Psychologia kliniczna i rehabilitacyjna

mieszany: w sali i zdalnie

Celem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z podstawami psychologii klinicznej i rehabilitacyjne dzieci i młodzieży.

Forma studiów: podyplomowe

Rok studiów/semestr: semestr I

Wymagania wstępne: brak

Liczba godzin zajęć dydaktycznych z podziałem na formy prowadzenia zajęć: 30 godzin wykładu

Metody dydaktyczne: wykład, dyskusja, rozmowa, analiza przypadku

Punkty ECTS: 3

Bilans nakładu pracy studenta:

- udział w zajęciach: 30 godz.

- udział w konsultacjach: 2 godz.

- przygotowanie do zajęć: 10 godz.

- przygotowanie do egzaminu: 32 godz.

- egzamin: 2 godz.

Razem: 76 godzin, co odpowiada 3 ECTS

Wskaźniki ilościowe:

Nakład pracy studenta związany z zajęciami: wymagającymi bezpośredniego udziału nauczyciela: 34 godz. – 1.4 ECTS; niewymagającymi bezpośredniego kontaktu z nauczycielem: godz. – 1.6 ECTS

Cierpiałkowska, L. (2009). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe: Scholar.

Kowalik, S. (2018). Stosowana psychologia rehabilitacji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe: Scholar.

Cierpiałkowska, L., Sęk, H. (2020). Psychologia kliniczna. Warszawa: WN PWN. Rozdziały: 3. Pojęcie normy, normalności i zdrowia, 22. Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży.

Heszen, I. (2013). Psychologia stresu. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Philip C.Kendall (2012). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: GWP.

Butcher, J.N., Hooley, J.M., Mineka, S.(2023). Psychologia zaburzeń DSM-5. Gdańsk: GWP.

Seligman, M.E.P., Walker, E.F., Rosenhan, D.L. (2003). Psychopatologia. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.

Van Der Kolk, B (2018). Strach ucieleśniony. Mózg, umysł i ciało w terapii traumy. Warszawa: Wydawnictwo Czarna Owca.

Majewicz, P. (2019). Rehabilitacja osób z niepełnosprawnością z perspektywy psychologii pozytywnej. Człowiek –Niepełnosprawność – Społeczeństwo, 44 29-49.

Pisula, E. (2015). Autyzm: od badania mózgu do praktyki psychologicznej. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Vash, C.L., Crewe, N.M. (2004). Psychology of disability. New York: Springer.

Zasępa, E. (2014). Problemy zdrowia psychicznego u osób z Zespołem Downa. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.

C.2.W4. Słuchacz zna i rozumie podstawy psychologii klinicznej dzieci i młodzieży: pojęcie normy, normalności i zdrowia, zaburzenia zdrowia psychicznego w okresie dzieciństwa i dorastania, specyfikę zaburzeń okresu dzieciństwa i adolescencji, w tym emocjonalnych i behawioralnych, całościowe zaburzenia rozwoju, uwarunkowania problemów klinicznych w rozwoju dzieci i młodzieży; problematykę stresu i sytuacji kryzysowych oraz sposoby radzenia sobie z nimi, psychologicznych następstw doświadczeń traumatycznych, w tym choroby przewlekłej lub niepełnosprawności, psychologicznych aspektów zaburzeń komunikacji językowej, psychologicznych metod diagnozy problemów związanych ze zdrowiem, chorobą i niepełnosprawnością; formy pomocy psychologicznej w rozwiązywaniu problemów zdrowotnych.

C.2.W5. Słuchacz zna i rozumie podstawy psychologii rehabilitacji: zagadnienia niepełnosprawności i rehabilitacji, niepełnosprawności w kontekście zdrowia, niepełnosprawności z perspektywy rozwojowej, potrzeb dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami i chorobami przewlekłymi, psychologicznych konsekwencji niepełnosprawności fizycznej i intelektualnej oraz choroby przewlekłej, problemów życiowych i możliwości rozwojowych dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami oraz z chorobami przewlekłymi; istotę i psychospołeczne konsekwencje widocznej i niewidocznej niepełnosprawności lub choroby przewlekłej; psychologiczne mechanizmy postrzegania własnej niepełnosprawności i choroby przewlekłej; zagadnienie niepełnosprawności i choroby przewlekłej w kontekście obrazu siebie i społecznego postrzegania dzieci i młodzieży; procesy stereotypizacji, stygmatyzacji i automarginalizacji; psychospołeczną adaptację do życia z niepełnosprawnością i chorobą przewlekłą, zmiany rozwojowe, istotę i uwarunkowania satysfakcjonującej jakości życia; pozytywne aspekty rozwojowe w kontekście niepełnosprawności i choroby przewlekłej; zewnętrzne i wewnętrzne zasoby w rozwijaniu potencjału dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością lub chorobą przewlekłą; tradycyjne i współczesne podejścia w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością i chorobą przewlekłą; znaczenie udziału w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością; pojęcie samotroski i partnerstwa w procesie oddziaływań terapeutyczno- rehabilitacyjnych; formy wsparcia psychologicznego dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami i chorobami przewlekłymi; zasady wspomagania rozwoju twórczości i zainteresowań.

C.2.U3. W zakresie umiejętności absolwent potrafi opisać przebieg procesu psychospołecznej adaptacji do życia z niepełnosprawnością i chorobą przewlekłą w kontekście uzyskania satysfakcjonującej jakości życia, odwołując się do wybranych koncepcji psychologicznych

C.2.K1. W zakresie kompetencji społecznych absolwent jest gotów do korzystania z wiedzy z zakresu psychologii rehabilitacji i niepełnosprawności

w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych oraz zasięgania opinii psychologów w przypadku trudności z samodzielnym rozwiązywaniem problemów.

Zaliczenie pisemne na ocenę