Podstawy edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej

obowiązkowe

Nazwa kierunku studiów: Pedagogika specjalna

Poziom kształcenia: Studia jednolite magisterskie

Profil studiów: Ogólnoakademicki

Forma studiów: Stacjonarne

ECTS: 4 pkt

Język przedmiotu: Język polski

Rodzaj przedmiotu: Obowiązkowy

Rok studiów/semestr: II rok/ 4 semestr

Liczba godzin dydaktycznych z podziałem na formy prowadzonych zajęć: 15 h wykładów + 15 h ćwiczeń

PROBLEMATYKA:

Dojrzałość szkolna. Przygotowanie dziecka do nauki w szkole. Obowiązek szkolny.

Samodzielność i niesamodzielność dziecka w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym.

Nauka i zabawa. Rozwój zainteresowań.

Poszerzanie autonomii i samodzielności. Uspołecznienie dziecka, kontakty rówieśnicze.

Pozycja społeczna dziecka w grupie. Znaczenie grupy rówieśniczej dla dziecka. Koleżeństwo i przyjaźń. Konflikty z rówieśnikami, rodzicami i wychowawcami. Rola osób znaczących i autorytetów.

Edukacja dla bezpieczeństwa i edukacja zdrowotna – dbałość o bezpieczeństwo dzieci w przedszkolu/szkole i poza ich terenem (zajęcia terenowe, wycieczki), ochrona zdrowia dziecka.

Metody nauczania: wykład, dyskusja, pokaz, praca z książką, burza mózgów, gry dydaktyczne, metody ewaluacyjne.

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenie ćwiczeń na ocenę i zaliczenie wykładów na ocenę

D. Klus-Stańska, Odwrót od rozwoju: kontrowersyjna czy obiecująca zmiana paradygmatu wczesnej edukacji. „Studia Edukacyjne” nr 38, 2016, pp. 7-20.

B. Wilgocka-Okoń, Dojrzałość szkoły, „Edukacja i Dialog” 1998, nr 2.

B. Wilgocka-Okoń, O badaniu dojrzałości szkolnej, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa 1971;

B. Wilgocka-Okoń, Dojrzałość szkolna dzieci a środowisko, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972.

B. Wilgocka-Okoń, Gotowość szkoły czy gotowość dziecka, „Wychowanie w Przedszkolu” 2000, nr 1, s. 4.

M. Foucault, Nadzorować i karać. Narodziny więzienia, przekł. T. Komendant,

Warszawa 1993.

M. Foucault, Historia seksualności, t. 1 – Wola wiedzy, przekł. B. Banasiak, T. Komendant, K. Matuszewski, Gdańsk 2010, s. 126.

Dyner W.J., Zabawy tematyczne dzieci w domu i w przedszkolu, Wrocław 1983

Huizinga J., Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury, Warszawa 1985.

Niewola D., Zabawy integracyjne i nie tylko. Impuls, Kraków 2013.

Okoń W., Zabawa a rzeczywistość, Warszawa 1987.

Waloszek D., Zabawa w dzieciństwie [w:] Encyklopedia pedagogiczna XXI wieku, t. VII, red. T. Pilch, Warszawa 2008.

Waloszek D., Socjopedagogiczny wymiar zabawy w edukacji wczesnoszkolnej [w:] (red.). D. Klus – Stańska, M. Szczepska – Pustkowska, Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania, Warszawa 2009.

D. Klus Stańska, Wiedza, która zniewala – transmisyjne tradycje w szkolnej edukacji. Forum Oświatowe, 1(46), 2012, s. 21 – 38.

A.Maj, Podejście Reggio Emilia jako doświadczenie edukacyjne oparte na partycypacji. EETP Vol. 11, 2016, No 2(40)

Brzezinska, A. I., Batkowski, M., Kaczmarska, D., Włodarczyk, A., Zamecka, N. (2011). O roli zabawy w przygotowaniu dziecka do dorosłego życia. Wychowanie w Przedszkolu, 10, 5-13. (pdf w internecie)

Sadowska, K. (2018). Zabawy i zabawki wieku wczesnodziecięcego we współczesnym świecie. Edukacja Elementarna w Teorii i Praktyce, Vol. 13, 2018, No 3(49) (pdf w internecie)

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA (dla chętnych):

Muchacka, B. Zabawa w poznawczym rozwoju dziecka. Pedagogika Przedszkolna i Wczesnoszkolna, Vol. 2 1 (3)/2014, pp. 7–18 (pdf w internecie)

Brzezińska, A. I. (2008). Nauczyciel jako organizator społecznego środowiska uczenia się. [w:] E. Filipiak (red.) Rozwijanie zdolności uczenia się. Wybrane konteksty i problemy. Bydgoszcz: Wyd. UKW, s. 35 - 48.

Uszyńska – Jarmoc, J. Metauczenie się dzieci w młodszym wieku szkolnym

https://repozytorium.uwb.edu.pl/jspui/bitstream/11320/2731/1/Janina%20Uszy%C5%84ska-Jarmoc_Metauczenie%20si%C4%99%20dzieci%20w%20m%C5%82odszym%20wieku%20szkolnym.pdf

Vosniadou S. Jak dzieci się uczą http://www.ibe.unesco.org/sites/default/files/resources/edu-practices_07_pol.pdf

Przedmiotowe efekty uczenia się w powiązaniu z kierunkowymi efektami uczenia się:

Student zna i rozumie: podstawy filozofii wychowania i aksjologii pedagogicznej (KA7_WG1);

współczesne podejście do problemów uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (KA7_WG8)

potrafi twórczo korzystać z teorii dotyczących rozwoju człowieka, socjalizacji, wychowania, nauczania-uczenia się oraz krytycznie je oceniać (KA7_UK6)

jest gotów do działania na rzecz poprawy jakości działania przedszkola, szkoły lub placówki systemu oświaty (KA7_KR1)