bilans nakładu pracy studenta:

Ogólny nakład pracy studenta: 50 (ECTS: 2)

Wykłady: 15 (ECTS: 0,6)

Zajęcia pozawykładowe: 15 (ECTS: 0,6)

Przygotowanie do zajęć/zaliczeń/egzaminów: 16,3 (ECTS:0,7)

Zaliczenie/egzamin/konsultacje: 3,8 (ECTS:0,2)

Wskaźniki ilościowe:

Całkowity nakład pracy studenta związany z zajęciami: 50 (ECTS: 2,0)

1) wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 33,8 (ECTS: 1,4)

2) o charakterze praktycznym: 35 (ECTS: 1,4)

1. Praca zbiorowa pod redakcją T. Klepki, Nowoczesne materiały polimerowe i ich przetwórstwo, Politechnika Lubelska, Lublin 2017.

2. P. Chandrasekhar, Conducting polymers, fundamentals and applications, a practical approach. Springer Science+Business Media New York 1999.

3. K. Namsheer, C.S. Rout, RSC. Adv., 11, 2021, 5659.

4. E. Grądzka, M. Wysocka-Żołopa, K. Winkler, Adv. Energy Mater., 10, 2020, 2070165.

5. J. Heinze w Topics in Current Chemistry, Vol. 152, E.Steckhan (ed.), Springer, Berlin 1990.

6. A. Cygański – Podstawy metod elektroanalitycznych.

7. Z. Galus, Teoretyczne podstawy elektroanalizy chemicznej.

Student zna budowę, właściwości i metody otrzymywania związków chemicznych w oparciu o rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii (KP7_WG2).

Student zna nowoczesne techniki pomiarowe stosowane w analizie chemicznej, objaśnia teoretyczne podstawy działania aparatury pomiarowej stosowanej w badaniach chemicznych (KP7_WG5).

Student potrafi stosować wybrane metody pomiarowe w celu określenia budowy związków chemicznych (KP7_UW2).

Student potrafi opracowywać wyniki badań, stosuje metody statystyczne i techniki informatyczne do analizy danych eksperymentalnych oraz dokonuje krytycznej analizy i wskazuje błędy pomiarowe, uzasadnia cel przeprowadzonych badań i ich znaczenie na tle podobnych badań (KP7_UW6).

Student potrafi pracować w zespole przyjmując w nim różne role, weryfikuje i respektuje zdanie innych członków zespołu, jest odpowiedzialny za bezpieczeństwo pracy własnej i innych (KP7_KO2).

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenie zajęć laboratoryjnych na ocenę warunkujące przystąpienie do egzaminu. Egzamin

przeprowadzany jest w formie pisemnej.

Ocena zajęć laboratoryjnych wynika z oceny jakości złożonych sprawozdań z wykonanych ćwiczeń.

Egzamin przeprowadzany jest w formie pisemnej.