Programowanie strukturalne

kierunkowe
obowiązkowe

Celem przedmiotu jest nauczenie podstaw programowania komputerów przy wykorzystaniu imperatywnego języka wysokiego poziomu. Poza opanowaniem podstawowych technik programistycznych ważne jest również, aby nauczyć właściwej metodologii rozwiązywania problemów poprzez tworzenia prostych algorytmów i ich realizację w paradygmacie programowania strukturalnego. Przedmiot powinien umożliwić studentom samodzielne tworzenie programów wykorzystujących podstawowe typy danych, a także korzystających z dynamicznego zarządzania pamięcią, podprogramów i rekurencji.

w sali

Tematyka zajęć

• Wprowadzenie do programowania strukturalnego.
• Literały, stałe, zmienne. Podstawowe typy danych.
• Wskaźniki po raz pierwszy – wprowadzenie. Obsługa wejścia / wyjścia po raz pierwszy – ekran i klawiatura.
• Operatory arytmetyczne i operator przypisania. Proste obliczenia.
• Instrukcje sterujące programem. Operatory logiczne.
• Funkcje.
• Tablice jednowymiarowe.
• Wskaźniki po raz drugi i związek z tablicami jednowymiarowymi. Rezerwacja i zwalnianie pamięci.
• Tablice wielowymiarowe.
• Struktury. Definiowanie własnych typów danych.
• Obsługa wejścia / wyjścia po raz drugi - pliki
• Dostęp do bitów. Operatory bitowe.
• Przechwytywanie opcji wywołania programu. Funkcje o zmiennej liczbie argumentów.
• Instrukcje preprocesora.
• Podział projektu na moduły. Program narzędziowy make.

Profil studiów: ogólnoakademicki.

Forma studiów: stacjonarne.

Moduł: narzędzia informatyki, przedmiot obowiązkowy.

Dziedzina i dyscyplina nauki: nauki fizyczne, fizyka.

Rok studiów, semestr: 1 rok, 1 semestr, studia I stopnia.

Wymagania wstępne: brak.

Metody dydaktyczne: wykład, prezentacja kodu programów, samodzielne pisanie kodu, zadania domowe, dyskusje, konsultacje, samodzielne studiowanie.

Punkty ECTS: 4.

Bilans nakładu pracy studenta: wykład (15 godzin), laboratorium (30 godzin), przygotowanie do zajęć (45 godzin), udział w konsultacjach przedmiotowych (3 godziny), przygotowanie do egzaminu końcowego i udział w egzaminie (10+2 godziny).

Wskaźniki ilościowe: wykład (0.6 punktów ECTS), laboratorium (1.2 punktów ECTS), przygotowanie do zajęć (1.8 punktów ECTS), udział w konsultacjach przedmiotowych (0.12 punktów ECTS), przygotowanie do egzaminu końcowego i udział w egzaminie (0.48 punkty ECTS).

Zagadnienia rozpatrywane na wykładzie:

• Wprowadzenie do programowania strukturalnego. Zapoznanie się z narzędziami: terminal, edytor tekstu, kompilator. Piszemy pierwszy program.
• Literały, stałe, zmienne. Podstawowe typy danych.
• Wskaźniki po raz pierwszy – wprowadzenie. Obsługa wejścia / wyjścia po raz pierwszy – ekran i klawiatura.
• Operatory arytmetyczne i operator przypisania. Proste obliczenia.
• Instrukcje sterujące programem. Operatory logiczne.
• Funkcje.
• Tablice jednowymiarowe.
• Wskaźniki po raz drugi i związek z tablicami jednowymiarowymi. Rezerwacja i zwalnianie pamięci.
• Tablice wielowymiarowe.
• Struktury. Definiowanie własnych typów danych.
• Obsługa wejścia / wyjścia po raz drugi - pliki
• Dostęp do bitów. Operatory bitowe.
• Przechwytywanie opcji wywołania programu. Funkcje o zmiennej liczbie argumentów.
• Instrukcje preprocesora.
• Podział projektu na moduły. Program narzędziowy make.

Zagadnienia rozpatrywane na laboratorium:

• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: podstawowe narzędzia - terminal, edytor tekstu, kompilator. Piszemy pierwszy program.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: literały, stałe, zmienne. Podstawowe typy danych.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: wskaźniki po raz pierwszy – wprowadzenie. Obsługa wejścia / wyjścia po raz pierwszy – ekran i klawiatura.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: operatory arytmetyczne i operator przypisania. Proste obliczenia.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: instrukcje sterujące programem. Operatory logiczne.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: funkcje.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: tablice jednowymiarowe.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: wskaźniki po raz drugi i związek z tablicami jednowymiarowymi. Rezerwacja i zwalnianie pamięci.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: tablice wielowymiarowe.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: struktury. Definiowanie własnych typów danych.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: obsługa wejścia / wyjścia po raz drugi - pliki
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: dostęp do bitów. Operatory bitowe.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: przechwytywanie opcji wywołania programu. Funkcje o zmiennej liczbie argumentów.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: instrukcje preprocesora.
• Praktyczna realizacja zagadnień omawianych na wykładzie: podział projektu na moduły. Program narzędziowy make.

"Język ANSI C. Programowanie", Brian W. Kernighan, Dennis M. Ritchie

"Język C, programowanie dla początkujących" Greg Perry

"Programowanie w języku C", Artur Pyszczuk, http://www.arturpyszczuk.pl/files/c/pwc.pdf

Zna podstawy programowania w wybranym języku wyższego poziomu: K_W25.

Zaliczenie zajęć odbywa się na podstawie oceny, która uwzględnia:

1. znajomości pojęć i mechanizmów programowania strukturalnego z użyciem języka C

2. umiejętność zastosowania mechanizmów programowania strukturalnego do konkretnych problemów

3. umiejętność dyskusji na tematy związane z przedmiotem,

4. umiejętność korzystania z zasobów literatury i Internetu,

5. kreatywność w podejściu do rozwiązywanych problemów.

Podstawą zaliczenia laboratorium jest obecność na zajęciach. Dopuszcza się opuszczenie trzech zajęć. Ocena końcowa laboratorium wynika z oceny prac domowych, dwóch kolokwiów i wykonania końcowego projektu.

Zaliczenie wykładu odbywa się na podstawie egzaminu końcowego.