Zagrożenia środowisk wychowawczych

obowiązkowe

wprowadzenie studentów w problematykę zagrożeń środowisk wychowawczych wynikających ze zmian społeczno-kulturowych współczesnych społeczeństw

•omówienie modeli strategii i modeli zapobiegawczych negatywnym konsekwencjom traumy kulturowej

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W wymiarze zbiorowym symptomu traumy kulturowej przejawiają się we wzroście syndromu braku zaufania, budowaniu tożsamości grupy na deprecjonowaniu znaczenia grup odmiennych. W wymiarze jednostkowym – tożsamość oporu, przejawiająca się między innymi mitologizowaniem grupy odniesienia, deprecjonowaniu wartości kulturowych innych niż własne, poczucia stygmatyzacji, poczucia wykluczenia społecznego w skali mikro i makro społecznej, w postawach zamkniętych,

Biała, Zagrożenia w wychowaniu dziecka we współczesnej rodzinie polskiej, Kielce 2006.

- P. Boski, Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, Warszawa 2009.

- Encyklopedia pedagogiczna XXI w. tom IV, (red.) T. Pilch, Warszawa 2005, s. 943-945.

- K. Kmiecik-Baran, Narzędzia do rozpoznawania zagrożeń społecznych w szkole, Gdańsk 2000.

- J. J. McWhirter, B. T. McWhirter, A. M. McWhirter, E. H. McWhirter, Zagrożona młodzież. Ujęcie kompleksowe dla nauczycieli, pracowników poradni, psychologów i pracowników socjalnych, Warszawa 2005.

KA7_WG7 ma pogłębioną wiedzę o rodzajach więzi społecznych i o rządzących nimi prawidłowościach istotnych z punktu widzenia procesów edukacyjnych

KA7-WK5 ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o różnych środowiskach wychowawczych, ich specyfice i procesach w nich zachodzących

KA7- UW2 potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu pedagogiki oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych, kulturalnych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych

KA7- UO3 potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych

KA7-KK3

ocenia znaczenie nauk pedagogicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w środowiskach społecznych, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy pedagoga

zaliczenie na ocenę

obowiązkowe

w sali

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W wymiarze zbiorowym symptomu traumy kulturowej przejawiają się we wzroście syndromu braku zaufania, budowaniu tożsamości grupy na deprecjonowaniu znaczenia grup odmiennych. W wymiarze jednostkowym – tożsamość oporu, przejawiająca się między innymi mitologizowaniem grupy odniesienia, deprecjonowaniu wartości kulturowych innych niż własne, poczucia stygmatyzacji, poczucia wykluczenia społecznego w skali mikro i makro społecznej, w postawach zamkniętych,

Biała, Zagrożenia w wychowaniu dziecka we współczesnej rodzinie polskiej, Kielce 2006.

- P. Boski, Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, Warszawa 2009.

- Encyklopedia pedagogiczna XXI w. tom IV, (red.) T. Pilch, Warszawa 2005, s. 943-945.

- K. Kmiecik-Baran, Narzędzia do rozpoznawania zagrożeń społecznych w szkole, Gdańsk 2000.

- J. J. McWhirter, B. T. McWhirter, A. M. McWhirter, E. H. McWhirter, Zagrożona młodzież. Ujęcie kompleksowe dla nauczycieli, pracowników poradni, psychologów i pracowników socjalnych, Warszawa 2005.

obowiązkowe

w sali

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W zmieniającym się ciągle i we wszystkich wymiarach świecie w dyskursie społecznym i naukowym w coraz większym wymiarze pojawiają się założenia ambiwalentnego postrzegania zmian ( w sferze kulturowej, ekonomicznej, społecznej). Co więcej – częściej czytamy o negatywnych ich konsekwencjach niż pozytywnych. Głębokość i radykalność zmian dotyka nie tylko sfery zewnętrznego funkcjonowania jednostki ale również sfery wartości podstawowych, reguł i przekonań. Poczucia bezpieczeństwa, ciągłości, przewidywalności, trwałości to wartości autoteliczne, a zmiany, które dotykają społeczeństwa i jednostki są zaprzeczeniem tych wartości. Stąd też zwrócenie uwagi na specyficzne zagrożenia środowisk wychowawczych i konsekwencje traumy kulturowej, która dotyka zarówno zbiorowości jak i jednostki w konsekwencji wywołuje różne strategie działania :aktywne i pasywne.

W wymiarze zbiorowym symptomu traumy kulturowej przejawiają się we wzroście syndromu braku zaufania, budowaniu tożsamości grupy na deprecjonowaniu znaczenia grup odmiennych. W wymiarze jednostkowym – tożsamość oporu, przejawiająca się między innymi mitologizowaniem grupy odniesienia, deprecjonowaniu wartości kulturowych innych niż własne, poczucia stygmatyzacji, poczucia wykluczenia społecznego w skali mikro i makro społecznej, w postawach zamkniętych,

Biała, Zagrożenia w wychowaniu dziecka we współczesnej rodzinie polskiej, Kielce 2006.

- P. Boski, Kulturowe ramy zachowań społecznych. Podręcznik psychologii międzykulturowej, Warszawa 2009.

- Encyklopedia pedagogiczna XXI w. tom IV, (red.) T. Pilch, Warszawa 2005, s. 943-945.

- K. Kmiecik-Baran, Narzędzia do rozpoznawania zagrożeń społecznych w szkole, Gdańsk 2000.

- J. J. McWhirter, B. T. McWhirter, A. M. McWhirter, E. H. McWhirter, Zagrożona młodzież. Ujęcie kompleksowe dla nauczycieli, pracowników poradni, psychologów i pracowników socjalnych, Warszawa 2005.