Komunikacja międzykulturowa 380-ON2-1GLC
Wykład (WYK) Rok akademicki 2022/23

Boski P., Kulturowe ramy zachowań społecznych. Warszawa 2009, R. 6;R8;R12

Griffin M., Podstawy komunikacji społecznej. R. 29

Matsumoto D., Juang L., Psychologia międzykulturowa. Gdańsk 2007 R. 10

Mikułowski –Pomorski J., Komunikacja międzykulturowa – wprowadzenie. Kraków 1999

Misiejuk D., Dziedzictwo i dziedziczenie w kontekście procesów socjalizacji. Białystok 2013

Sobecki M., Komunikacja międzykulturowa w perspektywie pedagogicznej : studium z pogranicza polsko-litewsko-białoruskoukraińskiego . Białystok 2016

KA7_WK5 ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o różnych

środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w

nich zachodzących

KA7_WK7 ma uporządkowaną wiedzę o uczestnikach działalności

edukacyjnej, wychowawczej, opiekuńczej, kulturalnej,

pomocowej i terapeutycznej, pogłębioną w zakresie standardu komunikacyjnego

KA7_UO2 ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania,

racjonalnego oceniania złożonych sytuacji edukacyjnych oraz

analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań

KA7_KO2 odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do

pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich

skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których

dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku

specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych

test wiedzy zalicza 50%

1. Przedmiot i problematyka komunikacji międzykulturowej, cele przedmiotu i znaczenie społeczne Edukacja międzykulturowa jako

praktyka społeczna, warianty komunikowania się międzykulturowego.

2. Pojmowanie kultury jako komunikacji, typologie kultur w różnych podejściach metodologicznych. Kultura jako kręgi cywilizacyjne,

regionalne, narodowe i lokalne, jako produkt historycznego rozwoju ludzkości. Kultura jako ukształtowany przez człowieka świat

zewnętrzny i jako jednostkowa dyspozycja. Tradycje socjopsychologiczna, semiotyczna, socjokulturowa w teorii komunikacji.

3. Kultura jako komunikowanie – istota ujęcia na tle innych reprezentacji kultury jako kategorii analitycznej. Znaczenie procesu

interpretacji w odbiorze i przekazywaniu świata społecznego.

4. Podstawowe założenia interakcjonizmu symbolicznego: G.H. Mead, J.Cooley, H.Blumer.

5. Teoria znaczenia, wymiany znaczeń symbolicznych i działań połączonych, rola symbolu w procesie komunikowania się. Znaczenie –

konstruowanie rzeczywistości społecznej, język – źródło znaczenia. Teoria jaźni jako przejmowanie roli innego i odbicie w zwierciadle.

6. Uniwersum symboliczne, kanony kulturowe kręgów kulturowych jako matryce do komunikowania się międzykulturowego.

7. Problematyka zaburzeń komunikowania się międzykulturowego: przeciwdziałanie stereotypom i uprzedzeniom, modyfikacja

stereotypów i uprzedzeń, warunki i zasady. Trening wrażliwości międzykulturowej i udrażnianie kontaktu.

8. Interpersonalne komunikowanie się międzykulturowe. Teoria kontroli niepewności/niepokoju W. Gudykunst’a

wykład