Literatura: |
1) Dyskurs i jego odmiany, red. B. Witosz i in., Katowice 2016.
2) Szczepankowska I., Integracyjny wymiar współczesnej analizy dyskursu w świetle prac językoznawczej szkoły francuskiej, „Stylistyka” 2014, t. XXIII, s. 31-48.
3) Językowy obraz świata, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 1990;
4) Kreowanie świata w tekstach, pod red. A. M. Lewickiego i R. Tokarskiego, Lublin 1995;
5) J. Labocha, Tekst, wypowiedź, dyskurs w procesie komunikacji językowej, Kraków 2008
6) M. Wojtak, Rozłożone gazety, Studia z zakresu prasowego dyskursu, języka i stylu, Lublin 2015.
7) Tekst (w) sieci. Tekst. Język. Gatunki, red. D. Ulicka, Warszawa 2009.
8) I. Loewe, Dyskurs telewizyjny w świetle lingwistyki mediów, Katowice 2018.
9) Język @ multimedia, red. A. Dytman-Stasieńko i J. Stasieńko, Wrocław 2005;
10) Język perswazji publicznej, red. K. Mosiołek-Kłosińska, T. Zgółka, Poznań 2003;
11) Tekst w mediach, red. K. Michalewski, Łódź 2002.
12) Współczesne analizy dyskursu, red. M. Krauz, S. Gajda, Rzeszów 2005.
13) Tokarski R., Słownictwo jako interpretacja świata, [w:] Encyklopedia kultury polskiej XX wieku, t. 2: Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1993.
14) Wierzbicka A., Słowa klucze. Różne języki – różne kultury, Warszawa 2007.
|
Efekty uczenia się: |
Wiedza:
1) Student ma pogłębioną wiedzę o specyfice badań nad dyskursem;
2) zna i rozumie zaawansowane metody analizy, interpretacji i wartościowania komunikatów medialnych;
3) posiada wiedzę o historycznych, funkcjonalnych, kompozycyjnych, stylistycznych aspektach dyskursów społecznych
3) zna pojęcia z zakresu ochrony własności intelektualnej i prawa autorskiego.
Odniesienie do kierunkowych efektów kształcenia: KA7_WG1 KA7_WG2 KA7_WK2
Umiejętności:
1) formułuje krytyczne sądy na podstawie samodzielnie zebranych i zanalizowanych źródeł informacji oraz prowadzi dyskusję z innymi badaczami;
2) analizuje ii kontekstowo interpretuje komunikaty medialne z uwzględnieniem aspektów: kulturowego, pragmatycznego, poznawczego, aksjologicznego, kompozycyjnego i stylistycznego;
3) formułuje syntetyczne wypowiedzi pisemne i ustne z wykorzystaniem własnych poglądów, poglądów innych autorów z użyciem argumentacji i specjalistycznej terminologii;
4) Potrafi wykorzystać źródła w indywidualnej pracy analityczno- interpretacyjnej.
5) Posiada umiejętność porozumiewania się z niespecjalistami i przedstawicielami nauk pokrewnych.
Odniesienie do kierunkowych efektów uczenia się: KA7_UWKOU1 KA7_UWKOU2 KA7_UWKOU3 , KA7_UWOU1
Kompetencje:
1) rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie;
2) określa priorytety służące realizacji zadania badawczego
3) dostrzega konieczność postępowania zgodnie z zasadami etyki badawczej i edytorskiej.
Odniesienie do kierunkowych efektów uczenia się: KA7_ KOR2 KA7_ KKO1 KA7_KK02
|
Zakres tematów: |
1-2. Dyskurs w perspektywie językowo-kulturowej.
3-4. Struktura tekstu naukowego.
5-6. Wykładniki stylu naukowego: aspekty leksykalne, frazematyczne i składniowe.
7-8. Przytaczanie poglądów innych autorów. Polemika w tekście naukowym.
9-10. Referowanie wyników badań własnych. Dyskusja naukowa jako wymiana myśli i doświadczeń na temat dyskursu.
11-12. Spójność tekstu naukowego.
13. Wizualizacje wyników badań: rodzaje przedstawień graficznych i ich zastosowanie.
14-15. Redakcja i korekta tekstu naukowego.
|