Seminarium doktorskie

obowiązkowe

Seminarium doktoranckie

Filologiczne Studia Doktoranckie

30 godz konwersatorium, konsultacje

6 punktów ECTS

Abramowicz Z., Dacewicz L., Changes in urbanonymy of Northeastern Poland in the context of statehood transformation, „Acta Onomastica” LI, 2. s. 417-428.

Antkowiak Z., 1970, Ulice i place Wrocławia, Wrocław-Warszawa-Kraków, w:

Badania dialektów i onomastyki na pograniczu polsko-wschodniosłowiańskim, red. Michał Kondratiuk, Białystok 1995, ss. 372.

Balowski M., Zmiana funkcji nazw ulic i placów (od funkcji orientacyjnej do funkcji symboliczno-lokalizacyjnej), w: Miasto w perspektywie onomastyki i historii, red.: I. Sarnowska-Giefing, M. Graf, Poznań 2010, s. 281-296.

Bartmiński J., 2007, Językowe podstawy obrazu świata, Lublin.

Belchnerowska D., Białecki T., Toponimia miasta Szczecina, Szczecin 1987.

Bieńkowska D., Umińska-Tytoń E., 2012, Nazewnictwo miejskie Łodzi, Łódź.

Biolik M. (red.), Metodologia badań onomastycznych, Olsztyn 2003.

Bubak, J, 1989, Nadawanie nazw miejskich w Polsce. Stan obecny i postulaty. W: S. Urbańczyk (red.).

Buczyński M., Nazwy dzielnic i przedmieść Lublina, w: Rocznik Lubelski 5.1962, s. 251-268.

Cieślikowa A., 1996, Metody w onomastycznych badaniach różnych kategorii nazw własnych, „Onomastica” XLI, s. 6-19.

Grzelakowa E., Nazwa jako element językowego obrazu świata, w: Miasto w perspektywie onomastyki i historii, red. I. Sarnowska, M. Graf, Poznań 2010, s. 461-472.

Handke K., 1992, Polskie nazewnictwo miejskie. Warszawa.

Handke K., 1998, Nazewnictwo miejskie, [w:] Polskie nazwy własne. Encyklopedia, red. E. Rzetelska-Feleszko, Warszawa-Kraków, s. 283-307.

Handke K., Dzieje Warszawy nazwami pisane, Warszawa 2011.

Handke K., Nazewnictwo miejskie a kultura, [w:] Nazwy własne a kultura, Prace Slawistyczne 115, Warszawa 2003.

Handke K., Semantyczne i strukturalne typy nazw ulic Warszawy, Wrocław 1970, Warszawa – Kraków 1976.

Myszka A., 2005, Toponimia powiatu Strzyżowskiego, Rzeszów 2005.

Myszka A., 2016, Urbanonimia Rzeszowa. Językowo-kulturowy obraz miasta, Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzeszów 2016.

Nazwy własne w języku, kulturze i komunikacji społecznej, red. R. Mrózek, Katowice 2004

Polskie nazwy własne. Encyklopedia, pod red. E. Rzetelskiej-Feleszko, Warszawa 1998.

Supranowicz E., Nazwy ulic Krakowa, Kraków 1995.

Szkice do dziejów Białegostoku, red. M. Kietliński, W. Śleszyński, Białystok 2003.

Zagórski Z. (red.), 2008, Nazewnictwo geograficzne Poznania, Poznań.

***

Суперанская А. В., Общая теория имени собственного, Москва 1973.

Суперанская А. В., Имя и эпоха. (w:) Историческая ономастика, Москва 1977.

***

Doktorant posiada uporządkowaną i pogłębioną wiedzę obejmującą terminologię, teorię oraz metodologię z zakresu onomastyki oraz dziedzin z nią powiązanych; potrafi przeprowadzić i sformułować krytyczną analizę i interpretację materiału źródłowego na podstawie zdobytej wiedzy teoretycznej; potrafi przygotować syntetyczną rozprawę doktorską na temat nazewnictwa miejskiego Białegostoku w przekroju historycznym z uwzględnieniem uwarunkowań językowych i pozajęzykowych (socjologicznych, kulturowych, politycznych i historycznych). Ma świadomość potrzeby teoretycznego i metodologicznego przygotowania do samodzielnej pracy nad rozprawą, potrzeby ciągłego dokształcania się oraz rozwoju duchowego i mentalnego.

Sposób weryfikacji: ocena poszczególnych rozdziałów monografii doktorskiej.

Warunkiem zaliczenia jest napisanie rozprawy doktorskiej. Rozmowa na temat rozwoju badań z zakresu onomastyki.