Psychoterapia

obowiązkowe

Wymagana ogólna wiedza na temat procesów psychicznych oraz biologicznych, psychologicznych i społecznych uwarunkowań zachowania się człowieka oraz z zakresu psychopatologii (zakończony kurs z zakresu Psychologii ogólnej).

Celem zajęć jest zapoznanie studenta z podstawowymi kierunkami psychoterapii. Przedstawienie problematyki szczegółowych modeli pomocy psychologicznej, poradnictwa oraz poszczególnych szkół psychoterapii. Podczas zajęć student będzie poznawał oraz ćwiczył podstawowe umiejętności nawiązywania dobrego kontaktu (m. in. technikę parafrazy, odzwierciedlenia, zadawania pytań itp.)

Podczas zajęć realizowane będą następujące zagadnienia:

1) Relacja psychoterapeutyczna, niespecyficzne i specyficzne czynniki leczące w procesie psychoterapii; sposoby nawiązania dobrego kontaktu z pacjentem;

2) Warunki zawarcia kontraktu psychoterapeutycznego; kwalifikacja do psychoterapii; zakres psychoterapii długo- i krótkoterminowej;

3) Założenia czterech podstawowych nurtów psychoterapii: psychoanalitycznej, behawioralnej, kognitywnej, systemowej.

4) Zastosowanie oddziaływań psychoterapeutycznych w pracy socjalnej.

Tematy poszczególnych zajęć:

1. Czym psychoterapia jest a czym nie jest?

2. Istota dobrego kontaktu z pacjentem

3. Rola samoświadomości siebie w budowaniu przymierza terapeutycznego

4. Podstawowe narzędzia do kształtowania relacji psychoterapeuta - pacjent

5. Warunki zawarcia kontraktu psychoterapeutycznego

6. Podstawowe zjawiska w psychoterapii

7. Paradygmat psychoanalityczny w psychoterapii: klasyczna psychoanaliza

8. Szkoły neopsychoanalityczne: teoria relacji z obiektem

9. Podejście behawioralno-poznawcze w psychoterapii (analiza bewawioralna, model ABC)

10. Myślenie o pacjencie w nurcie szkoły humanistyczno-egzystencjalnej

11. Terapia rodziny w podejściu systemowym (Szkoła Mediolańska)

12. Fazy cyklu życia rodzinnego

13. Dylematy etyczne w pracy z pacjentem

Zalecana literatura:

Czabała J. C., Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa, PWN, 2010

Grzesiuk L., Suszek H. (red), Psychoterapia. Eneteia 2011.

Orwid M., Pietruszewski K., Psychiatria dzieci i młodzieży. Kraków, Wydawnictwo CM UJ, 1993.

Prochaska J. Norcross J. Systemy psychoterapeutyczne. Warszawa, IPZ, 2006.

Zna terminologię używaną w poradnictwie psychologicznym i psychoterapii, rozumie jej źródła oraz zastosowania w obrębie pokrewnych dyscyplin naukowych na poziomie rozszerzonym.

K_W01

Ma pogłębioną wiedzę na temat psychologicznych aspektów tworzenia więzi, szczególnie w aspekcie systemów rodzinnych i ich wpływu na powstawanie zaburzeń natury psychicznej oraz w zakresie pomocy rodzinie.

K_W06

Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychoterapii w celu analizy złożonych problemów psychologicznych i terapeutycznych, a także diagnozowania i dobierania najbardziej skutecznych metod pomocy psychologicznej

K_U02

Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych i terapeutycznych oraz analizowania motywów i wzorów osób z trudnościami psychologicznymi

K_U07

Jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzegania zasad etyki zawodowej. Dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą psychoterapeutyczną. Poszukuje optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania nieprawidłowości działań psychoterapeutycznych.

K_K05

Zaliczenie przedmiotu na podstawie: aktywności studenta podczas zajęć oraz kolokwium