Pedagogika ogólna

obowiązkowe

Cele przedmiotu:

• doprowadzenie studentów do poprawnego posługiwania się kategoriami pojęciowymi współczesnych nauk pedagogicznych współczesnej pedagogiki;

• zapoznanie ze złożonością i zmiennością relacji między teorią i praktyką edukacyjną;

• zapoznanie z założeniami rozwoju pedagogiki (pedagogiki ogólnej) i praktyki edukacyjnej (w tym także oświatowej);

• nabycie umiejętności budowania „mapy” pojęciowej dla wybranych orientacji w pedagogice i pedagogii;

• nabycie umiejętności poprawnego formułowania problemów oraz tworzenia dyrektyw i projektów, które mogłyby być egzemplifikowane w przyszłych działaniach praktycznych (edukacyjnych) absolwentów;

• kształtowanie umiejętności formułowania problemów badawczych osadzonych w kontekście filozoficznym, teoretycznym i historycznym.

Treści przedmiotu:

• Język pedagogiki – próba budowania systemu kategorialnego różnych odmian pedagogiki współczesnej w kontekście mapy pojęciowej pedagogiki tradycyjnej.

• Powstanie i ewolucja tożsamości pedagogiki.

• Zmiany relacji pomiędzy teorią a praktyką edukacyjną.

• Wielość współczesnych pedagogii i zróżnicowania ich recepcji.

• Filozoficzne problemy wychowania (ontyczne i aksjologiczne).

• Teoretyczne i metodologiczne problemy badań nad procesami edukacyjnymi (i dyskursami o edukacji).

mieszany: w sali i zdalnie

Literatura podstawowa:

• Hejnicka - Bezwińska T., Pedagogika ogólna, Warszawa 2008

• Benner D., Pedagogika ogólna, tłum. D. Stępkowski, Warszawa 2015.

• Schulz R. Szkice z pedagogiki ogólnej, Toruń 2016.

• Rutkowiak J., Wielość języków pedagogiki a problem jej tożsamości, [W:]Wprowadzenie do pedagogiki. T. Jaworska, R. Leppert (red.), Kraków 1996 LUB [W:] Ewolucja tożsamości pedagogiki, H. Kwiatkowska (red.), Warszawa 1994.

• Pedagogika. T.1 i 2, Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2003.

• Pedagogika. Z. Kwieciński, B. Śliwerski (red.), Warszawa 2019.

• Kwiatkowska H., Pedeutologia, Warszawa 2008.

• Gutek G. L., Filozoficzne i ideologiczne podstawy edukacji. Gdańsk 2003.

• Śliwerski B., Pedagogika ogólna, Podstawowe prawidłowości, Kraków 2012.

• Szkudlarek T., Śliwerski B., Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki. Kraków 2000.

• Illich I.: Społeczeństwo bez szkoły, Warszawa 1986, (ważna przedmowa B. Suchodolskiego).

• Suchodolski B., Wojnar I.: Humanizm i edukacja humanistyczna, Warszawa 1988, ( wstęp i artykuł z zakończenia: Leśnodorskiego B., Wołoszyna S., Lament C. ).

• Kontestacje pedagogiczne, Śliwerski B. ( red.), Kraków 1995.

• Prokopiuk W.: Samokształcenie nauczycieli w kontekście humanistycznego paradygmatu rozwoju człowieka, Białystok 1998

Literatura uzupełniająca

• Prokopiuk W.: Wyznaczniki nowego sensu samokształcenia nauczycieli, W: Rozwój nauczyciela w okresie transformacji, Prokopiuk W. ( red. ), Białystok 1998.

• T. Szkudlarek. Pedagogie amerykańskiego postmodernizmu: edukacja wobec kulturowego przełomu. W: Spory o edukację… L. Witkowski, Z. Kwieciński (red.)Warszawa 1993.

• Rozwój pedagogiki ogólnej. Bogaj A. (red.). Warszawa - Kielce 2001.

• Blusz K.: Edukacja i wyzwolenie. Kraków 1992.

• Schoenebeck H.: Antypedagogika. Być i wspierać zamiast wychowywać, Warszawa 1994.

• Ewolucja „ogólności” w dyskursach pedagogicznych. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2005.

• Hejnicka-Bezwińska T., O zmianach w edukacji. Konteksty, zagrożenia i możliwości. Bydgoszcz 2000.

• Pedagogika ogólna a teoria i praktyka dydaktyczna. M. Myszkowska-Litwa (red.), Kraków 2011.

• Pedagogika ogólna. Dyskursy o statusie naukowym i dydaktycznym. T. Hejnicka-Bezwińska (red.), Bydgoszcz 2011.

Zna terminologię używaną w pedagogice oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym. KA7_WG1

Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o źródłach i miejscu pedagogiki w systemie

nauk oraz o jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi

dyscyplinami nauk. KA7_WG2

Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju pedagogiki, jej nurtach i systemach pedagogicznych, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania.

KA7_WG3

Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów

edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. KA7_UW2

Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności pedagogicznej sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych. KA7_UU1

Docenia znaczenie nauk pedagogicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w środowiskach społecznych, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy pedagoga. KA7_KK3

Jest wrażliwy na problemy edukacyjne, gotowy do komunikowania się (w tym z wykorzystaniem nowoczesnych technologii) i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania pedagogiczne. KA7_KR1

Metody nauczania: wykład, dyskusja, pokaz, praca z książką, burza mózgów, gry dydaktyczne, metody ewaluacyjne.

Formy zaliczenia przedmiotu: zaliczenia cząstkowe ćwiczeń (kolokwium), ocena aktywności studenta na ćwiczeniach, pisemne prace zespołowe na ćwiczeniach, samoocena studentów, zaliczenie ćwiczeń na ocenę, egzamin.

51% punktów uzyskanych przez studenta z zaliczenia ćwiczeń i wykładu jest niezbędne do uzyskania oceny pozytywnej.

50% nieobecności nieusprawiedliwionych podczas wykładów kwalifikuje do niezaliczenia przedmiotu.